نتایج جستجو

قرآن رده:نقش محمد رده:نقش معجزه رده:نقش ملائکه رده:نقش ملائکه وحى رده:نقش منى رده:نقش نطفه رده:نقش وحى رده:نقش کتب آسمانى رده:نقش کعبه رده:نواهى خدا رده:نیازهاى

داشته باشد مى‏دوشد بى‏آن كه آن را تمام كند. مشعر: بيابان معروفى است ما بين منى و عرفات آن را مشعر گفته‏اند كه محل معين و معلومى است براى قسمتى از اعمال حج

بنو نا ب ولى اخذ ان ذلک ملل بعض نصارى هدى ما حزن نحن عن حتى مسيح تلک مجوس منى ا تبع ک حبب قدر ف بل انتم وثق ابراهيم عمل شرک علم کلل اسباط لن ام الا اتى

پیدایش انسان از منى در رحم، شایان مطالعه و تأمل (أفرءیتم ما تمنون) مراد از «امناء» (مصدر «تمنون») ریختن منى در رحم است; یعنى، آیا به منى - که آن را به صورت

گرفتن نطفه مرد (منى) در رحم زن، در پیدایش و تکوین فرزند (ألم یک نطفة من منىّ یمنى) برداشت یاد شده را مى توان از تعبیر «من منىّ یمنى» (از منى ریخته شده در

ریختن منى در رحم است. ۲ - نقش منحصر به فرد خداوند، در ایجاد و آفرینش انسان از منى در رحم (أفرءیتم ما تمنون ... أم نحن الخلقون) ۳ - آفرینش انسان از منى در

تنها با بخشى از آب منى است. (ثمّ جعل نسله من سللة من ماء مهین) «سلالة» در لغت به معناى «جدا شده و کنده شده» است و مراد از «ماء مهین» منى است و «من» در «من

نقش اصلى نطفه و منى مرد، در تعیین جنسیت* (ألم یک نطفة من منىّ یمنى ... فجعل منه الزوجین الذکر و الأُنثى) ضمیر در «منه الزوجین...» به «منى» بازمى گردد. بر

انسان ۱; منشأ کمال انسان ۳ جنین: مراحل شکل گیرى جنین ۲ خدا: نقش خدا ۳ منى: تبدیل منى به علقه ۲ نطفه: تبدیل نطفه به علقه ۱

است يعنى: هر كه در دو روز بعد از نحر در خروج از «منى» تعجيل كند و بعد از ظهر روز دوازدهم ذوالحجة از «منى» خارج شود بر او گناهى نيست و هر كه تأخير كرده روز

ترائب استخوانهاى عانه و خاصره باشد در تفسير پرتوى از قرآن مى‏گويد: مجراى منى از بيضه امتداد يافته و از راه مجراى معيّنى كه در امتداد كشاله ران است به طرف

[نحل:4]. [فاطر:11]. حتى آيه [قيامة:37]. بنابرآنكه «منى» به معنى اندازه گرفته شده باشد چنانكه در «منى» گذشت. ولى مراداز «ماءِ دافِقٍ» و «اَفَرَأَيْتُمْ ماتُمْنوُنَ»

مراد از آن در آيه دوم بنابر علم امروز سلول مرد (اسپرماتوزئيد) است كه چكيده منى و به وجود آمده در آن و صاف شده از آن است. به نظرم مراد از سلاله اول هم همان

مراد از آن در آيه دوم بنابر علم امروز سلول مرد (اسپرماتوزئيد) است كه چكيده منى و به وجود آمده در آن و صاف شده از آن است. به نظرم مراد از سلاله اول هم همان

در حال بارگیری... اتى هاتوا قول هتى بره برهن کم اله ف ه ان وله هم کون من منى شهد امم الله دون تلک کلل مع نصارى صدق علم ذا او اخذ نزع انن ا هذا هود ام حقق

نزل قد حقق لو انس صرف مع فرعون سلم هم ملء ايى جنح ما نور عن همم شهد ى يا منى بين حسب تلک امم دعو سوء دون

کذب غير بصر حلق لوم بين اجج نور کود اول سور حلقم اخذ انتم ها نشء اذ التى منى لکن حرث لعل سبح حوت خلق مهن ذهب حين نحن ورى ايى علم لبث دون جعل لقم الله نظر

رهب ذا قد مع لو ذلک انس نزل بلى هذا فرعون جنح ايى هم حقق ذکر صرف شهد يا سلم منى ملء همم نصر امم نور دون عن دعو ما تلک نصارى کلل ى بين ضمم حسب

راستگوييد. هتى هات اتى بره قول برهن کم اله ف ان ه کون صدق وله من هم شهد ذا منى علم الله دون تلک امم انن مع کلل هذا بلى نصارى حقق او اخذ ذکر ا هود ام نزع

کلمه منى‌ (۲۱ بار) (بر وزن فلس) به معنى تقدير و اندازه‏گيرى است «مَنى لَكَ الْمانِىُ» يعنى اندازه‏گير براى تو اندازه‏گيرى كرد. نطفه را از آن منى گويند

از اينكه به محل خويش برسند (محل ذبح آنها مكه بود چنانكه محل ذبح قربان حج منى است). اعتكاف‏ [بقره:187] عاكف و معتكف كسى است كه خود را به قصد عبادت در مسجد

قول الذين بعض دين شطن اخذ نفس کفر قلب على متع ربب ها لعب لهو حقق ان الى نا منى اذ ايى هما شهد اوى عند جىء حتى امر انس يا سبق هذا ذا الذى بلو ام اول اولاء

پر شد. «اَفاضَهُ صاحِبُهُ» صاحبش ظرف را پر كرد. «اَفاضُوا مِنْ مِنى اِلى مَكَةٍ» از منى به مكه برگشتند. [مائده:83]. مى‏بينى كه در اثر شناختن حق چشمشان

بنو کثر اجر بکر جنح رضو عون قرآن سور عبد ايى اول حرج قبل امن قرء شهر عقب منى طلق نسو دون يتم ردد نبو اتى اوى ذلک ائى حلل سنن سوء حکم شدد سکن رفث قلل ملک

آب- آب منى: نطفه-، آدمى را آفريد پس او را نژاد- پيوستگى نسب- و پيوند- پيوستگى ازدواج- كرد و پروردگار تو [بر هر چيز] تواناست. خدا است که از آب (مَنی) انسانها

وزن آن كاسته مى‏شود و به تعبير سوم چنانكه وزنه يك من گندم يك قطعه سنگ يك منى است همانطور وزنه اعمال حق بودن آنهاست. نگارنده گويد، اين سخن فى نفسه صحيح

نسو وحد ک بين سعى بنو قدر فى ذلک ظلل قسم جنن غيض ضيز دون احد شعب شتت جلو منى بشر قبل وجه اذ ربب اما عقم شطن هى سود افک کتب اخر عظم

مُبْتَليكُمْ بِنَهَرٍ فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَيْسَ مِنّى وَ مَنْ لَمْ‏يَطْعَمْهُ فَاِنَّهُ مِنّى اِلَّا مَنِ‏اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِيَدِهِ فَشَرِبُوا مِنْهُ

به معنى وصف است نه عَلَم محلّ و اگر جاى ديگر هم محلّ ازدحام باشد مثل جمرات منى به آنها هم بّكه گفته مى‏شود. در الميزان فرموده: مراد از بّكه زمين كعبه است

مى‏كند و اعتبار نيز بر آن مساعد است كه آن بزرگترين روزى بود كه هر دو فريق در منى جمع شدند (على هذا حجّ اكبر يك دفعه بيشتر نبوده است) از اهل سنّت نيز رواياتى

(از فتنه) القا كرده از بين مى‏برد و آيات خويش را محكم مى‏كند معنى آيه در «منى» گذشت. در مجمع فرموده: نسخ در لغت آن است كه چيزى را ابطال كرده و چيز ديگرى

«سلاله» نامند، سپس وارد گردد بر آن اطوار خلقت و ادوار فطرت تا در مرتبه دوم، منى پيدا شود. وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ طِينٍ «12» ثُمَّ

(از فتنه) القا كرده از بين مى‏برد و آيات خويش را محكم مى‏كند معنى آيه در «منى» گذشت. در مجمع فرموده: نسخ در لغت آن است كه چيزى را ابطال كرده و چيز ديگرى

الْمَوْتى‌ «40» آيا انسان مى‌پندارد كه به حال خود رها مى‌شود؟ آيا او قطره‌اى از منى نبود كه (در رحم) ريخته مى‌شد؟ سپس خون بسته‌اى شد و خداوند آن را آفرينش داد

و بعضى فرمايش قمى را هم در باب خلق حيوانات از منى حمل بر اغلب نموده‌اند و گفته‌اند بعضى از حيوانات از منى خلق نميشوند ولى آب جزء مادّه آنها است چون يكى

نداد مگر امير المؤمنين. حضرت فرمود: بنشين يا على كه تو برادر منى و وصى و وزير و وارث و خليفه منى. پس قوم برخاستند و از روى استهزاء به ابو طالب گفتند: فرمانبردارى

داشته باشد مى‏دوشد بى‏آن كه آن را تمام كند. مشعر: بيابان معروفى است ما بين منى و عرفات آن را مشعر گفته‏اند كه محل معين و معلومى است براى قسمتى از اعمال حج

پسر زن زناكار آمد عيسى «عليه السلام» چون آن سخن شنيد گفت: خدايا تو پروردگار منى و مرا آفريده‏اى و از جانب خودم به آنها مبعوث نشده‏ام اَللَّهُمَّ الْعَنْ مَنْ

بهره مند ساختن از هدایتها و رهنمودهایى از جانب خودش، بشارت داد. فإما یأتینکم منى هدًى «إما» مرکب از «إن» شرطیه و «ما»ى زایده است. شرطیه بودن جمله از یکسو و

الْقَوْل تَبِعَنِي مُحَرّرا عَلَيْک لِتُصْنَع اشْتَعَل أَنْت وَهَن اغْتَرَف مِنّي فَأَرْسِلْه هُو جَهَنّم شَرِب حَق تَبِع عَصَانِي أَلْقَيْت مَعِي عَلَى قَال

پيرمرد بود پس غضب نمود بر عيال خود روزى و گفت بآن زن تو بر من مانند پشت مادر منى پس پشيمان شد از اين و معمول در زمان جاهليّت آن بود كه اگر مردى چنين سخنى را

داشته باشد مى‏دوشد بى‏آن كه آن را تمام كند. مشعر: بيابان معروفى است ما بين منى و عرفات آن را مشعر گفته‏اند كه محل معين و معلومى است براى قسمتى از اعمال حج

نطفه را خون بسته، يعنى تحويل داديم نطفه را از صفات منى به صفات علقه، و شكى نيست ميان قطعه خون بسته و آب منى مباينت شديده مى‌باشد. جلد 9 - صفحه 116 مرتبه چهارم:

سپس مثلا روز 8 ذوالحجة از مكّه احرام حجّ بسته به عرفات مى‏رود آنگاه بمشعر و منى تا آخر اعمال حجّ. علّت تسميه به حجّ تمتّع آن است كه شخص ميان دو عمل از احرام

پيرمرد بود پس غضب نمود بر عيال خود روزى و گفت بآن زن تو بر من مانند پشت مادر منى پس پشيمان شد از اين و معمول در زمان جاهليّت آن بود كه اگر مردى چنين سخنى را

آیات شامل این کلمه منى‌ (۲۱ بار) ثُم مَنِي کَان عَلَقَة مِن فَخَلَق نُطْفَة فَجَعَل يَک فَسَوّى مِنْه لَم سُدًى أَ يُتْرَک در حال بارگیری...

وزن آن كاسته مى‏شود و به تعبير سوم چنانكه وزنه يك من گندم يك قطعه سنگ يك منى است همانطور وزنه اعمال حق بودن آنهاست. نگارنده گويد، اين سخن فى نفسه صحيح

وزن آن كاسته مى‏شود و به تعبير سوم چنانكه وزنه يك من گندم يك قطعه سنگ يك منى است همانطور وزنه اعمال حق بودن آنهاست. نگارنده گويد، اين سخن فى نفسه صحيح

وزن آن كاسته مى‏شود و به تعبير سوم چنانكه وزنه يك من گندم يك قطعه سنگ يك منى است همانطور وزنه اعمال حق بودن آنهاست. نگارنده گويد، اين سخن فى نفسه صحيح

روشن است ; ولى گروه سوّم چون آب را چشیده اند، «منّى» صدق نمى کند و به دلیل اینکه سیراب نشده اند، «لیس منى» نیز صدق نمى کند. ۱۲ - طالوت با آزمایش الهى، برخى