نتایج جستجو

پروردگارا! مرا (در هر كار) صادقانه وارد كن ، و صادقانه خارج نما، و از سوى خود سلطان و ياورى براى من قرار ده . ۸۱ - و بگو حق فرا رسيد و باطل مضمحل و نابود شد

گاهى با خارج منطبق مى شود و گاهى نمى شود. و حال آنكه حقيقت ملك و سلطنت يك سلطان و سعه قدرت و نفوذ اراده او اين است ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۰ صفحه ۱۱۱ كه

كه مشركان هيچگونه دليل و گواه منطقى و خردپسندى در كار خود ندارند، و كلمه سلطان به معنى هر گونه دليل و گواهى است كه باعث تسلط و پيروزى انسان بر مخالف مى

زَيْدُ بْنُ صُوحَانَ اَلْعَبْدِيُ‏ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ‏ أَيُّ سُلْطَانٍ أَغْلَبُ وَ أَقْوَى قَالَ اَلْهَوَى قَالَ فَأَيُّ ذُلٍّ أَذَلُّ قَالَ اَلْحِرْصُ

قَالُوا بَل لَّمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ(۲۹) وَ مَا كانَ لَنَا عَلَيْكُم مِّن سُلْطانِ بَلْ كُنتُمْ قَوْماً طاغِينَ(۳۰) فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا

از اين خطاب كه به ابليس كرده و فرموده: «إنّ عِبَادِى لَيسَ لَكَ عَلَيهِم سُلطَانٌ إلّا مَنِ اتّبَعَكَ مِنَ الغَاوِين وَ إنّ جَهَنّمَ لَمَوعِدُهُم أجمَعِين»،

شديد، همان روزى بود كه به ابليس فرمود: «إنّ عِبَادِى لَيسَ لَكَ عَلَيهِم سُلطَانً إلّا مَنِ اتّبَعَكَ مِنَ الغَاوِينَ وَ إنّ جَهَنّمَ لَمَوعِدُهُم أجمَعِين»

البِلاد». جاى ديگر مى فرمايد: «الّذِينَ يُجَادِلُونَ فِى آيَاتِ اللّه بِغَيرِ سُلطَانٍ أتَاهُم كَبُرَ مَقتاً». باز هم مى فرمايد: «ألَم تَرَ إلَى الّذِينَ يُجَادِلُونَ

باعث شده آنها را معتبر بشمارد، مانند اينكه فلان انسان نيرومند، و آن يكى سلطان ، و آن ديگرى رئيس ، و آن چهارمى محترم ، و آن پنجمى ثروتمند، و آن ششمى عزيز،