نتایج جستجو

لازم است طرف را با منطق مجاب نمايد در «تبب» و «حمار» گذشت كه قرآن راجع به ابولهب قصد نا سزا گوئى و به حمار قصد تحقير ندارد. در اينجا هم از دشنام دادن به

گوئى خران رم كرده‏اند كه از شير گريخته‏اند . نا گفته نماند: منظور از ذكر حمار و حمر، فهماندن مطلب و نجسيم واقعيّت است و گرنه آن طور كه ما در مثل زدن به

(لَهُم‌ فِيها زَفِيرٌ): زفير اوّل‌ صوت‌ حمار ‌است‌ ‌که‌ ‌از‌ قلب‌ و سينه‌ خارج‌ مي‌شود، و شهيق‌ آخر صوت‌ حمار ‌است‌ ‌که‌ ‌از‌ حلق‌ و گلو بيرون‌ مي‌آيد

بلكه موجب وحشت و دهشت است، زيرا صوت حمار با وجود رفعت، مكروه طبيعت و موجب وحشت مى‌باشد. در تشبيه رافع صوت به حمار، مبالغه شديدى است در مذمت و تهجين صداى

رمنده‌ As though they were panicked donkeys. ترتیل: ترجمه: «حُمُرٌ»: جمع حِمار، گورخر. «مُسْتَنفِرَةٌ»: گریز پا. رمنده. چموش. ذکر آن از باب استفعال برای

وَ شَهِيقٌ‌: مر ايشان را است در جهنم فرياد سخت و ناله‌زار. «زفير» مبدأ صوت حمار و «شهيق» آخر آن، تشبيه فرموده فرياد اشقيا را به انكر اصوات. يا مراد از «زفير

عشار حيواناتي‌ هستند ‌که‌ بار ‌بر‌ ‌آنها‌ حمل‌ كنند مثل‌ شتر يابو و قاطر و حمار جلد 18 - صفحه 4 اينها ‌هم‌ تعطيل‌ ميشوند چون‌ تمام‌ تلف‌ ميشوند و كساني‌

(أَنْعامَ) در آیه پنجم است. «الْبِغَالَ»: جمع بَغْل، استرها. «الْحَمِیرَ»: جمع حِمار، الاغها. «زینَةً»: عطف بر محلّ (لِتَرْکَبُوهَا) و هر دو مفعول‌له هستند. «یَخْلُقُ

شوند. نوع‌ مفسّرين‌ گفتند مثل‌ كشتي‌ حيواناتي‌ ‌که‌ مراكب‌ انسان‌ هستند: حمار، استر، فرس‌، بقر، ابل‌، لكن‌ آنچه‌ بنظر مي‌رسد تشبيه‌ ‌به‌ فلك‌ ‌اينکه‌ مراكب‌

راحتي‌ و سهولتش‌ بيشتر ‌باشد‌ خطراتش‌ ‌هم‌ زيادتر و سخت‌تر ميشود مثلا خطر حمار و استر و فرس‌ و گاو و شتر فقط سقوط ‌از‌ ‌آنها‌ ‌است‌ و رسيدن‌ آسيبي‌ ‌به‌

شنيده نمى‌شود از آنها كلامى مگر شهقه‌اى مانند شهقه بغال و نهقه‌اى مانند نهقه حمار و صدائى مانند صداى سگان، و خارج نشود از آنها هموم و غموم هرگز، و نباشد براى

بعض‌ ‌آنها‌ ‌را‌ مأكول‌ ‌خود‌ قرار ميدهند. اما مركوب‌ ‌آنها‌ فرس‌، استر، حمار ‌حتي‌ گاو و اما ماكول‌ ‌آنها‌ گوسفند، گاو شتر. ] (آیه 72)- و برای این که

(قرآن) تذكّرى ارزشمند است. پس هركس خواست، با آن تذكّر يابد. «حُمُرٌ» جمع «حمار» به الاغ وحشى گفته مى‌شود و معادل فارسى آن گورخر است. كلمه «گور» به معناى

(قرآن) تذكّرى ارزشمند است. پس هركس خواست، با آن تذكّر يابد. «حُمُرٌ» جمع «حمار» به الاغ وحشى گفته مى‌شود و معادل فارسى آن گورخر است. كلمه «گور» به معناى

‌اينکه‌ انعام‌ تمام‌ گوشت‌ ‌آنها‌ حلال‌ ‌است‌ غاية الامر مثل‌ اسب‌ و استر و حمار مكروه‌ ‌است‌ و معمول‌ نيست‌ لكن‌ شرط حليت‌ ‌آنها‌ منوط بتذكيه‌ ‌است‌ ‌که‌

گاو و گوسفند و شتر اكل‌ ‌آنها‌ بايد سوزانيد ‌بعد‌ ‌از‌ ذبح‌ و ‌اگر‌ مثل‌ حمار و بغل‌ و استر ‌باشد‌ ‌که‌ اكل‌ ‌آنها‌ معمول‌ نيست‌ بايد ‌از‌ ‌آن‌ شهر خارج‌

(قرآن) تذكّرى ارزشمند است. پس هركس خواست، با آن تذكّر يابد. «حُمُرٌ» جمع «حمار» به الاغ وحشى گفته مى‌شود و معادل فارسى آن گورخر است. كلمه «گور» به معناى

و برنج‌ ‌بعد‌ ‌از‌ آنكه‌ حصاد شد پرهاي‌ كاه‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ميگيرند و خوراك‌ حمار و بغل‌ و استر ميشود و زير دندان‌ ‌آنها‌ ريز ريز ميشود ‌پس‌ ‌از‌ ‌آن‌ ‌از‌

انعام‌ دو قسم‌ انعام‌ داريم‌ يك‌ قسم‌ ‌براي‌ ركوب‌ ‌است‌ مثل‌ فرس‌ و استر و حمار و يك‌ قسم‌ ‌براي‌ اكل‌ ‌است‌ مثل‌ شتر و گاو و گوسفند و بسا مشترك‌ ‌است‌ مثل‌

(قرآن) تذكّرى ارزشمند است. پس هركس خواست، با آن تذكّر يابد. «حُمُرٌ» جمع «حمار» به الاغ وحشى گفته مى‌شود و معادل فارسى آن گورخر است. كلمه «گور» به معناى

فهم‌ ‌آنها‌ ناقص‌ ‌است‌ و قوه‌ درّاكه‌ ‌آنها‌ كوتاه‌ ‌است‌ مثل‌ گوسفند و حمار اينها ‌از‌ آيات‌ الهي‌ بهره‌برداري‌ نميكنند إِن‌ هُم‌ إِلّا كَالأَنعام‌ِ

عبداللّه(ع) قال: قال اللّه عزّوجلّ لموسى(ع) «فاخلع نعلیک» لأنّها کانت من جلد حمار میّت; از امام صادق(ع) روایت شده: خداى عزّوجلّ به موسى فرمود: «فاخلع نعلیک»،

حَمَلناهُم‌ فِي‌ البَرِّ انعام‌ ‌را‌ مسخر ‌خود‌ كند و سوار شود مثل‌ شتر اسب‌ قاطر حمار و نحو ‌آنها‌ بلكه‌ ماشين‌ و طياره‌ و مثل‌ اينها (و البحر) كشتي‌ و فلكه‌ و

‌از‌ حضرت‌ پرسيدند فرمود يك‌ حماري‌ ‌در‌ مشركين‌ ‌بود‌ ‌اينکه‌ بطمع‌ ‌آن‌ حمار آمد وَ اللّه‌ُ يُرِيدُ الآخِرَةَ بايد ‌در‌ جهاد فقط قصد مجاهدين‌ امتثال‌

بخود مى‌پيچد و در غذا قناعت ميكند بتكه از نان و چند خرما و سوار ميشود بر حمار عربى خنده رو است و خونريز است شمشيرش را بدوش ميگذارد و از كسى باك ندارد و

تعبير ‌به‌ (‌ما) نه‌ (بمن‌) ‌براي‌ شمول‌ بحيوانات‌ مملوكه‌ مثل‌ دجاجه‌ و حمار و اغنام‌ و ‌غير‌ اينها ‌هم‌ ميشود. إِن‌َّ اللّه‌َ لا يُحِب‌ُّ مَن‌ كان‌َ

‌باشد‌ زيرا مشتمل‌ ‌بر‌ امثال‌ خسيسه‌ و حقيره‌ مانند عنكبوت‌ و ذباب‌ و كلب‌ و حمار و نحو اينهاست‌ و جواب‌ اينست‌ ‌که‌ ذكر امثال‌ ‌براي‌ تفهيم‌ حقايق‌ و تقريب‌

مِثْلُ مََا قَتَلَ مِنَ اَلنَّعَمِ‏ قَالَ فِي اَلنَّعَامَةِ بَدَنَةٌ وَ فِي حِمَارِ وَحْشٍ بَقَرَةٌ وَ فِي اَلظَّبْيِ شَاةٌ وَ فِي اَلْبَقَرَةِ بَقَرَةٌ

فِيهِ حَمْلُهُ قَالَ لاَ بَأْسَ وَ عَنِ اَلرَّجُلِ يُصَلِّي وَ أَمَامَهُ حِمَارٌ وَاقِفٌ قَالَ يَضَعُ بَيْنَهُ وَ بَيْنَهُ قَصَبَةً أَوْ عُوداً أَوْ شَيْئاً

فَجَزََاءٌ مِثْلُ مََا قَتَلَ مِنَ اَلنَّعَمِ‏ قَالَ فِي اَلظَّبْيِ شَاةٌ وَ فِي حِمَارِ وَحْشٍ بَقَرَةٌ وَ فِي اَلنَّعَامَةِ جَزُورٌ

إِلاَّ أَنْ يُتَصَدَّقَ بِوَلَدِهَا أَوْ يُذْبَحَ وَ نَهَى أَنْ يُنْزَى حِمَارٌ عَلَى عَتِيقَةٍ

فِي اَلظَّبْيِ وَ حِمَارِ اَلْوَحْشِ يُعْتَرَضَانِ بِالسَّيْفِ فَيُقَدَّانِ فَقَالَ لاَ بَأْسَ بِأَكْلِهِمَا مَا لَمْ يَتَحَرَّكْ أَحَدُ اَلنِّصْفَيْنِ

إِلاَّ أَنْ يُتَصَدَّقَ بِوَلَدِهَا أَوْ يُذْبَحَ وَ نَهَى أَنْ يُنْزَى حِمَارٌ عَلَى عَتِيقٍ‏

فَأَمَّا مَا رَوَاهُ‏ سَأَلْتُهُ عَنِ اَلرَّجُلِ يَقَعُ ثَوْبُهُ عَلَى حِمَارٍ مَيْتٍ هَلْ يَصْلُحُ اَلصَّلاَةُ فِيهِ قَبْلَ أَنْ يَغْسِلَهُ قَالَ لَيْسَ

فَلَمْ يَفْعَلْ فَإِنَّهُ لاَ يَسَعُهُ إِلاَّ اَلْخُرُوجُ وَ لَوْ عَلَى حِمَارٍ أَجْدَعَ أَبْتَرَ وَ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ وَ مَنْ كَفَرَ

قَالَ هُوَ مِمَّنْ يَسْتَطِيعُ اَلْحَجَّ وَ لِمَ يَسْتَحْيِي وَ لَوْ عَلَى حِمَارٍ أَجْدَعَ أَبْتَرَ قَالَ فَإِنْ كَانَ يَسْتَطِيعُ أَنْ يَمْشِيَ بَعْضاً وَ

مَنْ عُرِضَ عَلَيْهِ اَلْحَجُّ وَ لَوْ عَلَى حِمَارٍ أَجْدَعَ مَقْطُوعِ اَلذَّنَبِ فَأَبَى‏ فَهُوَ مُسْتَطِيعٌ‏ لِلْحَجِ‏

اختلف من الاخبار جلد ۳ کتاب المکاسب‏ ۳۲ بَابُ كَرَاهِيَةِ أَنْ يُنْزَى حِمَارٌ عَلَى عَتِيق‏ موضوعات :

اختلف من الاخبار جلد ۳ کتاب المکاسب‏ ۳۲ بَابُ كَرَاهِيَةِ أَنْ يُنْزَى حِمَارٌ عَلَى عَتِيق‏ موضوعات :

قَالَ قَالَ‏ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ لاَ يَأْبَى اَلْكَرَامَةَ إِلاَّ حِمَارٌ قَالَ قُلْتُ مَا مَعْنَى ذَلِكَ قَالَ اَلطِّيبُ وَ اَلْوِسَادَةُ وَ عَدَّ

سَبِيلاً قَالَ نَعَمْ‏ مَا شَأْنُهُ أَنْ يَسْتَحْيِيَ وَ لَوْ يَحُجُّ عَلَى حِمَارٍ أَجْدَعَ أَبْتَرَ فَإِنْ كَانَ يُطِيقُ أَنْ يَمْشِيَ بَعْضاً وَ يَرْكَبَ

إِلَيْهِ سَبِيلاً قَالَ نَعَمْ مَا شَأْنُهُ يَسْتَحْيِي وَ لَوْ يَحُجُّ عَلَى حِمَارٍ أَبْتَرَ فَإِنْ كَانَ يُطِيقُ أَنْ يَمْشِيَ بَعْضاً وَ يَرْكَبَ بَعْضاً

فِي اَلظَّبْيِ وَ حِمَارِ اَلْوَحْشِ يُعْتَرَضَانِ بِالسَّيْفِ فَيُقَدَّانِ فَقَالَ لاَ بَأْسَ مَا لَمْ يَتَحَرَّكْ أَحَدُ اَلنِّصْفَيْنِ فَإِنْ تَحَرَّكَ

اَلْإِمَامِ صَلاَةً لاَ يُجْهَرُ فِيهَا بِالْقِرَاءَةِ فَيَقُومَ كَأَنَّهُ حِمَارٌ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فَيَصْنَعُ مَا ذَا قَالَ يُسَبِّحُ

النِّكَاح روي الحسن بن محبوب عن سليمان الحمار عن ابي عبد الله ع قال : سليمان حمّار گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: شايسته نيست براى مرد مسلمان كه زنى ناصبى

نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوََادِ اَلْمُقَدَّسِ طُوىً‏ قَالَ كَانَتَا مِنْ جِلْدِ حِمَارٍ مَيِّتٍ

سَأَلْتُهُ عَنْ مُحْرِمٍ أَصَابَ نَعَامَةً أَوْ حِمَارَ وَحْشٍ قَالَ عَلَيْهِ بَدَنَةٌ قُلْتُ فَإِنْ لَمْ يَقْدِرْ عَلَى بَدَنَةٍ قَالَ فَلْيُطْعِمْ سِتِّينَ

يَقْتُلُ نَعَامَةً قَالَ عَلَيْهِ بَدَنَةٌ مِنَ اَلْإِبِلِ قُلْتُ يَقْتُلُ حِمَارَ وَحْشٍ قَالَ عَلَيْهِ بَدَنَةٌ قُلْتُ فَالْبَقَرَةَ قَالَ بَقَرَةٌ

در كنف رحمت خود جا دهد. حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از وشّاء، از داود حمّار، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «هر كه ذكر خداى-

لَمَّا وُلِدَ إِسْمَاعِيلُ‏ حَمَلَهُ‏ إِبْرَاهِيمُ‏ وَ أُمَّهُ عَلَى حِمَارٍ وَ أَقْبَلَ مَعَهُ‏ جَبْرَئِيلُ‏ حَتَّى وَضَعَهُ فِي مَوْضِعِ‏ اَلْحِجْرِ

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد، از وشّاء، از داود حمّار، از ابن ابى يعفور، از امام جعفر صادق عليه السلام كه گفت: شنيدم از آن حضرت

بِالْعُرَيْضِ‏ فَلَمَّا قَرُبْتُ مِنْ بَابِهِ إِذَا هُوَ قَدْ طَلَعَ عَلَى حِمَارٍ وَ عَلَيْهِ قَمِيصٌ وَ رِدَاءٌ فَلَمَّا نَظَرْتُ إِلَيْهِ اِسْتَحْيَيْتُ

فَمَسَحَ عَلَى كَفَلِهِ ثُمَّ قَالَ يَخْرُجُ مِنْ صُلْبِ هَذَا اَلْحِمَارِ حِمَارٌ يَرْكَبُهُ سَيِّدُ اَلنَّبِيِّينَ وَ خَاتَمُهُمْ فَالْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي

احتمال اراده استخوانهاى پوسيده اهل آن آبادى زيرا قبل از اين جمله ، سخن از حمار و مركب سوارى بوده نه مردم قريه . و در پايان آيه مى فرمايد: ((هنگامى كه با