نتایج جستجو

درباره انبیاء بى اشكال مى‏داند واللَّه‏االعالم. رجوع شود به «آدم» ناگفته نماند عصمت انبیاء عليهم‏السلام حتمى است. ولى بحث در پيامبر بودن آدم است. اللَّه اعلم

مقصد خود را بجا آورده. مقدمه دوم: عصمت انبياء. برهان 1- بديهى است كه عصمت انبياء، لطف است نسبت به مكلفين؛ زيرا با وجود عصمت، هر آينه مكلفين نزديك شوند به تصديق

مى‏گويد: آنچه سبب وحشت قوم از اين وجه شده آن است كه گفته‏اند: انبياء در اثر عصمت بايد كلام رحمانى را از شيطانى تشخيص دهند، جايز نيست شيطان آنها را به بازى

كه غفلت از معاد، عامل بهانه‌گيرى است. «لا يَرْجُونَ لِقاءَنَا» 8- سرچشمه‌ى عصمت انبيا، ايمان و يقين به معاد است. «إِنِّي أَخافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذابَ

نوح(ع): افساد پسر نوح(ع) ۱، ۳، ۴، ۵، ۶; خانواده نوح(ع) ۲، ۳، ۶; طوفان نوح(ع) ۴; عصمت نوح(ع) ۸; عمل صالح خانواده نوح(ع) ۱۳; عوامل محرومیت پسر نوح(ع) ۳; عوامل نجات

انبیا: امکان فریب انبیا ۳; انبیا و اعتماد به نااهلان ۳; انبیا و جهل ۲; محدوده عصمت انبیا ۳; محدوده علم انبیا ۲ برادران یوسف: برادران یوسف و درک وحى ۱۶; برادران

عدم منافات آيه (وعطى آدم ربه ) با عصمت انبياء معناى قول خداوند درباره آدم (ع ): (فتاب عليه و هدى ) و دلالت آن بر عصمت در امر دنيا ودين آدم (ع ) توضيحى در

عدم منافات آيه (وعطى آدم ربه ) با عصمت انبياء معناى قول خداوند درباره آدم (ع ): (فتاب عليه و هدى ) و دلالت آن بر عصمت در امر دنيا ودين آدم (ع ) توضيحى در

عدم منافات آيه (وعطى آدم ربه ) با عصمت انبياء معناى قول خداوند درباره آدم (ع ): (فتاب عليه و هدى ) و دلالت آن بر عصمت در امر دنيا ودين آدم (ع ) توضيحى در

عدم منافات آيه (وعطى آدم ربه ) با عصمت انبياء معناى قول خداوند درباره آدم (ع ): (فتاب عليه و هدى ) و دلالت آن بر عصمت در امر دنيا ودين آدم (ع ) توضيحى در

تكليف؛ و عصمت نيز مقرب انبياء باشد به اداى تكليف مخصوص كه تبليغ است. پس به تقرير شكل اول گوئيم كه: عصمت، لطف؛ و هر لطف، واجب؛ نتيجه دهد پس: عصمت انبياء واجب

پس مقبول الشهاده بودن، لازمه دارد عصمت را. برهان 3- حصول غرض الهى از بعثت انبياء موقوف است به عصمت ايشان، پس اگر عصمت نباشد نقض غرض الهى لازم آيد، لكن نقض

عدم منافات آيه (وعطى آدم ربه ) با عصمت انبياء معناى قول خداوند درباره آدم (ع ): (فتاب عليه و هدى ) و دلالت آن بر عصمت در امر دنيا ودين آدم (ع ) توضيحى در

به درجات عالى اخلاص معصومين مبناى عصمت معصومين (انبياء و ائمه عليهم السلام ) علم است ، علمى مغاير با ساير علوم ملكه عصمت با مختار منافات ندارد و انصراف معصوم

مكرمت بر الياس و اتباع او كه به خلوص عقيده تابع او بودند. تتمه: در اخبار آل عصمت وارد شده كه آل ياسين ائمه هدى باشند: 1- على بن ابراهيم قمى (رحمه اللّه) ذكر

و خوف از یزدان، و حیا و شرم از مردمان) کارهای زشت انجام می‌دهید؟! (و دامن عصمت به گناه می‌آلائید؟!) پاسخ قوم او جز این نبود که بگویند: اگر راست می‌گوئی،

سوره اسرى نيرنگ مشركين براى حفظ حرمت خود وخدايان شان جلوه اى ديگر از آثار عصمت وحفظ الهى معناى ((دلوك شمس (( و((غسق الليل (( در آيه : ((اقم الصلوة لدلوك

و فرق «عصمت » و «ملكه عدالت » همين است ، با اينكه هر دوى آنها از صدور و ارتكاب گناه مانع مى شوند، از اين جهت با هم فرق دارند كه با ملكه عصمت صدور معصيت

كه عصمت انبياء واجب باشد. و چون عصمت ثابت شد، پس هر شخصى كه نبوّتش به صدور معجزه محقق گرديد، جزم حاصل شود كه معصوم است، زيرا طريق علم به تحقيق عصمت در

عدم منافات آيه (وعطى آدم ربه ) با عصمت انبياء معناى قول خداوند درباره آدم (ع ): (فتاب عليه و هدى ) و دلالت آن بر عصمت در امر دنيا ودين آدم (ع ) توضيحى در