نتایج جستجو

تعالى تبيين نبوت حضرت موسى و حضرت عيسى عليهما السّلام نمود، در عقب آن بيان نبوت حضرت خاتم صلى اللّه عليه و آله مى‌فرمايد به آنكه: طريقه وضوح نبوت آن سرور مانند

اللّه عليه و آله و سلّم فرمود بامير المؤمنين يا على قسم بخداونديكه مرا به نبوت مبعوث فرمود واجب شد براى تو وصايت و خلافت و امامت بعد از من پس منافقين از

من رسول ولا نبى الا اذا تمنى القى الشيطان فى امنيته ...(( فرق بين معناى ((نبوت (( و ((رسالت (( القائات و وساوس شيطان وسيله امتحان است مقصود از اينكه روز

ممن افترى على الله كذبا )) . سختى مرگ ظالمان (مرتكبين افتراء بر خدا، ادعاى نبوت به دروغ و استهزاء به آيات خدا). حقيقت زندگى انسان پس از مرگ . مراد از انشاء

مردم مطيع شما شوند و همه وارد بهشت گرديد و آن دو كلمه شهادت بوحدانيّت خدا و نبوت من است و كسيكه خواهش مرا بپذيرد و اين دو كلمه را بگويد و مرا كمك كند در ترويج

آنها تصوّر ننمايند ايمان ساحران براى ظهور حق و وضوح صدق حضرت موسى در ادّعاء نبوت نزد آنها بوده و تهديد كرد كه بزودى شما را بپاداش اين جرئت و جسارتتان ميرسانم

ممن افترى على الله كذبا )) . سختى مرگ ظالمان (مرتكبين افتراء بر خدا، ادعاى نبوت به دروغ و استهزاء به آيات خدا). حقيقت زندگى انسان پس از مرگ . مراد از انشاء

على گوید: وقتى که پیامبر پاى خود را بر پشت من نهاد دیدم یاراى تحمل سنگینى نبوت و رسالت پیامبر را ندارم، گفتم: یا رسول الله اجازه بدهید من پاى خود را بر

معجزاتيكه مردم ديدند و قبول نمودند آنرا ديگر اين احتجاج آنها وجهى ندارد چون نبوت هر پيغمبرى بمعجزاتش ثابت شده است و بنظر حقير و شهادت آيات سابقه و لاحقه روى

يَقُولُونَ‌: ما داناتريم به آنچه مى‌گويند كافران از انكار قيامت و وحدانيت و نبوت و سخنان نالايق نسبت به مقام رسالت، وَ ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِجَبَّارٍ: و

عمل تاءديب الهى انبياء (ع ) از طريق وحى تسديدى و تاءديبى است كه جداى از وحى نبوت وتشريع بوده است ادب الهى انبياء (ع ) هم شامل ادب نسبت به خداوند مى شود و

بشر را تا انقراض عالم دارا است، و البته جامعيت شريعت، ملازم است با خاتميت نبوت عقلا، و نسخ تمام شرايع سلف حكما؛ و الّا لازم آيد ترجيح مفضول بر فاضل، و آن

مرد: زمینه انحراف مردان ۱۴; زمینه حق ناپذیرى مردان ۱۴ مقام عبودیت :۶ نبوت: اهمیت نبوت ۵ نوح(ع): بى تأثیرى تلاش نوح(ع) ۹; تکفل همسر نوح(ع) ۳; خیانت به نوح(ع)

اثبات توحيد ربوبى با استناد به وحدت منعم اقامه حجت بر توحيد و اشاره به مساءله نبوت با ذكر يكمثل چند وجه ديگر در تفسير آيه : ((و ضرب الله مثلا رجلين ...)) گفته

هر گونه اختلاف (و لو کان من عند غیر اللّه لوجدوا فیه اختلافاً کثیراً) چون ملاک عدم اختلافات، از جانب خدا بودن دانسته شده است، بنابراین همه کتابهاى آسمانى

المؤمنين (ع) را نديده و نصوص ولايت را نشنيده گرفتند ولى بنى اسرائيل منكر نبوت انبياء سلف نبودند تا زمان حضرت داود و سليمان (ع) نهايت آنكه باحكام آنها عمل

گردانيم مراتب هر كه را كه بخواهيم به نبوت، يا به تقوى و توفيق و عصمت و الطاف جميله، چنانچه يوسف را مرتبه رفيعه علم و نبوت عطا فرموديم و او را بر برادرانش برتر

مخالفت با محمد(ص) ۳، ۵; منشأ مخالفت با محمد(ص) ۴ مشرکان: بینش مشرکان ۱ نبوت: شگفتى نبوت بشر ۱ البرهان فی تفسیر القرآن. مسند احمد و صحیح نسائى و صحیح ترمذى

ننمايد باماميكه منصوب براى هدايت انام است و تعدى ننمايد از حق بسبب قائل شدن به نبوت كسيكه نبى نيست و به امامت كسيكه امام نباشد، و در كافى از حضرت صادق (ع) روايت

بر مردان. 8- خطبه. 9- اذان اعلامى. 10- قلت در عبادت. 11- عدد ازدواج. 12- نبوت. 13- امامت. 14- ولايت. 15- اقامه شعائر. 16- اختيار طلاق. 17- تنصيف ارث. 18-