نتایج جستجو

4- شريعت آن حضرت عارى از جميع عيوب و برى از نسبت ناشايسته به ساحت حضرت علّام الغيوب و عدم دعوت به غير مالك الملوك، و با آنكه بلاد عظيمه را مالك شد، جز

تمامى عالم از آوردن آيه‌اى به مثل آن عاجزند، پس چنين كلامى جز از جانب ملك علّام نباشد. و چون چنين است، چگونه آن را اساطير الاوّلين مى‌گويند. إِنَّهُ كانَ

مرتبه به مرتبه كه اين تغييرات بتدريج و انتظام، البته برهانى است بر تدبير ملك علّام. اول مرتبه انسان عاجز و ضعيف و بى‌عقل، بعد قوى و توانا و عالم و عاقل به طورى

لازم آيد بقاء جمعى بدون احكام، و آن باعث اغراء به جهل، و صدور آن از ملك علّام محال است. خلاصه رسول را بزبان قوم فرستاد براى بيان احكام. فَيُضِلُّ اللَّهُ

پرنده و چرنده و درنده، اهلى و وحشى، صحرائى و دريائى؛ و در عالم وجود به غير علام الغيوب تدبير امر آنها را نتواند. زيرا حق تعالى عالم است به كيفيت طباع و اعضاء

يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ سِرَّهُمْ وَ نَجْواهُمْ وَ أَنَّ اللَّهَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ» و آيه 80 سوره زخرف‌ «أَمْ يَحْسَبُونَ أَنَّا لا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ

‌بر‌ ‌او‌ پوشيده‌ و پنهان‌ نيست‌ ‌تا‌ بوسيله‌ آزمايش‌ كشف‌ شود بلكه‌ ‌او‌ علّام‌ الغيوب‌ و عالم‌ السرّ و الخفيات‌ ‌است‌ و ‌از‌ ظاهر و باطن‌ و سرّ و علن‌

تعبير از آن به سنخ و بعضى تعبير به وجه و گروهى روحش گويند، امرى است كه غير علام الغيوب علم به آن ندارد. پس در آمدن آنچه در اين نشأة به صورت عرض است، در نشأة

گفتارشان كه مى گويند: ترجمه تفسير الميزان جلد ۶ صفحه : ۲۹۱ «انك انت علام الغيوب - بدرستى توئى علام الغيوب » دلالت دارد بر اينكه اين بيان تعليل مى كند نفى را و

«بگو پروردگار من حق را مى افكند كه او علام الغيوب است و از تمام اسرار نهان آگاه است » (قل ان ربى يقذف بالحق علام الغيوب ). با توجه به اينكه «يقذف » از

رَبِّ زِدْنِي عِلْماً» بگو: پروردگارا! علم مرا زياد كن. اوّلين معلّم، خداوند علّام و عليم است، «عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْماءَ» «2»، «الرَّحْمنُ، عَلَّمَ الْقُرْآنَ‌

معتبر نمى داند، آنگاه با جملات «تعلم ما فى نفسى و لا اعلم ما فى نفسك انك انت علام الغيوب » علم خداى خود را از اينكه دستخوش جهل و آميخته با آن شود منزه نموده

ذِي عِلْمٍ عَلِيمٌ‌: و فوق هر صاحب علمى اعلمى مى‌باشد تا منتهى شود به ذات علام الغيوب كه عالم است به جميع معلومات از جزئى و كلى ظواهر و بواطن و از ذات احديت

الاطلاق جعل احكام شرعيه فرموده به حكم و مصالح عامه نظام عالم امكان كه جز ذات علام الغيوب كسى را اطلاعى نيست. ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ‌: اين حساب مستقيم صحيح

پيشى گيريد و مبادرت كنيد بسوى خيرات كه اتباع احكام اسلام و امتثال اوامر ملك علام است، يا پيشى و سبقت گيريد به امم ماضيه به فعل طاعات و اعمال صالحه؛ و در اين

چيزى كه به آن اطمينان و يقين حاصل شود در حقيقت ايمان ايشان، چه اين مخصوص علام الغيوب است. پس شما را در اين امر امتحان كافى است، و لذا مدار احكام شرع، بر

خبرم ، زيرا تو علام الغيوب و با خبر از تمام رازها و پنهانى ها هستى (ان كنت قلته فقد علمته تعلم ما فى نفسى و لا اعلم ما فى نفسك انك انت علام الغيوب ) ۴ -

الهام حضرت ربّ العزّة، به زبان امّت، اين كلام ميمنت فرجام را به عرض ملك علّام رسانيد. و گفته‏اند كه: هر يك از اين كلام، بر وجه خضوع و خشوع است و مجرّد

گفته‌اند اخفاء آنست‌ ‌با‌ اصابة مكروه‌ بنحوي‌ ‌که‌ طرف‌ نداند و ‌با‌ خداوند علام‌ الغيوب‌ چگونه‌ ميتوان‌ خدعه‌ نمود! و جواب‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ اشكال‌ نيز بچند

غيوب و پنهانيها هستى (قالوا لا علم لنا انك انت علام الغيوب ). و به اين ترتيب سر و كار شما با چنين خداوند علام الغيوب و با چنين دادگاهى است ، بنابراين در گواهيهاى