نتایج جستجو

اعتقادات حقه باشد. سعيد بن جبير در تفسير اين آيه گفته كه: دلها مرتفع شد به حلق‌هاى آنها به طورى كه نه بيرون‌ جلد 7 - صفحه 70 آيد و نه بجاى خود شود، مانند

گرفتن شارب 2- گذاشتن ريش 3- تراشيدن موى سر 4- مسواك 5- خلال. و پنج در بدن: 1- حلق شعر 2- ختان 3- چيدن ناخن 4- استنجا 5- غسل جنابت به آب مطلق. عياشى- از حضرت

انگشتان و ناخن‌ها و از زير موى‌هاى ايشان به قهر و خشم تمام، تا چون همه آن را به حلق آرند، بازگذارند تا باز به جاى خود رود، پس بار ديگر نزع آن كنند. علّامه مجلسى

یذکروا اسم اللّه...» مربوط به مراسم قربانى است و آیه بعدى، در رابطه با مسأله حلق، تقصیر و طواف مى باشد. پس با در نظر گرفتن این مطلب که مراسم حج - پس از پوشیدن

سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ حَلَقَ رَأْسَهُ قَبْلَ أَنْ يُضَحِّيَ قَالَ لاَ بَأْسَ وَ لَيْسَ عَلَيْهِ شَيْ‏ءٌ وَ لاَ يَعُودَنَ‏

را ميدهم و شايد اختصاص صوم بخداوند از ميان اعمال براى آن باشد كه چون راه حلق و جلق مسدود ميشود راه وصول بحق مفتوح ميگردد جلد 1 صفحه 225 حجاب چهره جان ميشود

لغت ترجيع بتسبيح است و ترجيع بلند و آهسته نمودن صوت است و بازگردانيدن آن در حلق و قمّى ره اوّبى را به سبّحى للّه تفسير فرموده و بنابراين ظاهرا و الطّير عطف

زدن موى شارب، پنجم فرق موى سر؛ و پنج ديگر در تن: اول استنجا، دوم ختنه، سوم حلق عانه، چهارم ازاله موى زير بغل، پنجم چيدن ناخن. و اين همه در شريعت ما سنت است،

مدح‌ نمودن‌ ‌در‌ حضور كسي‌ ‌را‌ بقطع‌ عنق‌ «گردن‌ زدن‌» و امرار موسي‌ ‌بر‌ حلق‌ «تيغ‌ ‌بر‌ گلو گذراندن‌» و عقر رجل‌ «قطع‌ پا» تشبيه‌ نموده‌ و ‌با‌ كارد بطرف‌

لغت ترجيع بتسبيح است و ترجيع بلند و آهسته نمودن صوت است و بازگردانيدن آن در حلق و قمّى ره اوّبى را به سبّحى للّه تفسير فرموده و بنابراين ظاهرا و الطّير عطف

إِنَّ رَجُلاً مِنْ‏ أَصْحَابِنَا رَمَى اَلْجَمْرَةَ يَوْمَ اَلنَّحْرِ وَ حَلَقَ قَبْلَ أَنْ يَذْبَحَ فَقَالَ إِنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ لَمَّا كَانَ‏ يَوْمُ

«بلع » - كه مصدر ثلاثى مجرد ابلعى است - به معناى اجراء و جريان دادن چيزى در حلق به طرف معده ، و يا به عبارت ديگر به طرف جوف بدن است ، و كلمه «اقلاع » كه مصدر

وَ سُئِلَ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ مَا اَلْعِلَّةُ فِي حَلْقِ رَأْسِ اَلْمَوْلُودِ قَالَ تَطْهِيرُهُ مِنْ شَعْرِ اَلرَّحِمِ‏

مثل ما انكم تنطقون ». و اين اشكال وارد نيست كه چگونه بر خداى تعالى حقى براى حلق او ثابت ميشود، براى اينكه اين حق را خود خداى تعالى بر خود واجب كرده نه اينكه

وَادِي اَلسَّلاَمِ‏ قَالَ ظَهْرُ اَلْكُوفَةِ أَمَا إِنِّي كَأَنِّي بِهِمْ حَلَقٌ حَلَقٌ قُعُودٌ يَتَحَدَّثُونَ‏

الْأَكْبَرِ: روز حج بزرگ يعنى عيد قربان كه معظم افعال حج مانند طواف و نحر و حلق و رمى و اتمام حج در آن روز است، و مؤيد آن در مجمع روايت حضرت امير المؤمنين

أَنَّ مَنْ حَلَقَ رَأْسَهُ‏ بِمِنًى‏ كَانَ لَهُ بِكُلِّ شَعْرَةٍ نُورٌ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ

النِّكَاح‏‏ بَابُ الْعَقِيقَةِ وَ التَّحْنِيكِ وَ التَّسْمِيَةِ وَ الْكُنَى وَ حَلْقِ رَأْسِ الْمَوْلُودِ وَ ثَقْبِ أُذُنَيْهِ وَ الْخِتَان‏ موضوعات :

حَلْقُ اَلرَّأْسِ فِي غَيْرِ حَجٍّ وَ لاَ عُمْرَةٍ مُثْلَةٌ

أَنْ يَحْلِقَ وَ إِنْ كَانَ قَدْ حَجَّ فَإِنْ شَاءَ قَصَّرَ وَ إِنْ شَاءَ حَلَقَ فَإِذَا لَبَّدَ شَعْرَهُ أَوْ عَقَصَهُ فَإِنَّ عَلَيْهِ اَلْحَلْقَ وَ لَيْسَ