نتایج جستجو

تردید من تهدید [به عذاب] را پیش از این [از طریق وحی و پیامبران] به شما اعلام کرده بودم. مى‌گويد: نزد من مجادله مكنيد. من پيش از اين با شما سخن از عذاب گفته

صالح(ع) ۲۱ ; هشدار صالح(ع) ۲۲ عبادت: در تاریخ ۸ ; گرایش به عبادت ۸ عذاب: تهدید به عذاب ۲۲ ; مراتب عذاب ۲۲ قوم ثمود: انتظارات قوم ثمود ۱۸ ; تاریخ قوم ثمود ۲،

بنابراین فاصله زمانی شما با عذاب الهی شما را دچار این پندار نکند که تهدید به عذاب، تهدیدی طولانی و دروغ است.] از تو به شتاب عذاب مى‌طلبند و خدا هرگز وعده

در آخرین آیه این سوره تهدید به عذاب دنیا را با تهدید به عذاب آخرت تکمیل کرده، می‌گوید: «پس وای بر کسانی که کافر شدند از روزی که به آنها وعده داده می‌شود»

نفرین خداوند و سزاوار عذاب و هلاکت اند. (فویل للمصلّین) «ویل» - که در اصل به معناى عذاب و هلاکت است - کلمه اى است که براى تهدید به عذاب به کار مى رود. (لسان العرب)

«الذین ینفقون» عطف بر «الکافرین» باشد، ریاکاران به عذاب تهدید شده اند و تهدید به عذاب نشانه حرمت است. ۳- عذاب خوارکننده الهى، کیفر انفاق کنندگان ریاکار (و

بعثت را به کیفرى سخت و قریب الوقوع تهدید کرد. (و یقولون لو لا أنزل علیه ءایة من ربه ... فانتظروا) امر در «انتظروا» مى تواند براى تهدید (تهدید به عذاب) و به

هلاکت ظالمان ۷ عذاب: اهل عذاب ۱; موجبات عذاب استیصال ۲ محمد(ص): مهلت به مکذبان محمد(ص) ۵; هشدار به مکذبان محمد(ص) ۵ مشرکان: تأخیر عذاب مشرکان صدراسلام

۷ - علم فراگیر خداوند و شکست ناپذیرى او، پشتوانه تهدید کفار به عذاب شدید (انّ الّذین کفروا لهم عذاب شدید و اللّه عزیز ... انّ اللّه لا یخفى علیه شىء)

ننهادند تا به عذاب خداوند گرفتار گشتند قرآن مجيد در سوره اعراف آيه 163 به بعد وضع آنها را چنين نقل مى‏كند: بپرس از يهود از شهريكه در كنار دريا و مشرف به آن بود

۴ ایمان: اهمیت ایمان به آخرت ۲ بشارت: نقش بشارت ۵ خدا: عذابهاى خدا ۱ دین: اصول دین ۲ عذاب: عذاب دردناک ۱; مراتب عذاب ۱; موجبات عذاب ۱ قرآن: هدایتگرى قرآن

کانوا به یستهزءون ... و إنّ ربّک لهو العزیز الرحیم) تأکید بر شکست ناپذیرى و رحمت خدا، پس از تهدید کافران به عذاب اخروى (فسیأتیهم أنباؤا ما کانوا به یستهزءون)

زمینه شرک ۱۲ عذاب: امداد به اهل عذاب ۷; اهل عذاب ۴، ۵، ۱۰; بى یاورى اهل عذاب ۷ کافران: افتراهاى کافران ۲; رذایل کافران ۲; عجز کافران ۱; عذاب دنیوى کافران

تكرار شده و در پايان هر چند آيه، اين هشدار به چشم مى‌خورد. كلمه‌ «وَيْلٌ» در مقام هشدار و تهديد به عذاب و هلاكت به كار مى‌رود و بر اساس روايات، نام وادى خاصّى

مده». ۲ - التجا به پروردگار، از آداب دعا و آموزه اى الهى به پیامبر(ص) (قل ربّ إمّا ترینّى ما یوعدون) ۳ - تهدید مشرکان عصر بعثت به عذاب دنیوى از سوى خداوند

و دعوت به صبر و استقامت، و انذار و تهدید مخالفان به عذاب الهی، دور می‌زند. روی هم رفته مباحث این سوره را می‌توان در هفت بخش خلاصه کرد: 1- نخست به ذکر قسمتی

خداوند به آنچه مى‌كنند، بيناست. «فتنة» در آيه، يا به معناى آزمون و يا به معناى عذاب است. بنى‌اسرائيل مى‌پنداشتند آزمايش‌ها يا قهر و عذاب الهى، مربوط به دوران

تكرار شده و در پايان هر چند آيه، اين هشدار به چشم مى‌خورد. كلمه‌ «وَيْلٌ» در مقام هشدار و تهديد به عذاب و هلاكت به كار مى‌رود و بر اساس روايات، نام وادى خاصّى

رَبِّهِمْ). و به این نیز قناعت نکردند بلکه به سراغ صالح آمدند و صریحا به او «گفتند: ای صالح! اگر تو فرستاده خدا هستی هر چه زودتر عذاب الهی را به سراغ ما بفرست»

یصنعون»، اشاره به گرفتاریهایى است که آنان به خاطر کینه و دشمنى با یکدیگر براى خویش به وجود مى آورند. ۱۹- مسیحیان پیمان شکن، مورد تهدید خداوند به عذاب و کیفر اعمال