نتایج جستجو

اينكه مراد از «عَبْداً» شخص پيامبر است ولى نكره آوردن آن، به خاطر تعظيم و بزرگداشت است. «عَبْداً إِذا صَلَّى» پيام‌ها 1- انسان ناسپاس است. ما او را آفريديم

اينكه مراد از «عَبْداً» شخص پيامبر است ولى نكره آوردن آن، به خاطر تعظيم و بزرگداشت است. «عَبْداً إِذا صَلَّى» پيام‌ها 1- انسان ناسپاس است. ما او را آفريديم

دقت و باریک‌بینی نمی‌کنند. بی‌گمان کسانی که ایشان از خشیت پروردگارشان با بزرگداشت(اش) هراسانند؛ و کسانی که (هم)ایشان به نشانه‌های پروردگارشان ایمان می‌آورند؛

باطل و در حقى كه آميخته با باطل است ادب نيست نفى امتيازهاى مادى و طبقاتى و بزرگداشت اهل علم و تقوا، از جمله آداب انبياء (ع ) است (شامل يكصدوهشتاد و سه روايت

جعفر صادق (ع) درباره بزرگداشت در کتاب الكافي جلد ۲ كتاب الإيمان و الكفر‏‏ بَابُ الِاسْتِغْفَارِ مِنَ الذَّنْب‏ موضوعات : بزرگداشت، تعظیم

تعهّد و مسؤولیّت و یاری مؤمنان با همدیگر است، و این آیه بیانگر ستایش و بزرگداشت آنان و مقام و منزلت ایشان است. «رِزْقٌ کَرِیمٌ»: (نگا: انفال / . Tabber

الذین تتوفّ-هم الملئکة طیّبین یقولون سلم علیکم) ۹- متقین، مورد تکریم و بزرگداشت فرشتگان (المتّقین . الذین تتوفّ-هم الملئکة طیّبین یقولون سلم علیکم ادخلوا

احترام تو بر ما لازم و واجب است و وظيفه ما ايجاب مى كند كه از هر حيث حرمت و بزرگداشت پادشاه را مراعات كنيم ولى متأسفانه يكى از دوستان ما (اشاره به عمّاره نمود)

پیامبراکرم(ص) با صفت «النبىّ» به جاى نام آن حضرت، مى تواند براى تعظیم و بزرگداشت آن بزرگوار باشد. ۳ - دعوت از پیامبر(ص) براى رعایت تقوا و پرهیز از تبعیت

احترام تو بر ما لازم و واجب است و وظيفه ما ايجاب مى كند كه از هر حيث حرمت و بزرگداشت پادشاه را مراعات كنيم ولى متأسفانه يكى از دوستان ما (اشاره به عمّاره نمود)

باطل و در حقى كه آميخته با باطل است ادب نيست نفى امتيازهاى مادى و طبقاتى و بزرگداشت اهل علم و تقوا، از جمله آداب انبياء (ع ) است (شامل يكصدوهشتاد و سه روايت

و کلنا بها قوما لیسوا بها بکفرین) نکره آمدن کلمه «قوما» دال بر تفخیم و بزرگداشت است، علاوه بر آنکه توصیف این قوم با «و کلنا» و جملات پس از آن خالى از مدح

احترام تو بر ما لازم و واجب است و وظيفه ما ايجاب مى كند كه از هر حيث حرمت و بزرگداشت پادشاه را مراعات كنيم ولى متأسفانه يكى از دوستان ما (اشاره به عمّاره نمود)

کبریایى مطلق است. (و لم یکن له ولىّ من الذلّ و کبّره تکبیرًا) ۱۱- لزوم بزرگداشت مقام خداوند و مبرّا دانستن او از همه کاستیها (و کبّره تکبیرًا) ۱۲- عظمت

حِجَجٍ» (به جاى هشت سال، فرمود: هشت حج) 13- يكى از راه‌هاى ترويج معروف، بزرگداشت اوقات معنوى و «ايّام اللّه» است. «ثَمانِيَ حِجَجٍ» 14- مقام نبوّت، مانع

سجده در برابر او مى شوند. ۵- خداوند، در برابر همه فرشتگان، آدم را مورد بزرگداشت و تکریم قرار داد. (و إذ قلنا للملئکة اسجدوا لأدم فسجدوا) ۶- انسان ها داراى

اللهُ عَلَی النَّبِیِّ ...»: ذکر پیغمبر در سرآغاز توبه‌کنندگان، به خاطر بزرگداشت هرچه بیشتر مهاجرین و انصار است، والاّ گناهی از او سر نزده بود تا از آن

الْقِبْلَة قال الصادق ع : امام صادق عليه السّلام فرمود: هر كس آب دهانش را بخاطر بزرگداشت خداوند عزّ و جلّ در هنگام نماز فرو برد و بيرون نيفكند خداوند تعالى او را

كه در مقام بزرگداشت وحى است، بر فرضى كه بر كوهى نازل شود. و نيز، نظير آيه شريفه «إنّا سَنُلقِى عَلَيكَ قَولاً ثَقِيلاً» است كه در مقام بزرگداشت آن از نظر

چه خواهى سخت گير و سخت گير. حضرت بيش از يك روز، نزد او نبود كه احترام و بزرگداشت آن حضرت در نظر او بجائى رسيد كه در برابر او چهره بر خاك ميگذاشت و ديده