نتایج جستجو

بهانه جویی تازه‌ای زدند. چنانکه قرآن در این آیه می‌گوید: آنها از روی سخریه و استهزا «گفتند: چرا معجزاتی (همچون معجزات موسی و عیسی) از سوی پروردگارش بر او نازل

به کافران هر عصر است. ۷ - کافران عصر بعثت، درخواست کننده عذاب الهى، از سر استهزا و ناباورى (للذین ظلموا ذنوبًا ... فلایستعجلون) نهى الهى (فلایستعجلون) مى رساند

یارى یکدیگر (احشروا الذین ظلموا و أزوجهم ... ما لکم لاتناصرون) ۲ - سرزنش و استهزا، از عذاب هاى روحى منکران معاد و مشرکان در موقف و بر سر راه دوزخ (ما لکم

است: الف) اظهار کردن بر خلاف آنچه در دل است; ب) به شوخى گرفتن چیزى و برخورد استهزا آمیز کردن با آن. برداشت یاد شده براساس معناى اول است. ۲ - شرک پیشگان صدراسلام،

إن کنتم صدقین) سیاق آیه نشان مى دهد که درخواست کافران، از روى ناباورى و استهزا بوده است، و پاسخ خداوند به آنان در آیه بعد - که نظر به عذاب دنیوى دارد -

خوردن بود. (فراغ إلى ءالهتهم فقال ألا تأکلون) استفهام در «ألا تأکلون» براى استهزا است. ۳ - وجود غذا در بتکده، به هنگام رفتن مردم از شهر و آمدن ابراهیم(ع)

عالم الغیب خداست! چون در آیات قبل اشاره به این حقیقت ج5، ص305 شده بود که «استهزا و سرکشی این گروه همچنان ادامه می‌یابد تا زمانی که وعده الهی دائر بر عذاب

لاتأتینا الساعة) ۴ - کافران، وقوع قیامت را امرى مسخره دانسته و آن را به استهزا مى گرفتند. (و قال الذین کفروا لاتأتینا الساعة) تعبیر به نیامدن قیامت (لاتأتینا)

حرث در جائى نشسته بود، اكثر صناديد عرب نزد او حاضر، آيتى از قرآن را مورد استهزا قرار داد، وليد در آن وقت مايل به اسلام و قرآن را ستايش مى‌نمود، گفت: اى

گسترده‌ای دارد که هم شامل ورود در مجالس کسانی می‌شود که آیات خدا را به باد استهزا می‌گیرند، تبلیغات ضد اسلامی می‌کنند، و یا شوخیهای رکیک دارند، یا گناهانی

جامعه پس از نوح (أیعدکم ... أنّکم مخرجون) استفهام در «أیعدکم» براى تهکم و استهزا است. ۲ - تبدیل دوباره خاک و استخوان به شکل انسان و دمیده شدن حیات در آن،

ما از مجرمان انتقام مى‌گيريم و آنان را به كيفر مى‌رسانيم. كفّار به عنوان استهزا مى‌پرسند: روز پيروزى شما مؤمنان و انتقام از ما چه روزى است؟ خداوند به اين

«إِنَّكَ لَأَنْتَ الْحَلِيمُ الرَّشِيدُ» 10- تعريف وتمجيد مخالفان، گاهى جنبه‌ى استهزا دارد. «لَأَنْتَ الْحَلِيمُ الرَّشِيدُ» قالُوا يا شُعَيْبُ أَ صَلاتُكَ تَأْمُرُكَ

علیه الذّکر) ذکر نکردن منشأ نزول ذکر و مجهول آوردن فعل «نُزِّل» و نیز با استهزا بیان کردن آن، مى تواند به منظور یاد شده باشد. ۵- نزول وحى از جانب خداوند

يَدْعُوهُ كادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَداً»، يا ازدحام مخالفان است براى استهزا و مزاحمت و يا ازدحام عاشقان از جن و انس براى يادگيرى. اخلاص، زمانى به اوج

گونه که تاریخ نیز این نکته را به وضوح تأیید کرد. ۴- قریش و مشرکان از سر استهزا، خواهان عملى شدن عذاب موعود بر خود به دست پیامبر (ص) بودند. (و کذّب به قومک

شد گفتند به او كه: به اين عمل قبيح و فعل شنيع اكتفا نمى‌كنى و معذلك با ما استهزا و سخريه مى‌كنى و مى‌گوئى كه طفل يكروزه جواب به شما دهد؟ پس در صدد آن شدند

هنرنمایى خداوند (من کلّ زوج کریم) قید «کریم» بیانگر برداشت یاد شده است. ۷ - استهزا و ریشخند کردن مسأله معاد از سوى کافران، معلول سطحى نگرى آنان به مظاهر با

... قال لمن حوله ألاتستمعون) استفهام در جمله «ألاتستمعون» مى تواند براى استهزا باشد. ۴ - فرعون، هنگام شنیدن مواضع اعتقادى موسى(ع) اطرافیانش را علیه او

يَدْعُوهُ كادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَداً»، يا ازدحام مخالفان است براى استهزا و مزاحمت و يا ازدحام عاشقان از جن و انس براى يادگيرى. اخلاص، زمانى به اوج