نتایج جستجو

رده:خالق باغها رده:خالق درختان رده:خالقیت خدا رده:خداترسان در بهشت رده:خدا و عیب رده:خدا و نقص رده:خدمتکاران اخروى پیشگامان رده:خلقت چوب آتش زا رده:خوش اخلاقى

احکام:۳، ۴، ۵، ۶ اسماء و صفات: سمیع ۹ ; علیم ۹ افشاگران عیب: تهدید افشاگران عیب ۱۲ ; هشدار به افشاگران عیب ۱۲ افشاگرى: جایز ۵، ۶ ; سرزنش افشاگرى ۱ بدگویى: سرزنش

گونه عیب. ل‌ (۳۸۴۲ بار) محص‌ (۲ بار) خالص كردن. «مَحَصَ الشَّىْ‏ءَ: خَلَّصَهُ مِنْ كُلِّ عَيْبٍ» راغب گفته: اصل محص خالص كردن شى‏ء است از هر عيب. [آل عمران:141]

(بر وزن سیب) جمع «اشیب» به معناى «پیر» است، و در اصل از مادّه «شیب» (بر وزن عیب) و «مشیب» به معناى سفید شدن مو گرفته شده. شيب‌ (۳ بار) سفيد شدن موى همچنين

آیات شامل این کلمه «مَحِیْص» از مادّه «محص» به معناى رهایى از عیب و یا ناراحتى است. و از مادّه «حَیْص» (بر وزن حیف) به معناى بازگشت و عدول و کناره گیرى

«تحسّس» کوشش براى شنیدن سرگذشت اشخاص و اقوام است، اما «تجسّس» کوشش براى جستجوى عیب ها. وبعضى دیگر هر دو را به یک معنا دانسته اند. حسس‌ (۶ بار) ف‌ (۲۹۹۹ بار)

و از هر عیب و نقصی منزهش نشمرند با این که «او شکست ناپذیر، و حکیم است» (و هو العزیز الحکیم). تفسیر آیات ۱ - ساحت خداوند، منزّه و مبرّا از هر عیب و نقص است

چیز تواناست. آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است، خدا را [به پاک بودن از هر عیب و نقصی] می ستایند. فرمانروایی ویژه اوست، همه ستایش ها مخصوص اوست، و او بر

سوگند: آثار سوگند دروغ ۳ عذاب: تهدید به عذاب ذلت بار ۱; عذاب ذلت بار ۳ عیب جویى: آثار عیب جویى ۳ قرآن: پیشگوییهاى قرآن ۲ کافران: پیشگویى شکست کافران ۲; تهدید

برمى‌آيد، [اين‌] معجزه‌اى ديگر است، و دست به زیر بغل خود بر تا دستی بی‌هیچ عیب سپید و رخشان بیرون آید و این معجزه دیگر تو خواهد بود. و دستت را در گریبانت

آیه مى گوید: به هیچ وجه قرآن جاى تردید و شک نیست; زیرا از هر نظر کامل و بى عیب است، تواریخ و اخبار آن، همه صدق و احکام و قوانین آن همه عدل است. و نیز ممکن

الحسنی). و به همین دلیل از هرگونه عیب و نقص، منزه و مبراست، «و آنچه در آسمانها و زمین است تسبیح او می‌گویند» و او را از هر عیب و نقصی پاک می‌شمرند (یسبح له

گرداند و كافران را [به تدريج‌] نابود سازد. و تا آنکه اهل ایمان را (از هر عیب) پاک کند و کافران را نابود گرداند. و [نیز این پیروزی ها و ناکامی ها] برای

آنان درجاتی (مهم) نزد پروردگارشان است؛ و برای آنها، آمرزش و روزی بی‌نقص و عیب است. آنها مؤمن حقيقى هستند، و ايشان را نزد پروردگارشان منزلت‌ها و آمرزش و

است مشغولند. آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است، خدا را به پاک بودن از هر عیب و نقصی می ستایند، و او توانای شکست ناپذیر و حکیم است. خداوند را تسبيح گويند

و چه از نفوس بشر و دیگر مخلوقات که اینان از آنها آگه نیستند. منزّه [از هر عیب و نقصی] است آنکه همه زوج ها را آفرید از آنچه زمین می رویاند و از وجود خودشان

داده شود، سجده کنان به رو در می افتند و همراه با سپاس، پروردگارشان را از هر عیب و نقصی تنزیه می کنند در حالی که [از سجده و سپاس و تنزیه] تکبّر و سرکشی نمی

در آن برای اهل ایمان البته رحمت و یاد آوری و پندی خواهد بود. آیا [در قرآن عیب و نقصی می یابند؟ و] برای آنان کافی نبوده است که ما این کتاب را که [همواره]

كردن. «مَحَصَ الشَّىْ‏ءَ: خَلَّصَهُ مِنْ كُلِّ عَيْبٍ» راغب گفته: اصل محص خالص كردن شى‏ء است از هر عيب. [آل عمران:141]. تا خدا مؤمنان را از شوائب كفر و

زيرا پروردگار من آمرزنده مهربان است. و من (خودستایی نکرده و) نفس خویش را از عیب و تقصیر مبرّا نمی‌دانم، زیرا نفس امّاره انسان را به کارهای زشت و ناروا سخت

تنزیه او از هر عیب و نقص (اذکر ربک ... إن الذین عند ربک لا یستکبرون عن عبادته) ۸- تقرب به خدا در گرو پرستش او و منزه دانستن وى از هر عیب و نقص و سجده خالصانه

راجع‌ ‌به‌ ديه‌ و چه‌ راجع‌ ‌به‌ اخذ حق‌. ] (آیه 41)- یاری طلبیدن عیب نیست، ظلم کردن عیب است باز برای تأکید آیات گذشته، در زمینه انتصار، و مجازات ظالم، و

و باطن وارد بهشت می‌شوند که طبیعت بهشت طبیعت تکامل و خروج از هرگونه نقص و عیب است. تفسیر آیات ۱ - حوران بهشتى، در اوج زیبایى و کمال (إنّا أنشأنهنّ إنشاءً)

قدر، سراسر خیر و سلامتى است. (سلم هى) «سلام»; یعنى، سلامتى و پاک بودن از هر عیب (صحاح). خبر بودن آن براى «هى» - با آن که مصدر است - مبالغه در بیان سلامتى

خودتان عيب نگيريد، درجاى خود گفته شده مسلمانان از حيث دين به حكم يك پيكراند لذا عيب بر ديگران عيب بر خويشتن است. [همزه:1]. واى بر هر طعنه زن عيب ساز، لمّاز

ضرورت نیایش به درگاه خدا با توصیف وى به کمالات مطلق و تنزیه او از هر نقص و عیب (و للّه الأسماء الحسنى فادعوه بها) ۵- لزوم کناره گیرى از توصیف کنندگان خدا

نيزه... به طور استعاره در عيبگوئى و عيب گرفتن به كار مى‏رود (راغب). [توبه:12]. اگر پيمان خويش را شكستند و در دينتان عيب گرفتند با پيشوايات كفر بجنگيد. اين

کار مردم گمراه و آلوده به جایی می‌رسد که پاکی و تقوا در میان آنها بزرگترین عیب است، و ناپاکی و آلودگی افتخار! از این آیه استفاده می‌شود که این جمعیت فاسد،

صادق(ع) روایت شده که فرمود: ابراهیم با قومش مخالفت کرد و خدایان آنها را مورد عیب جویى خود قرار داد ... امام باقر(ع) فرمود: از معبودهاى آنان خرده گرفت «فنظر

در آیه شریفه، زندگى اخروى با رضایت مندى توصیف شده است; مى تواند اشاره به عیب و کاستى زندگى دنیوى داشته باشد. اصحاب یمین: خشنودى اخروى اصحاب یمین ۱; زندگى

دادند: «و بلند است مقام با عظمت پروردگار ما (از شباهت به مخلوقین، و از هرگونه عیب و نقص) و او هرگز برای خود همسر و فرزندی انتخاب نکرده است» (و انه تعالی جد

کار می‌کردند (و از آن کشتی کسب و ارتزاق می‌نمودند) خواستم چون کشتی‌ها (ی بی‌عیب) را پادشاه در سر راه به غصب می‌گرفت این کشتی را ناقص کنم (تا برای آن فقیران

آیات شامل این کلمه ذئم‌ (۱ بار) [اعراف:18] طبرسى فرمود: ذأم و ذيم به معنى عيب شديد است ولى راغب آنرامذمّت گفته است يعنى: فرمود از آن خارج شو در حالى كه

آیات شامل این کلمه عيب‌ (۱ بار) ها (۱۳۹۹ بار) نقص. آنچه از خلقت و وضع اصلى كم يا زياد است. [كهف:79]. خواستم آن را معيوب كنم. آن همان خرق و سوراخ كردن كشتى

سازش كنند. و از هر فرومايه كه بسيار سوگند ياد مى‌كند، پيروى نكن. (آن كه) عيب جوست و براى سخن چينى در جنب و جوش است. براى جلوگيرى از كارهاى خير اصرار مى‌ورزد،

سازش كنند. و از هر فرومايه كه بسيار سوگند ياد مى‌كند، پيروى نكن. (آن كه) عيب جوست و براى سخن چينى در جنب و جوش است. براى جلوگيرى از كارهاى خير اصرار مى‌ورزد،

سازش كنند. و از هر فرومايه كه بسيار سوگند ياد مى‌كند، پيروى نكن. (آن كه) عيب جوست و براى سخن چينى در جنب و جوش است. براى جلوگيرى از كارهاى خير اصرار مى‌ورزد،

سازش كنند. و از هر فرومايه كه بسيار سوگند ياد مى‌كند، پيروى نكن. (آن كه) عيب جوست و براى سخن چينى در جنب و جوش است. براى جلوگيرى از كارهاى خير اصرار مى‌ورزد،

[هود:84-85]، به نظر مى‏آيد كه مراد از «تَبْخَسُوا» تعييب اشياست يعنى بر متاع ديگران عيب نگيريد و آن چنان كه گفته شد نقصان كيفى است. وَ يَخَاف فَلا لا بِرَبّه رَهَقا

اضافه‌اش‌ نامند» و مانند سبّوح‌ و قدّوس‌ ‌که‌ دلالت‌ ‌بر‌ تنزيه‌ باري‌ ‌از‌ صفات‌ عيب‌ و نقص‌ دارد و ‌اينکه‌ صفات‌، صفات‌ ذاتيّه‌ و عين‌ ذات‌ ‌است‌ نه‌ زائد ‌بر‌

آمده و هم صفت مشبهه (اقرب) المنجد تصريح كرده: چون صفت مشبهه دلالت بر رنگ و عيب و زينت داشته باشد بر وزن افعل آيد مثل اسود، اعرج، ابلج. على هذا در آيه [بقره:187]

شده که از مردم عیب‌جوئى می‌کرد. عده اى گویند: درباره ولید بن مغیرة نازل گردیده، سدى گوید: درباره اخنس بن شریق نزول یافته که از پیامبر عیب جوئى می‌نمود و

وای بر هر کوشای در غیبت‌گویی (و) عیب‌جویی! آن کس که مالی گرد آوَرْد و بر شمردش‌. پندارد که مالش او را ماندگار کرده. هرگز (نه چنان است)! همواره در آتش خردکننده

را که برای خدا قائل شده بودند برای خود نیز قائل شوند و اصلا دختر برای آنها عیب و ننگ محسوب می‌شد! تفسیر آیات ۱- مشرکان دوران جاهلیت، معتقد به وجود دخترانى

پاکیزه بلندقدر و پاكيزه، که بلندمرتبه است و پاک داشته‌ بلندپايه و پاكيزه- از عيب و بيهوده و دروغ و از دستهاى شياطين- (نامه‌هائی که) فرا و بالا (از کلام بشر)

[هود:84-85]، به نظر مى‏آيد كه مراد از «تَبْخَسُوا» تعييب اشياست يعنى بر متاع ديگران عيب نگيريد و آن چنان كه گفته شد نقصان كيفى است. لا هم ه فى شىء ب من انس وزن قسط

قرآن آمده است [حشر:23]. [جمعه:1]. طبرسى فرموده: «اَاطَّاهِرُ مِنْ كُلِّ عَيْبٍ وَ نَقْصٍ وَ آفَةٍ اَلْمُنَزَّهُ عَنِ الْقَبائِحِ». ال طُوًى بِالْوَاد أَنَا

در مصباح آمده: «اَنْكَرْتُهُ اِنْكاراً» يعنى او را نشناختم. انكار به معنى عيب گرفتن و نهى كردن نيز آمده است. [نحل:83]. نگارنده گويد: انكار نوعى عدم قبول

در مصباح آمده: «اَنْكَرْتُهُ اِنْكاراً» يعنى او را نشناختم. انكار به معنى عيب گرفتن و نهى كردن نيز آمده است. [نحل:83]. نگارنده گويد: انكار نوعى عدم قبول

قرآن آمده است [حشر:23]. [جمعه:1]. طبرسى فرموده: «اَاطَّاهِرُ مِنْ كُلِّ عَيْبٍ وَ نَقْصٍ وَ آفَةٍ اَلْمُنَزَّهُ عَنِ الْقَبائِحِ». ال وَ بِرُوح أَيّدْنَاه

خرده مى‏گيرند و نيز به كسانيكه جز به اندازه طاقت و تلاش خود پيدا نمى‏كنند عيب ميگيرند. آيه درباره منافقان است كه هم ثروتمندان را در دادن زكوة مسخره مى‏كردند

آمده و هم صفت مشبهه (اقرب) المنجد تصريح كرده: چون صفت مشبهه دلالت بر رنگ و عيب و زينت داشته باشد بر وزن افعل آيد مثل اسود، اعرج، ابلج. على هذا در آيه [بقره:187]

شيطان راندن و دفع انسان است به معاصى. در اقرب از لسان العرب نقل كرده: همز عيب گرفتن در پشت سر و لمز بدگويى در حضور است. همز را فشردن و غيبت كردن و عيبجويى

منکرند آنان كه [مردم را] از راه خدا باز مى‌دارند و آن را كج مى‌خواهند- از آن عيب مى‌گيرند و آن را به كجى و انحراف از راستى وصف مى‌كنند-، و به سراى واپسين كافرند

کرد: «پروردگارا! آیا دنیاپرستان غیر از این عیبی هم دارند»؟ فرمود: «ای احمد! عیب آنها این است که جهل و حماقت در آنها فراوان است، برای استادی که از او علم آموخته‌اند

الذین ... و یصدّون عن سبیل الله و یبغونها عوجًا) ۴- کافران، در پى یافتن عیب و نقص در تعالیم الهى و اثبات نادرستى آنها هستند. (للکفرین ... و یبغونها عوجًا)

ببينند جز به ريشخندت نگيرند [گويند:] آيا اين است آن كه خدايانتان را [به بدى و عيب‌] ياد مى‌كند؟ و حال آنكه خود به يادكرد خداى رحمان كافرند- پس آنها خود سزاوار

اضافه‌اش‌ نامند» و مانند سبّوح‌ و قدّوس‌ ‌که‌ دلالت‌ ‌بر‌ تنزيه‌ باري‌ ‌از‌ صفات‌ عيب‌ و نقص‌ دارد و ‌اينکه‌ صفات‌، صفات‌ ذاتيّه‌ و عين‌ ذات‌ ‌است‌ نه‌ زائد ‌بر‌

آن است كه زمانى بر آن گذشته باشد نه چيزيكه اول ندارد. فيومى در مصباح‏گفته:«عيب قديم اى سابق زمانه...» راغب مى‏گويد: در قرآن و در آثارصحيحه لفظ قديم در وصف

آيات وصف شخص است . مراد از آن در [اعراف:189-190]. ظاهراً تام الخلقه و بى عيب است. چنانكه در [نور:32]. به معنى لياقت و اهليت است. صالحون: نيكوكاران. شايسته

خرده مى‏گيرند و نيز به كسانيكه جز به اندازه طاقت و تلاش خود پيدا نمى‏كنند عيب ميگيرند. آيه درباره منافقان است كه هم ثروتمندان را در دادن زكوة مسخره مى‏كردند

جارى است درآوريم، تا ابد در آنجا خواهند بود. و در آنجا صاحب زنان پاك و بى‌عيب شوند و در سايه‌هاى پيوسته و خنك جايشان مى‌دهيم. و کسانی که ایمان آورده و کارهای

آيات وصف شخص است . مراد از آن در [اعراف:189-190]. ظاهراً تام الخلقه و بى عيب است. چنانكه در [نور:32]. به معنى لياقت و اهليت است. صالحون: نيكوكاران. شايسته

طپش و زبانش به تلجلج افتد چنانكه در جاى ديگر گفته: [شعراء:13] و اگر مراد عيب و لكنت زبان بود بهتر بود بگويد «وَحْلُلِ الْعُقْدَةَ» با الف و لام عهد. وانگهى

طپش و زبانش به تلجلج افتد چنانكه در جاى ديگر گفته: [شعراء:13] و اگر مراد عيب و لكنت زبان بود بهتر بود بگويد «وَحْلُلِ الْعُقْدَةَ» با الف و لام عهد. وانگهى

شماتت و عيبجويى يهود برهد كه در ضمن روايت گذشته نقل شده: يهود بر آن حضرت عيب و نقص گرفته و مى‏گفتند: تو پيرو مايى و بر قبله ما نماز مى‏خوانى. آن حضرت از

عذرخواهى، تصميم گرفت كه نسل بشر را گمراه كند. «مَذوم» از ريشه‌ى «ذئم»، به معناى عيب شديد است. «مَدحور» از «دحر»، به معناى بيرون راندن همراه با ذلّت است. ابوحنيفه

منّت است. ظاهرا معناى اول منظور باشد، زيرا به رخ كشيدن نعمت از جانب خداوند عيب نيست، بلكه انگيزه‌اى براى شكر و اطاعت از او مى‌شود. «1» نقش قلم از نقش زبان،

صحيحي‌ هست‌ ‌آن‌ ‌را‌ حمل‌ ‌بر‌ صحت‌ كند و ‌اگر‌ واقعا عيب‌ نيست‌ و گوينده‌ تخيّل‌ نموده‌ نفي‌ عيب‌ نمايد و ‌اگر‌ قابل‌ محمل‌ صحيح‌ نيست‌ گوينده‌ ‌را‌ موعظه‌

آيات وصف شخص است . مراد از آن در [اعراف:189-190]. ظاهراً تام الخلقه و بى عيب است. چنانكه در [نور:32]. به معنى لياقت و اهليت است. صالحون: نيكوكاران. شايسته

شود که فساد در آن نباشد. و مراد از آن به مناسبت مورد، فرزند سالم و مبرا از عیب و نقص است به گونه اى که استعداد زنده ماندن را دارا باشد. گفتنى است که جمله

بملاحظه مستور شدن دو شاخش عمامه بسر گذارد و تصوّر نشود كه شاخ عيب است و بايد پيغمبر از عيب مبرّى باشد چون ممكن است در دو جانب سرش ارتفاع مختصرى بوده كه

منّت است. ظاهرا معناى اول منظور باشد، زيرا به رخ كشيدن نعمت از جانب خداوند عيب نيست، بلكه انگيزه‌اى براى شكر و اطاعت از او مى‌شود. «1» نقش قلم از نقش زبان،

اللّه بما لا یعلم فى السموت و لا فى الأرض) ۱۵ - خدا، کمال مطلق و به دور از هر عیب و نقص (سبحنه) ۱۶ - خداوند، منزه و فراتر از داشتن شریک است. (سبحنه و تعلى عما

است. (یسبّحون بحمد ربّهم) «با» در «بحمد» براى مصاحبت است. ۳ - خداوند، از هر عیب و نقصى منزه و مبرا است. (یسبّحون بحمد ربّهم) ۴ - قابل رؤیت بودن فرشتگان و

آنرا بحال اوّلش‌ و متّصل كن دستت را بزير بازويت بيرون ميآيد سفيد نورانى بدون عيب كه معجزه ديگرى است‌ تا بنمايانيم بتو از معجزات ما كه بزرگ است‌ برو بسوى فرعون

آنرا بحال اوّلش‌ و متّصل كن دستت را بزير بازويت بيرون ميآيد سفيد نورانى بدون عيب كه معجزه ديگرى است‌ تا بنمايانيم بتو از معجزات ما كه بزرگ است‌ برو بسوى فرعون

اسلام عيب و عوجى پيدا كنند و بآنوسيله مانع از قبول اسلام مردم شوند و اينجماعت بسيار از وادى حقّ دورند چون‌ جلد 3 صفحه 219 دين اسلام منزّه از عيب و نقص

مسامحه كنى پس مسامحه كنند و اطاعت مكن هر بسيار سوگند خورنده پستى را كه بدگو و عيب‌جو و سخن‌چين ميان مردم است‌ بسيار بازدارنده از نيكى از حدّ گذرنده در ستم بسيار

آنرا بحال اوّلش‌ و متّصل كن دستت را بزير بازويت بيرون ميآيد سفيد نورانى بدون عيب كه معجزه ديگرى است‌ تا بنمايانيم بتو از معجزات ما كه بزرگ است‌ برو بسوى فرعون

منّت است. ظاهرا معناى اول منظور باشد، زيرا به رخ كشيدن نعمت از جانب خداوند عيب نيست، بلكه انگيزه‌اى براى شكر و اطاعت از او مى‌شود. «1» نقش قلم از نقش زبان،

نمایند. و از هر قسم‌خورنده‌ی بی‌مبالات بس فرومایه‌ای فرمان مبر، (که) بسیار عیب‌جوست و برای خبرچینی پیاپی گام برمی‌دارد، و بسی مانع از خیر، متجاوز و گناه‌پیشه

آن تا یمن را در اختیار گرفت ... در عین حال نیافتیم کسى را که این را بر او عیب گرفته باشد ...». ۱۹- «عن الرضا(ع): ... فى قوله تعالى: «...إنى حفیظ علیم» قال:

دیگران بپرهیزند، خداوند لذاتی برتر و بالاتر در جهت مادی و معنوی که از هر گونه عیب و نقص پاک و پاکیزه است نصیب آنها خواهد کرد. تفسیر آیات ۱ - خداوند، راهنماى

آنرا بحال اوّلش‌ و متّصل كن دستت را بزير بازويت بيرون ميآيد سفيد نورانى بدون عيب كه معجزه ديگرى است‌ تا بنمايانيم بتو از معجزات ما كه بزرگ است‌ برو بسوى فرعون

مسامحه كنى پس مسامحه كنند و اطاعت مكن هر بسيار سوگند خورنده پستى را كه بدگو و عيب‌جو و سخن‌چين ميان مردم است‌ بسيار بازدارنده از نيكى از حدّ گذرنده در ستم بسيار

آنرا بحال اوّلش‌ و متّصل كن دستت را بزير بازويت بيرون ميآيد سفيد نورانى بدون عيب كه معجزه ديگرى است‌ تا بنمايانيم بتو از معجزات ما كه بزرگ است‌ برو بسوى فرعون

نباشد ‌ يا ‌ كلمه‌اي‌ ‌بر‌ خلاف‌ ‌ يا ‌ خطا و اشتباهي‌ ‌در‌ ‌او‌ ‌شده‌ ‌ يا ‌ عيب‌ و نقصي‌ ‌در‌ ‌او‌ مشاهده‌ شود حاشا و كلا و لذا شخص‌ متهم‌ ‌را‌ مريب‌ گويند،

منّت است. ظاهرا معناى اول منظور باشد، زيرا به رخ كشيدن نعمت از جانب خداوند عيب نيست، بلكه انگيزه‌اى براى شكر و اطاعت از او مى‌شود. «1» نقش قلم از نقش زبان،

آنرا بحال اوّلش‌ و متّصل كن دستت را بزير بازويت بيرون ميآيد سفيد نورانى بدون عيب كه معجزه ديگرى است‌ تا بنمايانيم بتو از معجزات ما كه بزرگ است‌ برو بسوى فرعون

بملاحظه مستور شدن دو شاخش عمامه بسر گذارد و تصوّر نشود كه شاخ عيب است و بايد پيغمبر از عيب مبرّى باشد چون ممكن است در دو جانب سرش ارتفاع مختصرى بوده كه

بردار خواهم زد شما را تمامى‌ گفتند همانا ما بپروردگارمان بازگشت كنندگانيم‌ و عيب نميگيرى تو از ما مگر آنكه ايمان آورديم به آيتهاى پروردگارمان چون آمدند ما

مسامحه كنى پس مسامحه كنند و اطاعت مكن هر بسيار سوگند خورنده پستى را كه بدگو و عيب‌جو و سخن‌چين ميان مردم است‌ بسيار بازدارنده از نيكى از حدّ گذرنده در ستم بسيار

آنرا بحال اوّلش‌ و متّصل كن دستت را بزير بازويت بيرون ميآيد سفيد نورانى بدون عيب كه معجزه ديگرى است‌ تا بنمايانيم بتو از معجزات ما كه بزرگ است‌ برو بسوى فرعون

اصلاب طاهرين ظهور در اين امر دارد و وجود مشرك را در ميان آنها عيب دانسته و بنظر حقير عيب نيست ولى نبودنش كمال است و چون خداوند تمام كمالات را در اين خانواده

یعنى، کار خطایى را که اکنون از آن پشیمان شده اند، رو نمى کنند تا کسى از آنان عیب جویى نکند. ۱۴ - مشرکان، با مشاهده عذاب الهى، از بى آبرویى و فضاحت خود در قیامت

عبادت بت‌هاى ما: لات و عزّى و مناة و هبل منع نکند و نیز بت‌پرستى را بر ما عیب نگیرد و نیز گویند: درباره مستهزئین و مسخره‌کنندگان نازل شده که گفته بودند

اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌. فِي‌ مَقام‌ٍ أَمِين‌ٍ ‌که‌ ايمن‌ ‌از‌ ‌هر‌ خطر و نقص‌ و عيب‌ و ‌هم‌ و غم‌ و بلائي‌ هستند ‌که‌ فنا و زوال‌ ندارد و ‌آن‌ مقام‌ امين‌. فِي‌

بملاحظه مستور شدن دو شاخش عمامه بسر گذارد و تصوّر نشود كه شاخ عيب است و بايد پيغمبر از عيب مبرّى باشد چون ممكن است در دو جانب سرش ارتفاع مختصرى بوده كه

نعم‌ الهيه‌ ‌هر‌ چه‌ ‌باشد‌ و ‌لو‌ سلطنت‌ مثل‌ داود و سليمان‌ خالي‌ ‌از‌ سه‌ عيب‌ و نقص‌ نيست‌: اولا مشوب‌ بآلام‌ و اسقام‌ ‌است‌ و ثانيا منوط و مربوط بزحمتهاي‌