مَکْظُوم
از الکتاب
«مَکْظُوم» از مادّه «کظم» (بر وزن هضم) به معناى گلوگاه است، و «کظم سقاء» به معناى بستن دهان مشک بعد از پرشدن است، به همین مناسبت، به کسانى که بسیار خشمگین یا غمناک مى شوند و خویشتن دارى مى کنند، «کاظم» گفته مى شود و باز به همین مناسبت، این واژه در معناى «حبس» نیز به کار رفته. بنابراین، «مکظوم» در آیه دو معنا مى تواند داشته باشد، مملوّ بودن از خشم و اندوه، و یا محبوس بودن در شکم ماهى، ولى معناى اول چنان که گفتیم، مناسب تر است.
ریشه کلمه
- کظم (۶ بار)
