مَکِين
از الکتاب
«مَکِین» از مادّه «مکانت» به معناى «مقام و منزلت» است، و به طورى که از کلمات «راغب» در «مفردات» و بعضى دیگر از مفسران استفاده مى شود: این ماده در اصل «اسم مکان» از مادّه «کَون» است، سپس بر اثر کثرت استعمال، آن را به منزله مادّه فعل قرار داده و «تمکن» از آن مشتق شده است، مانند: «تَمَسْکن» که از مادّه «سکون» است. «مَکِین» به معناى کسى است که صاحب منزلت و «مکانت» است، اساساً باید رسول، شخص بزرگ و فرد بر جسته اى باشد که بتواند نمایندگى و رسالت او را به عهده گیرد، و کاملاً مقرب و نزدیک به او باشد.
ریشه کلمه
- مکن (۱۸ بار)
کلمات نزدیک مکانی
قَرَار أَمِين فِي قَال ثُم ذِي إِلَى مُطَاع الْعَرْش لَدَيْنَا خَلَقْنَا فَخَلَقْنَا ثَم قَدَر مِن اجْعَلْنِي الْيَوْم النّطْفَة وَ فَقَدَرْنَا مَعْلُوم فَنِعْم مَا عِنْد مَهِين فَجَعَلْنَاه عَلَقَة عَلَى نُطْفَة إِنّک خَزَائِن صَاحِبُکُم قُوّة الْقَادِرُون جَعَلْنَاه مَاء الْعَلَقَة کَرِيم کَلّمَه طِين بِمَجْنُون الْأَرْض نَخْلُقْکُم مُضْغَة فَلَمّا رَسُول إِنّي لَم حَفِيظ لِنَفْسِي لَقَوْل سُلاَلَة أَسْتَخْلِصْه بِه
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
