مَال

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

• مول‌ (۸۶ بار)

قاموس قرآن

آنچه انسان مالك شود. در قاموس و اقرب گفته: «اَلْمالُ مامَلَكْتَهُ مِنْ‏كُلِ شَىْ‏ءٍ» و نيز گفته‏اند مال در نزد اهل باديه چهارپايان است، «مال» مذكر و مونث هر دو آيد گويند «هُوَمالٌ» و «هِىَ مالٌ». [كهف:46]. مقابله‏مال بابنون نشان مى‏دهد كه مراد از مال متاع دنيا است و آنگاه كه گوييم: [نور:33]. نسبت حقيقى است كه متاع دنيا دراصل مال خداست. [اسراء:6]. راغب گويد: مال را از آن مال گويند كه پيوسته مائل و زائل است (از اين گروه به آن گروه ميل مى‏كند) و از اين جهت عرض خوانده شده (كه عارضى است و دوام ندارد) و بر اين است قول آنكه گفته «اَلْمالُ قَحْبَةٌ تَكُونُ يَوْماً فى بَيْتِ عَطَّارٍ وَيَوْماً فى بَيْتِ بَيْطارٍ». مال مانند زن زناكارى است، روزى درخانه عطار و روزى درخانه جراح است. [يونس:88]. ظاهرا مراد از زينت اثاث البيت وذكر اموال ذكرعام بعد ازخاص است و اينكه بعضى زينت را خوش قيافه بودن گفته‏اند درست نيست . * [نساء:4]. در اين آيه مراد از «اَمْوالَكُمْ» ظاهرا اموال سفهاء است ولى نسبت آن به ضمير «كُمْ» از آن است كه سفه مثل مجنون محجور و ممنوع التصرف است. بايد بامالش او را اداره كرد و طعام و پوشاك داد، در اينصورت مال، مال عقلا است ،مال كسانى است كه طريق كسب و خرج آن را مى‏دانند. در الميزان گفته: مراد از اموال در حقيقت اموال سفهاء است به نوعى از عنايت به اولياء سفهاء نسبت داده شده است. بعضى‏ها آنرا اموال ديگران دانسته وگفته‏اند: مراد از آيه آن است كه انسان مال خويش را به سفهاء و اطفال ندهد بلكه اگر واجب النفقه‏اند به آنها كسوت و طعام بدهد ولى ظاهرا مراد معناى اول است.

کلمات نزدیک مکانی

وَ لا إِلاّ تَقْرَبُوا الْيَتِيم مِن بَنِين کَان بِالّتِي بِه يَوْم اللّه هِي حَتّى أَحْسَن فِي ذَا يَنْفَع إِذَا الّذِي نُسَارِع آتُوهُم يُبْعَثُون مَنْصُورا نُمِدّهُم بَنُون آتَاکُم لَهُم تُتْلَى تَعْقِلُون أَن زَنِيم مَن أَنّمَا ذٰلِک عَلَيْه خَيْرا يَبْلُغ لَعَلّکُم تُخْزِنِي فِيهِم الْخَيْرَات إِنّه بَعْد أَتَى آيَاتُنَا يَحْسَبُون عُتُل أَشُدّه الْقَتْل حِين أَ بَل عَلِمْتُم قَال وَصّاکُم تُکْرِهُوا أَسَاطِير فَتَيَاتِکُم بِقَلْب إِن ذٰلِکُم فَکَاتِبُوهُم عَلَى الْبِغَاء أَيْمَانُکُم

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...