لِلْمُقْوِين

آیات شامل این کلمه

در معناى «مُقوِین» دو تفسیر آمده: نخست این که از مادّه «قواء» (بر وزن کتاب) به معناى «بیابان خشک و خالى» است، بنابراین، «مُقوِین» به کسانى مى گویند که در بیابان ها گام مى نهند، و از آنجا که افراد بادیه نشین غالباً فقیرند، گاه، این تعبیر در معناى «فقیر» نیز به کار رفته است. تفسیر دوم این که از مادّه «قوّت» و به معناى «نیرومندان» است، بنابراین، واژه مزبور از لغاتى است که در دو معناى متضاد به کار مى رود.

ریشه کلمه

• قوى‌ (۴۲ بار)
• ل‌ (۳۸۴۲ بار)

قاموس قرآن

[واقعة:73]. در مصباح گفته: قَواء به فتح اول بيابان خالى است «اَقْوَتِ الدَّارُ» يعنى خانه خالى شد. در اقرب آمده «اَقْوى فُلانٌ» به سه معنى است يعنى فلانى به بيابان نازل شد. فقير گرديد. غنى شد، در هر دو ضد به كار رود. پس مقوى به معنى نازل در بيابان و فقير و غنى است به نظرم مراد از آن در قرآن اغنياء و فقراء هر دو است يعنى: ما آتش را تذكارى براى آتش آخرت و متاعى براى فقراء و اغنيا كرديم (يعنى براى همه) چنانكه در مجمع آمده. به قولى مراد از آن مسافرين نازل در صحرااند. اين لفظ تنها يكبار در قرآن آمده است.