ق ٨

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۸:۳۵ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

تا وسیله بینایی و یادآوری برای هر بنده توبه کاری باشد!

تا مايه بصيرت و يادآورى براى هر بنده‌ى توبه كار باشد
[تا] براى هر بنده توبه‌كارى بينش‌افزا و پندآموز باشد.
تا موجب بصیرتی باشد (در برهان الهیّت) و تذکری برای هر بنده‌ای که رو به درگاه خدا آرد.
تا برای هر بنده ای که [با اندیشیدن در نظام هستی] به سوی خدا باز می گردد، مایه بینایی و یادآوری باشد؛
بينشى و پندى است براى هر بنده‌اى كه به خدا بازگردد.
برای روشنگری و یادآوری هر بنده اهل انابت‌
تا بينشى باشد و پندى براى هر بنده‌اى كه [با روى دل به خدا] بازمى‌گردد.
(همه‌ی اینها را آفریده‌ایم) به منظور بینش و بیداری بخشیدن به جملگی بندگان توبه‌کار (ی که بخواهند به سوی آفریدگارشان برگردند).
(تا) برای هر بنده‌ی راهوار توبه‌کاری، بینش‌افزا و یادواره‌ای باشد.
بینش و یادآوریی برای هر بنده‌ای بازگشت‌کننده‌


ق ٧ آیه ٨ ق ٩
سوره : سوره ق
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٦
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«تَبْصِرَةً»: بینا کردن. بینش بخشیدن. مفعول‌له یا مفعول مطلق است. «ذِکْری»: بیدار کردن. یادآور شدن. یاد کردن (نگا: انعام / و و ). «مُنِیبٍ»: توبه‌کار. برگردنده (نگا: هود / ، سبأ / زمر / .


تفسیر

نکات آیه

۱- مظاهر وجود و عظمت آفریدگار در آسمان و زمین، مایه بصیرت و تذکّر بندگان روى آورده به خداوند (أفلم ینظروا إلى السماء ... و الأرض مددنها ... تبصرة و ذکرى لکلّ عبد منیب ) «منیب»، به معناى بازگشت کننده و روى آورنده به خدا است.

۲- انسان، با روحیه تواضع و حقّ جویى، بهره مند از درس هاى توحیدى و رهنمودهاى نهفته در هستى (تبصرة و ذکرى لکلّ عبد منیب ) واژه «عبد»، اشاره به روحیه تواضع و «منیب» اشاره به حقّ جویى دارد.

۳- غرور و غفلت، مانع درس آموزى انسان از پیام هاى توحیدى نظام شگفت طبیعت* (تبصرة و ذکرى لکلّ عبد منیب ) واژه «عبد» اشاره به روحیه تواضع و «منیب» اشاره به روحیه حق جویى دارد. بنابراین مى توان گفت: مفهوم آیه چنین مى شود: انسان با داشتن غرور و غفلت، نمى تواند درس هاى بصیرت و بیدارگر آیات تکوینى خداوند را دریابد.

۴- انسان، حتى پس از برخوردارى از روحیه عبودیت و خداجویى، نیازمند بینش یابى و تذکّر (تبصرة و ذکرى لکلّ عبد منیب ) تعبیر «لکلّ عبد منیب»، مى رساند که انسان حتى با داشتن روحیه عبودیت و انابه، باز نیازمند تبصرة (بینش یابى) و تذکّر است. ازاین رو خداوند، مظاهر طبیعت را به گونه اى قرار داده تا مایه بینش و تذکّر آنان باشد.

موضوعات مرتبط

  • آیات خدا: نقش آیات آفاقى ۱
  • انسان: عبودیت انسان ۴; نیازهاى معنوى انسان ۴
  • بندگان خدا: زمینه بصیرت بندگان خدا ۱; زمینه تذکر به بندگان خدا ۱
  • تکبر: آثار تکبر ۳
  • تواضع: آثار تواضع ۲
  • حق: آثار حق طلبى ۲
  • زمین: آیات خدا در زمین ۱
  • غفلت: آثار غفلت ۳
  • منیبان: زمینه بصیرت منیبان ۱; زمینه تذکر به منیبان ۱
  • نیازها: نیاز به تذکر ۴; نیاز به هدایت ۴
  • هدایت: زمینه هدایت ۲; موانع هدایت ۳

منابع