ق ٤٠: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=و از شب پس تسبیح گوی او را و از پس سجده‌ها
|-|معزی=و از شب پس تسبیح گوی او را و از پس سجده‌ها
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره ق | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::40|٤٠]] | قبلی = ق ٣٩ | بعدی = ق ٤١  | کلمه = [[تعداد کلمات::7|٧]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره ق | نزول = [[نازل شده در سال::5|٥ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::40|٤٠]] | قبلی = ق ٣٩ | بعدی = ق ٤١  | کلمه = [[تعداد کلمات::7|٧]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«أَدْبَارَ»: جمع دُبُر، عقب. دنبال. آخر (نگا: آل‌عمران /  انفال / ). «السُّجُودِ»: مراد نمازها است.
«أَدْبَارَ»: جمع دُبُر، عقب. دنبال. آخر (نگا: آل‌عمران /  انفال / ). «السُّجُودِ»: مراد نمازها است.

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۵:۲۵


ترجمه

و در بخشی از شب او را تسبیح کن، و بعد از سجده‌ها!

|و پاسى از شب و در پى سجده‌ها [و نمازها] او را تسبيح گوى
و پاره‌اى از شب و به دنبال سجود [به صورت تعقيب و نافله‌] او را تسبيح گوى.
و باز برخی از شب را (به نماز مغرب و عشاء) و هم در عقب سجده‌ها به تسبیح خدا پرداز.
و در پاره ای از شب و نیز پس از سجده ها خدا را تسبیح گوی،
و نيز در پاره‌اى از شب و بعد از هر سجده او را تسبيح گوى.
و در شب و به دنباله سجده [و نماز واجب‌] نیز او را نیایش کن‌
و در پاسى از شب- نماز شام
و نیز در پاره‌ای از شب و بدنبال نمازها، او را بستای و تسبیح و تقدیسش نمای.
و پاره‌ای از شب و به دنباله‌های سجود او را تسبیح گوی.
و از شب پس تسبیح گوی او را و از پس سجده‌ها


ق ٣٩ آیه ٤٠ ق ٤١
سوره : سوره ق
نزول : ٥ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٧
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«أَدْبَارَ»: جمع دُبُر، عقب. دنبال. آخر (نگا: آل‌عمران / انفال / ). «السُّجُودِ»: مراد نمازها است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - پیامبر(ص) موظّف به عبادت و تسبیح پروردگار در بخشى از شب (و من الّیل فسبّحه)

۲ - تشریع نمازهاى پنجگانه در وقت هاى مخصوص آن، از سوى خداوند (و سبّح ... قبل طلوع الشمس و قبل الغروب . و من الّیل فسبّحه) بنابراین که «قبل طلوع الشمس» اشاره به نماز صبح و «قبل الغروب» نماز ظهر و عصر و «من اللیل» نماز مغرب و عشاء باشد، برداشت بالا به دست مى آید.

۳ - تنزیه و ستایش پروردگار، روح نماز و عبادت است. * (و سبّح ... قبل طلوع الشمس و قبل الغروب . و من الّیل فسبّحه) در صورتى که این آیه با آیه قبل، نظر به نمازهاى پنجگانه داشته باشد; از به کار رفتن تعبیر تسبیح و تحمید به جاى «صلاة»، مى توان مطلب بالا را استفاده کرد.

۴ - پیامبر(ص)، موظّف به ادامه تسبیح پروردگار در پى هر سجده(نماز) (فسبّحه و أدبر السجود)

۵ - اهمیت تعقیبات نماز و نوافل آن * (و من الیل فسبّحه و أدبر السجود) در صورتى که سجده، اشاره به نماز داشته باشد; تعبیر «أدبار السجود» مى تواند ناظر به تعقیبات نماز و نوافل باشد.

۶ - نیازمندى انسان ها حتى پیامبران، به ارتباط مستمر و مداوم با خداوند (و سبّح بحمد ربّک قبل طلوع الشمس ... و أدبر السجود)

روایات و احادیث

۷ - «عن زرارة عن أبى جعفر(ع) قال: قلت له: ... «و أدبار السجود» قال: رکعتان بعد المغرب;[۱] زراره گوید: ازامام باقر(ع) پرسیدم: ... مراد از تسبیح در «و أدبار السجود» چیست ؟ فرمود: مراد دو رکعت نماز بعد از [نماز] مغرب است».

۸ - «عن إبن أبى نصر قال: سألت الرضا(ع) عن قول اللّه «و من الیل فسبّحه و أدبار السجود» قال: أربع رکعات بعد المغرب;[۲] ابن ابى نصر گوید: از امام رضا(ع) درباره سخن خداوند «و من اللیل فسبّحه و أدبار السجود» پرسیدم; حضرت فرمود: مراد چهار رکعت [نماز] بعد از نماز مغرب است».

۹ - «[فى مجمع البیان، فى قوله تعالى ]«و أدبار السجود» فیه أقوال ... و رابعها أنّه الوتر من آخر اللیل . روى ذلک عن أبى عبداللّه(ع);[۳] در مجمع البیان ذیل آیه «و أدبار السجود» آمده است که در تفسیر این آیه چند قول هست. قول چهارم این است که مراد، نماز «وتر» در آخر شب است و این قول از امام صادق(ع) روایت شده است».

موضوعات مرتبط

  • انبیا: نیازهاى معنوى انبیا ۶
  • انسان: نیازهاى معنوى انسان ۶
  • تسبیح: تسبیح خدا ۱، ۳، ۴; تسبیح در شب ۱
  • حمد: حمد خدا ۳
  • عبادت: حقیقت عبادت ۳
  • محمد(ص): تکلیف محمد(ص) ۱، ۴; سجده محمد(ص) ۴; عبادات محمد(ص) ۱
  • مغرب: نافله مغرب ۷، ۸
  • نماز: اهمیت تعقیبات نماز ۵; اهمیت نماز نافله ۵; تشریع نماز هاى یومیه ۲; تعقیبات نماز ۴; حقیقت نماز ۳; نماز وتر ۹
  • نیازها: نیاز به دعا ۶

منابع

  1. کافى، ج۳، ص ۴۴۴، ح ۱۱; نورالثقلین، ج ۵، ص ۱۱۸- ، ح ۵۴.
  2. تفسیر قمى، ج ۲، ص ۳۲۷; نورالثقلین، ج ۵، ص ۱۱۸، ح ۵۵.
  3. مجمع البیان، ج ۹، ص ۲۲۵; نورالثقلین، ج ۵- ، ص ۱۱۸، ح ۵۸.