قَفّيْنَا
از الکتاب
«قَفَّینَا» از مادّه «قفا» به معناى پشت است، و «قافیه» را از این رو قافیه مى گویند که قسمت هاى آخر شعر «مشابه یکدیگر و پشت سر هم» قرار مى گیرد، و در جمله فوق، منظور این است که: پیامبران با آهنگى یکسان و یکنواخت، و اهدافى هماهنگ، یکى بعد از دیگرى، قدم به عرصه وجود گذاشتند، و تعلیمات یکدیگر را تأیید و تکمیل کردند، و در حقیقت این تعبیر، اشاره زیبایى به «توحید نبوت» است.
ریشه کلمه
- قفو (۵ بار)
