فَصَکّت
از الکتاب
«صَکَّت» از مادّه «صکّ» (بر وزن شک)، به معناى زدن شدید، یا به صورت زدن است، و منظور در اینجا این است که همسر ابراهیم(علیه السلام)هنگامى که نوید تولد فرزندى را شنید، همان گونه که عادت زنان است، دست ها را از شدت تعجب و حیا به صورت زد.
