فَأَنْبَتْنَا

آیات شامل این کلمه

ممکن است منظور از «انبات» (رویاندن) در اینجا معناى وسیعى باشد که همه مخلوقاتى را که خداوند در زمین ایجاد کرده است، فرا گیرد. «انبات» و رویانیدن، در مورد انسان، به خاطر آن است که اوّلاً: آفرینش نخستین انسان از خاک است. ثانیاً: تمام مواد غذایى که انسان مى خورد و به کمک آن رشد و نمو مى کند از زمین است; یا مستقیماً مانند سبزى ها و دانه هاى غذایى و میوه ها، و یا به طور غیر مستقیم مانند گوشت حیوانات. ثالثاً: شباهت زیادى در میان انسان و گیاه وجود دارد، و بسیارى از قوانینى که حاکم بر تغذیه، تولید مثل، رشد و نمو گیاهان است بر انسان نیز حکم فرما است. این تعبیر، در مورد انسان بسیار پر معناست و نشان مى دهد که کار خداوند در مسأله هدایت فقط کار یک معلم و استاد نیست; بلکه همچون کار یک باغبان است که بذرهاى گیاهان را در محیط مساعد قرار مى دهد، تا استعدادهاى نهفته آنها شکوفا گردد.

ریشه کلمه

• ف‌ (۲۹۹۹ بار)
• نا (۱۱۸۲ بار)
• نبت‌ (۲۶ بار)

قاموس قرآن

نبت و نبات مصدراند و نيز هرچه از زمين رويد اعم از درخت و علف، نبات و نبت خوانده مى‏شود [اعراف:58]. سرزمين پاك گياهش بادن خدا مى‏رويد. [نمل:60]. [عبس:27-30]. چنانكه مى‏بينيم نبات در درختان نيز بكار رفته است. * [آل عمران:37]. در لغت آمده «نَبَتَ الْاِنْسانُ نَباتاً: نَمى شَبابُهُ» يعنى جوانيش روييد و جوان شد و نيز آمده:«أَنْبَتَ الْغُلامُ: بَلَغَ مَبْلَغَ الرِجالِ» معنى آيه: خدا او را قبول كرد قبول نيك و او را تربيت كرد تربيت نيك. بعضى گفته‏اند تقدير آن «فَأَنْبَتَها اِنْباتاً فَنَبَتْ نَباتاً حَسَناً» است و به قول بعضى مصدر مجرد به جاى مصدر مزيد آمده است. * [نوح:17]. اين آيه نيز مانند آيه سابق است و مى‏رساند كه بشر جزء نباتات و روييدنيهااست و مانند آنها نمو و رشد مى‏كند به نظر بعضى‏ها «نَباتاً» حال است .

کلمات نزدیک مکانی

وَ مِن مَاء السّمَاء فِيهَا بِه الْأَرْض شَقّا کُل مُبَارَکا لَکُم شَقَقْنَا جَنّات حَدَائِق حَبّا عِنَبا ثُم ذَات صَبّا زَوْج بَهْجَة حَب الْمَاء أَنْزَلْنَا صَبَبْنَا قَضْبا الْحَصِيد کَرِيم أَنْزَل مَا هٰذَا نَزّلْنَا مُنِيب کَان دَابّة خَلْق النّخْل اللّه عَبْد بَاسِقَات أَن تُنْبِتُوا السّمَاوَات

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...