نمایش مبدأ برای طه ١١٦

{{قاب | متن = '''[[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::إِذ|إِذْ]] [[شامل این ریشه::اذ| ]][[شامل این کلمه::قُلْنَا|قُلْنَا]] [[کلمه غیر ربط::قُلْنَا| ]] [[شامل این ریشه::قول‌| ]][[ریشه غیر ربط::قول‌| ]][[شامل این کلمه::لِلْمَلاَئِکَة|لِلْمَلاَئِکَةِ]] [[کلمه غیر ربط::لِلْمَلاَئِکَة| ]] [[شامل این ریشه::الک‌| ]][[ریشه غیر ربط::الک‌| ]][[شامل این ریشه::ل‌| ]][[ریشه غیر ربط::ل‌| ]][[شامل این ریشه::لئک‌| ]][[ریشه غیر ربط::لئک‌| ]][[شامل این ریشه::ملک‌| ]][[ریشه غیر ربط::ملک‌| ]][[شامل این کلمه::اسْجُدُوا|اسْجُدُوا]] [[کلمه غیر ربط::اسْجُدُوا| ]] [[شامل این ریشه::سجد| ]][[ریشه غیر ربط::سجد| ]][[شامل این کلمه::لِآدَم|لِآدَمَ‌]] [[کلمه غیر ربط::لِآدَم| ]] [[شامل این ریشه::آدم‌| ]][[ریشه غیر ربط::آدم‌| ]][[شامل این ریشه::ل‌| ]][[ریشه غیر ربط::ل‌| ]][[شامل این کلمه::فَسَجَدُوا|فَسَجَدُوا]] [[کلمه غیر ربط::فَسَجَدُوا| ]] [[شامل این ریشه::سجد| ]][[ریشه غیر ربط::سجد| ]][[شامل این ریشه::ف‌| ]][[ریشه غیر ربط::ف‌| ]][[شامل این کلمه::إِلاّ|إِلاَّ]] [[شامل این ریشه::الا| ]][[شامل این کلمه::إِبْلِيس|إِبْلِيسَ‌]] [[کلمه غیر ربط::إِبْلِيس| ]] [[شامل این ریشه::إبليس‌| ]][[ریشه غیر ربط::إبليس‌| ]][[شامل این کلمه::أَبَى|أَبَى‌]] [[کلمه غیر ربط::أَبَى| ]] [[شامل این ریشه::ابى‌| ]][[ریشه غیر ربط::ابى‌| ]]'''}}
{| class="ayeh-table mw-collapsible mw-collapsed"
	  !کپی متن آیه
|-
|وَ إِذْ قُلْنَا لِلْمَلاَئِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ‌ فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْلِيسَ‌ أَبَى‌
|}
'''ترجمه '''
<tabber>
مکارم شیرازی=و به یاد آور هنگامی را که به فرشتگان گفتیم: «برای آدم سجده کنید!» همگی سجده کردند؛ جز ابلیس که سرباز زد (و سجده نکرد)!
|-|بهرامپور=و چون به فرشتگان گفتيم: براى آدم سجده كنيد. پس [همه‌] سجده كردند جز ابليس كه ابا كرد
|-|فولادوند=و [ياد كن‌] هنگامى را كه به فرشتگان گفتيم: «براى آدم سجده كنيد.» پس، جز ابليس كه سر باز زد [همه‌] سجده كردند.
|-|الهی قمشه‌ای=و (یاد آر) هنگامی که فرشتگان را گفتیم به آدم سجده کنید، همه سجده کردند جز ابلیس که امتناع ورزید.
|-|انصاریان=و [یاد کن] هنگامی را که به فرشتگان گفتیم: برای آدم سجده کنید. همه سجده کردند مگر ابلیس که روی برتافت.
|-|آیتی=و آنگاه كه به فرشتگان گفتيم: آدم را سجده كنيد؛ همه جز ابليس -كه سرپيچى كرد- سجده كردند.
|-|خرمشاهی=و چنین بود که به فرشتگان گفتیم به آدم سجده برید، همه سجده بردند مگر ابلیس که سر باززد
|-|مجتبوی=و [ياد كن‌] آنگاه كه فرشتگان را گفتيم: آدم را سجده كنيد، پس سجده كردند مگر ابليس كه سر باز زد.
|-|خرمدل=(ای پیغمبر! بیان دار) آن گاه را که به فرشتگان دستور دادیم: برای آدم سجده (ی تعظیم و تکریم) ببرید، پس (همگی اطاعت کردند و) سجده بردند مگر ابلیس که سر باز زد. 
|-|صادقی تهرانی=و چون به فرشتگان گفتیم: «برای آدم سجده کنید.» پس (همه) سجده کردند جز ابلیس (که) سر باز زد.
|-|معزی=و هنگامی که گفتیم به فرشتگان سجده کنید برای آدم پس سجده کردند جز ابلیس که سرپیچید
|-|english=<div id="qenag">And when We said to the angels, “Bow down to Adam.” They bowed down, except for Satan; he refused.</div>
|-|</tabber>
<div class="audiotable"> 
 <div id="quran_sound">ترتیل: <sound src="http://dl.bitan.ir/quran/parhizgar/020116.mp3"></sound></div>
 <div id="trans_sound">ترجمه: <sound src="http://dl.bitan.ir/quran/makarem/020116.mp3"></sound></div>
</div>
{{آيه | سوره = سوره طه | نزول = [[نازل شده در سال::7|٧ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::116|١١٦]] | قبلی = طه ١١٥ | بعدی = طه ١١٧  | کلمه = [[تعداد کلمات::10|١٠]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
«أسْجُدُوا»: (نگا: بقره / ).

__TOC__

=== آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک) === 
<div id='arabicrel'>
[[البقرة ١٠٢ | وَ اتَّبَعُوا مَا تَتْلُو الشَّيَاطِينُ‌...]] (۳)  
</div>

== تفسیر ==
<tabber>
المیزان=
{{ نمایش فشرده تفسیر|
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۲۴#link225 | آيات ۱۱۵ - ۱۲۶ سوره طه]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۲۴#link226 | تمثيل حال نوع آدمى و زندگى مادّى اش، در داستان هبوط آدم «ع»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۲۵#link227 | علت دشمنى ابليس با آدم و همسرش، و معناى كلمۀ «فَتشَقىَ»، در آيه شريفه]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۲۵#link228 | وجه مفرد آوردن جملۀ «تَشقَی»، در آيه: «فَقُلنَا يَا آدَمُ...»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۲۵#link229 | وسوسه شيطان حضرت آدم را به چيزى كه عمر جاودان و سلطنت دائم مى بخشد]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۲۵#link230 | بيان عدم منافات آيه: «وَ عَصَى آدَمُ رَبَّهُ»، با عصمت انبياء]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۲۵#link233 | بررسى گفتار بعضى مفسران، در معناى «معيشت ضنك»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۲۵#link234 | مقصود از نابينا محشور نمودن اعراض کنندگان از ياد خدا]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۲۵#link236 | بحث روايتى: (رواياتى در ذيل برخی از آیات گذشته)]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۲۶#link238 | روايت خواستگارى اميرمؤمنان «ع» از دختر ابوجهل، قطعا جعلی است]]

}}
|-|نمونه=
{{ نمایش فشرده تفسیر|
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۳_بخش۶۱#link167 | تفسیر آیات]]
}}
|-| تفسیر نور=

===تفسیر نور (محسن قرائتی)===

{{ نمایش فشرده تفسیر|
وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ أَبى‌ «116»

وزمانى كه به فرشتگان گفتيم: براى آدم سجده كنيد، پس همگى سجده كردند، مگر ابليس كه سرپيچى و امتناع كرد.

جلد 5 - صفحه 398

===نکته ها=== 

اين ششمين مرتبه‌اى است كه از آغاز قرآن تاكنون به داستان آدم و ابليس برمى‌خوريم، قبلًا نيز در سوره‌هاى بقره، اعراف، حجر، اسراء و كهف در اين مورد اشاراتى شده بود. «1»

مراد از عهد و پيمان، همان فرمانِ نخوردن از گياه مخصوص است و مراد از نسيان، دقّت نكردن در انجام فرمان، وگرنه فراموشى مطلق، عتاب و انتقاد ندارد. منظور از «عزم»، اراده‌ى محكم در برابر وسوسه‌هاى ابليس است.

امام كاظم عليه السلام فرمود: فرمان سجده ونافرمانى ابليس، نوعى تسلّى ودلدارى پيامبر اسلام است كه اگر به فرمان تو عمل نشد نگران نباش كه ابليس فرمان مرا نيز اطاعت نكرد. «2»

===پیام ها===

1- خداوند، بشر را به حال خود رها نكرده است. «عَهِدْنا إِلى‌ آدَمَ»

2- انسان موجودى است كه به طور طبيعى در معرض خطر افراط وتفريط قرار دارد، مگر آنكه خداوند انسان را حفظ نمايد. «لا تَعْجَلْ‌- فَنَسِيَ»

3- عزم بر انجام تكاليف الهى، لازم است. «لَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْماً»

4- از عوامل مهم انحراف انسان، يكى غفلت از كرامت و مقام انسانيّت و ديگرى غفلت از دشمن درونى و بيرونى است كه قرآن بارها بر آن هشدار داده است.

«وَ إِذْ قُلْنا»

5- سجده فرشتگان بر آدم، به دستور خداوند بر كرامت‌هاى والاى آدم ونشانه‌ى برترى او بر آنها بود وگرنه ابليس نمى‌گفت: «أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ»* «اسْجُدُوا لِآدَمَ»

6- فرشتگان در انجام مأموريت الهى، لحظه‌اى درنگ نمى‌كنند. «فَسَجَدُوا»

----

«1». تفسير كبير فخررازى.

«2». كافى، ج 1، ص 412.

تفسير نور(10جلدى)، ج‌5، ص: 399
}}

|-|
اثنی عشری=

===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)===

{{نمایش فشرده تفسیر|


وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْلِيسَ أَبى‌ (116)

وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ: و ياد بياور زمانى را كه امر فرموديم ملائكه را. اسْجُدُوا لِآدَمَ‌: سجده كنيد مر آدم را به تعظيم و تكريم. فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ أَبى‌: پس سجده كردند ملائكه مگر شيطان كه ابا نمود و امتناع كرد از سجده. تفصيل كلام سابقا مذكور شده، مجملا آنكه شيطان داخل در ملائكه بود لكن از جنس ايشان نبود و امر سجده به او نيز متوجه شد.


}}
|-|
روان جاوید=
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)===
{{نمایش فشرده تفسیر|
وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْلِيسَ أَبى‌ (116) فَقُلْنا يا آدَمُ إِنَّ هذا عَدُوٌّ لَكَ وَ لِزَوْجِكَ فَلا يُخْرِجَنَّكُما مِنَ الْجَنَّةِ فَتَشْقى‌ (117) إِنَّ لَكَ أَلاَّ تَجُوعَ فِيها وَ لا تَعْرى‌ (118) وَ أَنَّكَ لا تَظْمَؤُا فِيها وَ لا تَضْحى‌ (119) فَوَسْوَسَ إِلَيْهِ الشَّيْطانُ قالَ يا آدَمُ هَلْ أَدُلُّكَ عَلى‌ شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَ مُلْكٍ لا يَبْلى‌ (120)

فَأَكَلا مِنْها فَبَدَتْ لَهُما سَوْآتُهُما وَ طَفِقا يَخْصِفانِ عَلَيْهِما مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ وَ عَصى‌ آدَمُ رَبَّهُ فَغَوى‌ (121) ثُمَّ اجْتَباهُ رَبُّهُ فَتابَ عَلَيْهِ وَ هَدى‌ (122) قالَ اهْبِطا مِنْها جَمِيعاً بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدىً فَمَنِ اتَّبَعَ هُدايَ فَلا يَضِلُّ وَ لا يَشْقى‌ (123) وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكاً وَ نَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ أَعْمى‌ (124) قالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمى‌ وَ قَدْ كُنْتُ بَصِيراً (125)

قالَ كَذلِكَ أَتَتْكَ آياتُنا فَنَسِيتَها وَ كَذلِكَ الْيَوْمَ تُنْسى‌ (126)

ترجمه‌

و هنگاميكه گفتيم مر ملائكه را كه سجده كنيد براى آدم پس سجده كردند مگر شيطان كه ابا نمود

پس گفتيم اى آدم همانا اين دشمن است با تو و با جفتت پس بيرون نكند شما را از بهشت پس بزحمت افتى‌

همانا مر تو را است كه نه گرسنه شوى در آن و نه برهنه مانى‌

و آنكه تو نه تشنه شوى در آن و نه در آفتاب بمانى‌

پس وسوسه كرد مر او را شيطان گفت اى آدم آيا دلالت كنم تو را بر درخت جاودانى و پادشاهى بى‌زوال‌

پس خوردند از آن پس ظاهر شد مر آن دو را عورتهاشان و شروع نمودند ميچسبانيدند بر آن دو از برگ بهشت و نافرمانى كرد آدم پروردگارش را پس بى‌بهره ماند

سپس برگزيد او را پروردگارش و پذيرفت توبه او را و هدايت نمود

گفت فرود آئيد از آن همگى بعضى از شما با بعضى دشمنيد پس اگر بيايد براى شما از من هدايتى پس هر كس پيروى نمود هدايت مرا پس نه گمراه ميشود و نه بزحمت مى‌افتد

و هر كس رو گرداند از

----

جلد 3 صفحه 531

دستور من پس همانا مر او را است زندگانى تنگ و محشور ميكنيم او را روز قيامت نابينا

گفت پروردگار من چرا محشور نمودى مرا نابينا با آنكه بودم بينا

گفت اين چنين بود كه آمد تو را آيتهاى ما پس وا گذاشتى آنرا و اين چنين امروز واگذاشته شوى.

تفسير

خداوند در آيات سابقه اشاره بقصّه حضرت آدم فرموده بود لذا مناسب شد شمه‌اى از تفصيل آنهم ذكر شود باين تقريب كه ياد كن وقتى را كه گفتيم بملائكه سجده كنيد براى خداوند در برابر آدم براى تعظيم او چون حامل انوار طيّبه محمد و آل اطهار او بود و آنها اطاعت نمودند مگر ابليس كه اصلا از جن بود و چندى با ملائكه اشتغال بعبادت داشت و او امتناع نمود و مطرود شد پس خداوند بحضرت آدم فرمود اين شيطان دشمن تو و حوّا است مبادا فريب او را بخوريد و اين موجب بيرون رفتن شما از بهشت شود پس تو در زحمت و مشقت تهيّه معاش براى خود و عيالت در دنيا افتى و تا اينجا هستى نه گرسنه ميشوى و نه برهنه ميمانى و نه تشنه ميشوى و نه در آفتاب سوزان ميمانى بلكه تمام لوازم معاش و آسايش تو در بهشت فراهم است پس وسوسه نمود باو شيطان و گفت اى آدم آيا ميخواهى دلالت كنم تو را بدرختى كه اگر از آن تناول نمائى مخلّد و جاويد بمانى در بهشت و بپادشاهى و سلطنتى برسى كه فتور و سستى و زوال نداشته باشد و آن درخت همان شجره منهيّه بود و آدم و حوّا باور كردند و خوردند از آن پس لباسهاى بهشتى از تن آن دو ريخت و عورتهاشان براى خودشان ظاهر گرديد و ناچار شروع نمودند بپوشاندن عورتهاشان با برگهاى درختهاى بهشت از قبيل انجير تا چشمهاشان بآن نيفتد و نافرمانى نمود آدم و بمراد خود كه خلود در بهشت بود نرسيد پس از آن خداوند بوسيله توسل او بمحمّد و آل اطهارش او را برگزيد و برحمت خود نزديك فرمود و توفيق توبه داد و او توبه كرد و خداوند قبول فرمود و هدايت كرد او را بدين حقّ و ثبات قدم در اطاعت خداوند و تشبّث بوسائل عصمت و نيل بمقام نبوّت و رسالت و خداوند بآدم و حوّا فرمود كه بزمين هبوط نمائيد از بهشت و اخبار فرمود كه بعد از نزول شما در زمين ذريّه بسيارى از شما بوجود ميآيد و بعضى از شما با بعضى عداوت و دشمنى پيدا ميكنيد و بنابراين‌

----

جلد 3 صفحه 532

مراد از جميعا اجتماع آن دو است با يكديگر و خطاب جمع باعتبار آنستكه آن دو اصل ذريّه‌اند و عداوت محقّق الحصول است بين ذريّه چنانچه بين قابيل و هابيل مشهود شد و تاكنون باقى است ولى در سوره بقره گذشت كه مراد هبوط آدم و حوا بمعيّت شيطان و مار بوده و بنابراين لفظ جمع باعتبار جماعت موجوده و عداوت فعليّه است و معنى ظاهر و تفصيل اين قضايا در سوره بقره و اعراف نقل شده لذا اينجا بنحو اجمال و اختصار ذكر گرديد و در اينمقام خداوند ضمانت فرموده براى بندگان كه اگر كتاب آسمانى از جانب من براى هدايت شما نازل شد و پيروى نموديد در دنيا گمراه نشويد و در آخرت بزحمت و مشقت گرفتار نگرديد و كسيكه رو- گرداند و اعراض كند از كتاب آسمانى كه قرآن است و از ولايت امير المؤمنين عليه السّلام كه كلام اللّه ناطق است پس از براى او است زندگانى تنگ سخت نهايت آنكه ممكن است خودش متوجّه به تنگى و سختى آن نباشد در دنيا ولى در آخرت متوجّه خواهد شد بسختى و تنگى معيشت خود در دنيا و آخرت چون كسيكه متوجّه بقرآن و مواعيد آن نشود دنيا در نظرش جلوه ميكند و مقام رضا و تسليم و قناعت و توكّل و تحمّل را از دست ميدهد و دنيا هم بكام كسى نميگردد و حرص و آز و طمع و خودبينى و خود خواهى و كبر و غرور و حسد و ساير صفات ناپسنديده زندگى او را تلخ و جهان را بر او تنگ مينمايد و در آخرت هم بعذاب اليم گرفتار خواهد شد و كور وارد صحراى محشر ميشود و عرضه ميدارد خدايا چرا مرا كور محشور نمودى من كه در دنيا بينا بودم جواب ميرسد اينچنين بود كه آيات الهيّه بتو رسيد و آنها را واگذاشتى و نديده پنداشتى همين طور امروز واگذاشته شوى و بكورى و عذاب باقى و برقرار خواهى بود چون جزاى مناسب با آن كردار اين رفتار است و در بعضى از روايات ائمه اطهار معيشت ضنك و كور محشور شدن در اين آيات جزاى انكار ولايت و ابراز عداوت با خانواده عصمت و طهارت قرار داده شده و اللّه اعلم.

----

جلد 3 صفحه 533
}}
|-|
اطیب البیان=
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)===
{{نمایش فشرده تفسیر|
وَ إِذ قُلنا لِلمَلائِكَةِ اسجُدُوا لِآدَم‌َ فَسَجَدُوا إِلاّ إِبلِيس‌َ أَبي‌ (116)

شرح‌ ‌اينکه‌ ‌آيه‌ و ترجمه‌ ‌او‌ ‌در‌ مجلّد اوّل‌ ‌اينکه‌ كتاب‌ صفحه 508 ‌الي‌ صفحه 514 مفصلا بيان‌ كرده‌ايم‌ ‌در‌ حقيقت‌ سجده‌ و معناي‌ ‌آن‌ و اباء شيطان‌ و اينكه‌ ‌او‌ مورد خطاب‌ بوده‌ ‌ يا ‌ نبوده‌ و اينكه‌ آدم‌ اشرف‌ ‌از‌ ملائكه‌ ‌بود‌ ‌در‌ چهار موضع‌ ذكر كرده‌ايم‌ احتياج‌ بتكرار نيست‌ مراجعه‌ فرمائيد و اللّه‌ العالم‌.

111
}}
|-|
برگزیده تفسیر نمونه=

===برگزیده تفسیر نمونه===
{{نمایش فشرده تفسیر|
(آیه 116)- سپس به بخش دیگر این داستان اشاره کرده، می‌گوید: «و به خاطر بیاورید هنگامی را که به فرشتگان گفتیم: برای آدم سجده کنید، آنها نیز همگی سجده کردند جز ابلیس که امتناع ورزید» (وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِیسَ أَبی).

و از اینجا به خوبی مقام با عظمت آدم روشن می‌شود، آدمی که مسجود فرشتگان بود ضمنا عداوت ابلیس با او از نخستین گام آشکار می‌گردد.

شک نیست که سجده به معنی پرستش مخصوص خداست، و غیر از خدا هیچ کس و هیچ چیز نمی‌تواند معبود باشد، بنا بر این سجده فرشتگان در برابر خدا بود، منتهی به خاطر آفرینش این موجود با عظمت که:

شایسته ستایش آن آفریدگار است کارد چنین دل آویز نقشی ز ماء و طینی!
}}

|-|تسنیم=
{{ نمایش فشرده تفسیر|
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]]
}}

|-|</tabber>

== نکات آیه == 

۱ - داستان سجده فرشتگان بر آدم و امتناع ابلیس، سرگذشتى درخور توجه و درس آموزى <span id='arabicinline'>'''(و إذ قلنا للملئکة اسجدوا)'''</span>
«إذ» مفعول فعل محذوف است و به قرینه آیات مشابه، آن فعل «اذکر» (فراگیر و به خاطر داشته باش) مى باشد. 

۲ - فرشتگان، به فرمان خداوند، موظف به سجده براى آدم و خضوع در برابراو شدند. <span id='arabicinline'>'''(و إذ قلنا للملئکة اسجدوا لأدم )'''</span>

۳ - تمامى فرشتگان، فرمان سجده براى آدم را گردن نهادند و بى درنگ در برابر او به سجده افتادند. <span id='arabicinline'>'''(فسجدوا )'''</span>
حرف «فا» بر نبودن فاصله بین فرمان سجده و انجام آن دلالت دارد. 

۴ - ابلیس، همچون فرشتگان، مأمور به سجده در برابر آدم(ع) بود. <span id='arabicinline'>'''(للملئکة اسجدوا لأدم فسجدوا إلاّإبلیس )'''</span>

۵ - ابلیس، از اطاعت فرمان خداوند در مورد سجده در برابر آدم، رو برتافت. <span id='arabicinline'>'''(فسجدوا إلاّإبلیس أبى )'''</span>

۶ - ابلیس، بر اطاعت از خداوند یا معصیت او، مجبور نبود. <span id='arabicinline'>'''(فسجدوا لأدم إلاّإبلیس أبى )'''</span>

۷ - آفرینش ملائکه و ابلیس، بر آفرینش انسان ها مقدم بود. <span id='arabicinline'>'''(للملئکة اسجدوا ... إلاّإبلیس أبى )'''</span>

۸ - آدم(ع)، داراى مقام و جایگاهى برتر از ملائکه <span id='arabicinline'>'''(و إذ قلنا للملئکة اسجدوا لأدم )'''</span>

۹ - انسان به خاطر استعدادهاى گسترده و شایستگى هاى ذاتى اش، برتر از فرشتگان است. <span id='arabicinline'>'''(للملئکة اسجدوا لأدم )'''</span>

۱۰ - سجده در برابر موجودى دیگر، به فرمان خداوند و در جهت اطاعت او، مجاز است و نشانه پرستش مسجود نیست. <span id='arabicinline'>'''(و إذ قلنا للملئکة اسجدوا لأدم )'''</span>

== موضوعات مرتبط == 

*'''آدم(ع):''' برترى آدم(ع) بر ملائکه ۵; ترک سجده بر آدم(ع) ۴; سجده بر آدم(ع) ۲، ۳، ۸; عبرت از قصه آدم(ع) ۱; قصه آدم(ع) ۳، ۴، ۸; مقامات آدم(ع) ۵ 
*'''ابلیس:''' اختیار ابلیس ۹; تاریخ خلقت ابلیس ۱۰; تکلیف ابلیس ۸; عصیان ابلیس ۱، ۴ 
*'''احکام :۷''' 
*'''اطاعت:''' اطاعت از خدا ۷ 
*'''انسان:''' استعدادهاى انسان ۶; برترى انسان بر ملائکه ۶; تاریخ خلقت انسان ۱۰; فضایل انسان ۶ 
*'''جبر:''' جبر و اختیار ۹ 
*'''خدا:''' اوامر خدا ۲، ۷ 
*'''ذکر:''' ذکر قصه آدم(ع) ۱ 
*'''سجده:''' احکام سجده ۷; جواز سجده بر غیر خدا ۷ 
*'''عبرت:''' عوامل عبرت ۱ 
*'''عصیان:''' عصیان از خدا ۴ 
*'''ملائکه:''' استعدادهاى ملائکه ۶; انقیاد ملائکه ۳; تاریخ خلقت ملائکه ۱۰ ; تکلیف ملائکه ۲، ۸; سجده ملائکه ۳; سجده ملائکه برآدم(ع) ۱; فضایل ملائکه ۶; مقامات ملائکه ۵   

==منابع==
<div style="font-size:smaller"><references/></div>

[[رده:برترى آدم بر ملائکه]][[رده:ترک سجده بر آدم]][[رده:سجده بر آدم]][[رده:عبرت از قصه آدم]][[رده:قصه آدم]][[رده:مقامات آدم]][[رده:اختیار ابلیس]][[رده:تاریخ خلقت ابلیس]][[رده:تکلیف ابلیس]][[رده:عصیان ابلیس]][[رده:اطاعت از خدا]][[رده:استعدادهاى انسان]][[رده:برترى انسان بر ملائکه]][[رده:تاریخ خلقت انسان]][[رده:فضایل انسان]][[رده:جبر و اختیار]][[رده:اوامر خدا]][[رده:ذکر قصه آدم]][[رده:احکام سجده]][[رده:جواز سجده بر غیر خدا]][[رده:عوامل عبرت]][[رده:عصیان از خدا]][[رده:استعدادهاى ملائکه]][[رده:انقیاد ملائکه]][[رده:تاریخ خلقت ملائکه]][[رده:تکلیف ملائکه]][[رده:سجده ملائکه]][[رده:سجده ملائکه برآدم]][[رده:فضایل ملائکه]][[رده:مقامات ملائکه]]
[[رده:آیات قرآن]] [[رده:سوره طه ]]

{{#seo:
|title=آیه 116 سوره طه
|title_mode=replace
|keywords=آیه 116 سوره طه,طه 116,وَ إِذْ قُلْنَا لِلْمَلاَئِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ‌ فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْلِيسَ‌ أَبَى‌,برترى آدم بر ملائکه,ترک سجده بر آدم,سجده بر آدم,عبرت از قصه آدم,قصه آدم,مقامات آدم,اختیار ابلیس,تاریخ خلقت ابلیس,تکلیف ابلیس,عصیان ابلیس,اطاعت از خدا,استعدادهاى انسان,برترى انسان بر ملائکه,تاریخ خلقت انسان,فضایل انسان,جبر و اختیار,اوامر خدا,ذکر قصه آدم,احکام سجده,جواز سجده بر غیر خدا,عوامل عبرت,عصیان از خدا,استعدادهاى ملائکه,انقیاد ملائکه,تاریخ خلقت ملائکه,تکلیف ملائکه,سجده ملائکه,سجده ملائکه برآدم,فضایل ملائکه,مقامات ملائکه,آیات قرآن سوره طه 
|description=وَ إِذْ قُلْنَا لِلْمَلاَئِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ‌ فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْلِيسَ‌ أَبَى‌
|image=Wiki_Logo.png
|image_alt=الکتاب
|site_name=الکتاب
}}