سَحَابا

از الکتاب

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

قاموس قرآن

ابرهاو اسم جنس جمعى است واحد آن سحابه و جمع آن سحب (به ضم س - ح) و سحائب است گاهى وصف آن نسبت به لفظ مفرد مى‏آيد مثل [بقره:164]. و گاهى نسبت به معنى آن جمع نحو [رعد:12]. كه جمع ثقيل است (اقرب) در بيشتر آيات قرآن به مناسبت لفظ وصف و ضمير آن مفرد آمده است. ابرها در حقيقت هواى مرطوب اند كه از سطح درياها و اقيانوسها در اثر حرارت خورشيد تبخير شده و در هوا متكاثف گرديده به وسيله بادها به طرف خشكى‏ها روى مى‏آورند و مانند دريائى بالدار در آسمان شناورند و حامل رحمت پروردگار مى‏باشد. اين كلمه مجموعاً 9 مرتبه در قرآن مجيد آمده و پيوسته به لفظ «حساب» است [نور:43]. يعنى خداوند ابرى را مى‏راند سپس آن را تأليف و متكاثف مى‏كند آن گاه مى‏بينى باران از وسطهاى آن بيرون مى‏آيد. باد را نقل و انتقال ابرها نقش عمده‏اى است لذا قرآن بادها را بشارت دهنده باران نام مى‏برد [اعراف:57]، [فاطر:9].