سوره نوح
| سوره المعارج | سوره نوح | سوره الجن | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
در حال بارگیری... |
|
متن سوره
ما نوح را به‌راستی سوی قومش فرستادیم که: «قومت را پیش از آنکه عذابی دردناک به آنان در رسد، هشدار ده.»
(نوح) گفت: «ای قوم من! همواره من برای شما بیم‌دهنده‌ای روشنگرم؛»
«که خدا را بپرستید و از او پروا بدارید و مرا فرمان ببرید.»
«تا برخی از از گناهانتان را بر شما بپوشاند. و شما را سوی اجلی نامبرده ]:ناگزیر و ناگریز[ به تأخیر اندازد. اگر می‌دانستید، چون وقت مقرّر خدا در رسد، هرگز تأخیر نخواهد داشت.»
(نوح) گفت: «پروردگارم! من قوم خود را همواره شب و روز (پیاپی) دعوت کردم.»
«پس دعوت من جز بر گریزشان نیفزود.»
«و من بی‌قرار، هربار که آنان را دعوت کردم تا برایشان (گناهانشان را) بپوشانی، انگشتانشان را در گوش‌هایشان نهادند و لباس‌هاشان را بر (سرها)شان کشیدند و (بر کفرشان) اصرار ورزیدند و هر چه بیشتر بر کبر خود افزودند.»
سپس آشکارا آنان را دعوت کردم.»
«سپس به‌درستی برایشان اعلان کردم و در نهان و پنهان برایشان همی اندرز دادم.»
« پس گفتم: “از پروردگارتان پوشش بخواهید که او به‌راستی بسی پوشاننده بوده است.”»
«تا (خدا باران و برفِ) آسمان را بر (سروسامان)تان بسی ریزان بفرستد»
«و شما را به اموال و پسرانی، امداد نماید و برایتان باغ‌هایی (با درختان سردر هم) قرار دهد و برایتان نهرها نهد.»
«شما را چه (بیماری) است که هیچ امیدی به وقار و شکوهی برای خدا ندارید؟»
«و حال آنکه (خدا) شما را به‌راستی گوناگون آفریده است.»
مگر ندیدید [:ندانستید] (که) چگونه خدا هفت آسمان را طبقاتی بر روی هم آفریده است؟»
«و ماه را در میانشان روشنایی‌بخش گردانید و خورشید را چراغی (بسی روشن) قرار داد.»
«و خدا شما را از زمین رویانید روییدنی (ممتاز).»
«سپس شما را در آن بازمی‌گرداند و بیرون می‌آورد، برون آوردنی.»
«و خدا زمین را برای شما فرشی (گسترده) ساخت.»
«تا از راه‌های فراخ و پست و بلند آن راهوار راه یابید.»
نوح گفت: «پروردگارم! آنان مرا نافرمانی کردند و کسی را پیروی نمودند که مال و فرزندش جز بر زیان وی نیفزود.»
«و دست به نیرنگی بس بزرگ زدند؛»
«و گفتند: “زنهار! خدایان خود را رها مکنید و نه هرگز ودّ را و نه سواع و نه یغوث و یعوق و نسر را.”»
«و بسیاری را همواره گمراه کرده‌اند و جز بر گمراهی ستمکاران میفزای.»
از (اثر) گناهانشان غرق گشتند ، پس (همان جا) داخل آتش شدند، پس برای خودشان از غیر خدا یارانی نیافتند.
و نوح گفت: «پروردگارم! هیچ کس از کافران را بر روی زمین باقی مگذار.»
«بی‌گمان اگر تو آنان را رها کنی، بندگانت را گمراه می‌کنند و جز فاجرِ بسی کافر نسلی به وجود نیاورند.»
«پروردگارم! برای من و پدر و مادرم و برای هر که در سرایم به حالت ایمان درآمد و برای (کل) مردان و زنان باایمان بپوشان و جز بر هلاکت ستمکاران میفزای.»
