سوره القيامة
| سوره المدثر | سوره القيامة | سوره الانسان | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
در حال بارگیری... |
|
متن سوره
به روز قیامت سوگند ندارم!
و نه سوگند به نفس لوامه [:وجدان بیدار و ملامتگر].
آیا انسان می‌پندارد که هرگز استخوان‌هایش را جمع نخواهیم کرد؟!
آری! قادریم که (حتی خطوط سر) انگشتان او را سازمان دهیم!
بلکه انسان همی خواهد تا پیش رویش را بشکافد [:خدا را علنی بنگرد و قیامت را ببیند و پیوسته فجور کند]!
(از این رو) می‌پرسد: «قیامت کی خواهد بود؟!»
پس در آن هنگام که چشم (از شدتِ وحشت) برق زند (و به گردش در آید)،
و ماه بی‌‌نور گردد،
و خورشید و ماه یک‌جا جمع شوند،
انسان در آن‌هنگام گوید: «گریزگاه کجاست؟!»
هرگز (چنین نیست.)! راه فراری (از این گیرودار) و پناهگاهی نیست!
آن روز قرارگاه (نهایی) تنها سوی پروردگار تو است.
و در آن روز انسان از تمام آنچه پیش فرستاده و واگذاشته بسی آگاهی مهم داده می‌شود.
بلکه انسان خودش بر (وضع) خودش بسی آگاه است!
و هرچند (در ظاهر برای خود) عذرهایی بیفکند!
(ای پیامبر!) زبانت را به‌خاطر عجله برای خواندن آن [:قرآن] حرکت مده.
همانا گردآوریش و خواندنش تنها بر عهده‌ی ماست!
پس هنگامی که آن را خواندیم، از خواندنش پیروی کن!
سپس بیان آن (نیز) بی‌گمان بر عهده‌ی ماست!
هرگز (چنان نیست که شما می‌پندارید)؛ بلکه شما (دنیای) زودگذر را دوست می‌دارید!
و آخرت را وامی‌گذارید!
چهره‌هایی در آن روز باطروات است،
(که) سوی (رحمت) پروردگارشان نگرانند!
و در آن روز صورت‌هایی عبوس و درهم‌‌کشیده است،
(که) گمان دارند عذابی در پیش دارند که پشت را می‌شکند!
چنان نیست (که انسان می‌پندارد! او ایمان نمی‌آورد) تا موقعی که جان به گلوگاهش رسد،
و گفته شود: «آیا کیست که (مرا از مرگ) نجات دهد؟!»
و گمان کرد که این همواره (همان) جدایی است.
و ساق (زندگی) به ساق (مرگ) در هم بپیچید.
در آن روز مسیر همه تنها سوی (دادگاه) پروردگارت خواهد بود!
پس او نه تصدیق کرد و نه نماز خواند.
بلکه رویگرداند.
سپس سوی خانه‌ی خود بازگشت در حالی که چون خران (خرامان) قدم برمی‌داشت!
(این ناهنجاری) شایسته‌تر است برای تو، پس شایسته‌تر.
سپس (این ناهنجاری) برای تو شایسته‌تر است، پس شایسته‌تر.
آیا انسان گمان می‌کند که بی‌هدف و مهمل رها می‌شود؟!
آیا او نطفه‌ای از منی‌ای که می‌جهد نبود؟!
سپس به صورت خون بسته‌‌ای [:آویزک] در آمد. پس خدا او را آفرید و سازمان داد،
تا از او دو زوج : مرد و زن آفرید!
آیا (چنان نیرومندی) بر زنده کردن مردگان توانا نیست؟!
