ریشه وصى
تکرار در قرآن: ۳۲(بار)
قاموس قرآن
متصل شدن و متصل كردن. ايصاء و توصيه به معنى سفارش و دستور است. وصيت اسم است از ايصاء. و گاهى به چيز وصيت شده اطلاق مىشود. به قولى وصيت را از آن وصيت گويند كه موصى كارش را به كارهاى وصى متصل مىكند و به قولى كارهاى قبل از مرگ را به كارهاى بعداز مرگ متصل مىكند ولى اين راجع به وصيت ميت است و گرنه طبرسى فرموده: وصى، ايصاء، امر وعهد همه به يك معنى اند. [بقره:132]. توصيه كردن آن دين و كلمه توحيد را «ابراهيم و يعقوب» به فرزندانش. [مريم:31]. مرا تا زندهام به نماز و زكوه امر كرد. [بقره:180]. مراد از وصيت همان وصيت معمولى است وظهور آيه در وجوب وصيت است ولى با ادله قطعى ثابت شد كه وصيت در اينگونه موارد مستحب است نه واجب. [يس:50]. توصيه به معنى سفارش و وصيت است. مُواصاة: وصيت كردن به همديگر [عصر:3]. مگر آنانكه ايمان آورده و اعمال نيكو انجام داده و يكديگر را امر به حق و امر به صبر مىكنند.
ریشه‌های نزدیک مکانی
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| وَصَّى | ۲ |
| الْوَصِيَّةُ | ۱ |
| مُوصٍ | ۱ |
| وَصِيَّةً | ۲ |
| يُوصِيکُمُ | ۱ |
| وَصِيَّةٍ | ۴ |
| يُوصِي | ۱ |
| يُوصِينَ | ۱ |
| تُوصُونَ | ۱ |
| يُوصَى | ۱ |
| وَصَّيْنَا | ۵ |
| الْوَصِيَّةِ | ۱ |
| وَصَّاکُمُ | ۱ |
| وَصَّاکُمْ | ۳ |
| أَوْصَانِي | ۱ |
| تَوْصِيَةً | ۱ |
| تَوَاصَوْا | ۵ |
