ریشه وصى: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
(افزودن نمودار دفعات) |
(Added root proximity by QBot) |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
=== قاموس قرآن === | === قاموس قرآن === | ||
متصل شدن و متصل كردن. ايصاء و توصيه به معنى سفارش و دستور است. وصيت اسم است از ايصاء. و گاهى به چيز وصيت شده اطلاق مىشود. به قولى وصيت را از آن وصيت گويند كه موصى كارش را به كارهاى وصى متصل مىكند و به قولى كارهاى قبل از مرگ را به كارهاى بعداز مرگ متصل مىكند ولى اين راجع به وصيت ميت است و گرنه طبرسى فرموده: وصى، ايصاء، امر وعهد همه به يك معنى اند. [بقره:132]. توصيه كردن آن دين و كلمه توحيد را «ابراهيم و يعقوب» به فرزندانش. [مريم:31]. مرا تا زندهام به نماز و زكوه امر كرد. [بقره:180]. مراد از وصيت همان وصيت معمولى است وظهور آيه در وجوب وصيت است ولى با ادله قطعى ثابت شد كه وصيت در اينگونه موارد مستحب است نه واجب. [يس:50]. توصيه به معنى سفارش و وصيت است. مُواصاة: وصيت كردن به همديگر [عصر:3]. مگر آنانكه ايمان آورده و اعمال نيكو انجام داده و يكديگر را امر به حق و امر به صبر مىكنند. | متصل شدن و متصل كردن. ايصاء و توصيه به معنى سفارش و دستور است. وصيت اسم است از ايصاء. و گاهى به چيز وصيت شده اطلاق مىشود. به قولى وصيت را از آن وصيت گويند كه موصى كارش را به كارهاى وصى متصل مىكند و به قولى كارهاى قبل از مرگ را به كارهاى بعداز مرگ متصل مىكند ولى اين راجع به وصيت ميت است و گرنه طبرسى فرموده: وصى، ايصاء، امر وعهد همه به يك معنى اند. [بقره:132]. توصيه كردن آن دين و كلمه توحيد را «ابراهيم و يعقوب» به فرزندانش. [مريم:31]. مرا تا زندهام به نماز و زكوه امر كرد. [بقره:180]. مراد از وصيت همان وصيت معمولى است وظهور آيه در وجوب وصيت است ولى با ادله قطعى ثابت شد كه وصيت در اينگونه موارد مستحب است نه واجب. [يس:50]. توصيه به معنى سفارش و وصيت است. مُواصاة: وصيت كردن به همديگر [عصر:3]. مگر آنانكه ايمان آورده و اعمال نيكو انجام داده و يكديگر را امر به حق و امر به صبر مىكنند. | ||
===ریشه‌های [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud htmlpre='ریشه_'> | |||
ب:100, من:63, کم:51, ه:49, وصى:48, ل:39, ها:36, او:36, بعد:33, ما:33, دين:30, کون:27, هم:27, وله:24, ف:24, اله:24, الذين:24, فى:23, الله:23, ترک:21, عمل:21, صبر:20, ولد:20, حقق:19, انس:19, امن:18, علم:18, لا:18, ان:18, ذلکم:18, الى:18, صلح:17, غير:17, الذى:16, زوج:16, لعل:16, حسن:15, شرک:15, الا:15, ضرر:15, رحم:15, وحد:15, ابراهيم:14, موت:14, ى:14, ک:14, سدس:14, اول:14, ثلث:14, بنو:14, ن:14, سلم:14, ثم:14, قول:14, اتى:14, ربع:14, هن:14, وفى:14, قرب:14, صحب:13, نوح:13, ربب:13, وحى:13, انن:13, عظم:13, امم:13, ظلم:13, موسى:13, جنن:13, ثنى:13, ا:13, حين:13, جنف:13, يمن:13, جزى:13, خير:13, حمل:13, ابو:13, سعر:13, طوع:13, ذکر:12, ذوا:12, اذ:12, خوف:12, قد:12, قوم:12, صلى:12, احد:12, ذا:12, وذر:12, خصم:12, صلو:12, اهل:12, وقى:12, شهد:12, اثم:12, ارض:12, بل:12, ثمن:12, س:12, کتب:12, سحر:12, عدل:12, حضر:12, اين:12, زکو:12, متع:12, سبل:12, نور:12, رجل:11, کفر:11, هذا:11, ترب:11, خسر:11, نن:11, عيسى:11, برک:11, قبل:11, سمع:11, نفخ:11, عقل:11, رجع:11, عن:11, عرف:11, بين:11, ام:11, شرع:11, طغو:11, رسل:11, اخذ:11, سمو:11, حول:11, بطن:11, انث:11, على:11, دوم:11, يعقوب:11, اذا:11, اياکم:11, ذلک:11, ارث:11, سکن:11, يا:11, جهد:11, طغى:11, اخو:11, خلد:11, مول:11, صور:11, عهد:11, حيى:11, شىء:11, برر:11, اخر:11, خرج:10, ايى:10, جعل:10, فرق:10, وهن:10, مثل:10, حلم:10, ورث:10, حرم:10 | |||
</qcloud> | |||
== کلمات مشتق شده در قرآن == | == کلمات مشتق شده در قرآن == | ||
نسخهٔ ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۷:۵۹
تکرار در قرآن: ۳۲(بار)
در حال بارگیری...
قاموس قرآن
متصل شدن و متصل كردن. ايصاء و توصيه به معنى سفارش و دستور است. وصيت اسم است از ايصاء. و گاهى به چيز وصيت شده اطلاق مىشود. به قولى وصيت را از آن وصيت گويند كه موصى كارش را به كارهاى وصى متصل مىكند و به قولى كارهاى قبل از مرگ را به كارهاى بعداز مرگ متصل مىكند ولى اين راجع به وصيت ميت است و گرنه طبرسى فرموده: وصى، ايصاء، امر وعهد همه به يك معنى اند. [بقره:132]. توصيه كردن آن دين و كلمه توحيد را «ابراهيم و يعقوب» به فرزندانش. [مريم:31]. مرا تا زندهام به نماز و زكوه امر كرد. [بقره:180]. مراد از وصيت همان وصيت معمولى است وظهور آيه در وجوب وصيت است ولى با ادله قطعى ثابت شد كه وصيت در اينگونه موارد مستحب است نه واجب. [يس:50]. توصيه به معنى سفارش و وصيت است. مُواصاة: وصيت كردن به همديگر [عصر:3]. مگر آنانكه ايمان آورده و اعمال نيكو انجام داده و يكديگر را امر به حق و امر به صبر مىكنند.
ریشه‌های نزدیک مکانی
ب من کم ه وصى ل ها او بعد ما دين کون هم وله ف اله الذين فى الله ترک عمل صبر ولد حقق انس امن علم لا ان ذلکم الى صلح غير الذى زوج لعل حسن شرک الا ضرر رحم وحد ابراهيم موت ى ک سدس اول ثلث بنو ن سلم ثم قول اتى ربع هن وفى قرب صحب نوح ربب وحى انن عظم امم ظلم موسى جنن ثنى ا حين جنف يمن جزى خير حمل ابو سعر طوع ذکر ذوا اذ صلى وقى شهد اثم ارض بل ثمن س کتب سحر عدل حضر اين زکو متع سبل نور
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| وَصَّى | ۲ |
| الْوَصِيَّةُ | ۱ |
| مُوصٍ | ۱ |
| وَصِيَّةً | ۲ |
| يُوصِيکُمُ | ۱ |
| وَصِيَّةٍ | ۴ |
| يُوصِي | ۱ |
| يُوصِينَ | ۱ |
| تُوصُونَ | ۱ |
| يُوصَى | ۱ |
| وَصَّيْنَا | ۵ |
| الْوَصِيَّةِ | ۱ |
| وَصَّاکُمُ | ۱ |
| وَصَّاکُمْ | ۳ |
| أَوْصَانِي | ۱ |
| تَوْصِيَةً | ۱ |
| تَوَاصَوْا | ۵ |
