ریشه وسم: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
(افزودن نمودار دفعات) |
|||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
=== قاموس قرآن === | === قاموس قرآن === | ||
علامت گذاشتن. وَسَمَ الشَّىْءَ وَسْماً» يعنى او را علامت گذارى كرد و علامت را سِمَة گويند [قلم:16]. حتما بر بينى او علامت و داغ ذلت مىنهيم. رجوع شود به «خرطوم». [حجر:75]. متوسم آن است كه به علامت نگاه كندو از آن به چيز ديگرى پى ببرد و تفرس كند يعنى در آنچه از اوضاع قوم لوط ياد شد درسها و عبرتهاست به اهل فراست و عاقلان. آنها كه از چيزى به چيزى پى مىبرند درمجمع از امام صادق «عليه السلام» نقل شده «نَحْنُ الْمُتَوَسِّمُونَ...» البته مصداق واقعى و اولى متوسمون آنها عليهم السلام هستند. در كافى در اين باره بابى منعقد فرموده و در آن پنج حديث نقل كرده است و ضمن يكى از آنها از امام باقر «عليه السلام» است كه: «قالَ رَسُولُاللهِ «صلى الله عليه واله» اَتَقُوا فِراسَةَ الْمؤْمِنَ فَأنَّهُ يَنْظُرُبِنُورِاللهِ عَزَّوَجَلَّ...» اين ماده فقط دوبار در قرآن آمده است. | علامت گذاشتن. وَسَمَ الشَّىْءَ وَسْماً» يعنى او را علامت گذارى كرد و علامت را سِمَة گويند [قلم:16]. حتما بر بينى او علامت و داغ ذلت مىنهيم. رجوع شود به «خرطوم». [حجر:75]. متوسم آن است كه به علامت نگاه كندو از آن به چيز ديگرى پى ببرد و تفرس كند يعنى در آنچه از اوضاع قوم لوط ياد شد درسها و عبرتهاست به اهل فراست و عاقلان. آنها كه از چيزى به چيزى پى مىبرند درمجمع از امام صادق «عليه السلام» نقل شده «نَحْنُ الْمُتَوَسِّمُونَ...» البته مصداق واقعى و اولى متوسمون آنها عليهم السلام هستند. در كافى در اين باره بابى منعقد فرموده و در آن پنج حديث نقل كرده است و ضمن يكى از آنها از امام باقر «عليه السلام» است كه: «قالَ رَسُولُاللهِ «صلى الله عليه واله» اَتَقُوا فِراسَةَ الْمؤْمِنَ فَأنَّهُ يَنْظُرُبِنُورِاللهِ عَزَّوَجَلَّ...» اين ماده فقط دوبار در قرآن آمده است. | ||
===ریشه‌های [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud htmlpre='ریشه_'> | |||
سمو:100, ل:44, ه:41, اجل:37, ب:36, ها:35, الله:33, اله:30, من:30, کم:29, هم:28, وله:27, ف:27, ما:27, ربب:26, فى:26, ذکر:25, ک:25, الى:24, انن:23, قول:21, على:21, الا:18, انتم:18, وسم:18, ان:18, لا:17, سبح:17, ثم:17, ى:16, اذا:16, ابو:16, اخر:15, هو:15, کون:15, کلل:15, نبء:14, جىء:14, جرى:14, لم:14, خلق:14, رحم:13, اتى:13, ا:13, حقق:13, قبل:13, قضى:13, الذين:13, نزل:13, عظم:13, انس:13, ائى:13, الذى:13, اوى:13, ايى:13, بين:13, لما:12, نا:12, ملک:12, جعل:12, علم:12, انث:12, کفر:12, کتب:12, حمد:12, لئک:12, قمر:12, اول:12, س:12, حسن:12, الک:12, مريم:12, امن:12, بعد:12, کثر:12, حيى:12, اکل:12, ذى:12, ن:12, هل:12, موت:12, متع:12, شمس:12, بشر:12, يقن:12, فضل:11, ذلک:11, يحيى:11, صبر:11, غلم:11, نفع:11, صلو:11, عذب:11, بتل:11, فسق:11, هى:11, علو:11, جزى:11, بلغ:11, لعل:11, قسم:11, دين:11, فصل:11, قد:11, طوف:11, سجد:11, دبر:11, اصل:11, سعى:11, مسيح:11, دون:11, ام:11, سلسبيل:11, ضيز:11, اولاء:11, ذلکم:11, احمد:11, عند:11, سلم:11, کذب:11, برک:11, اننى:11, حلل:11, خرج:11, لکن:11, زکو:11, امر:11, عمل:11, ليل:11, طول:11, خرطم:11, عيسى:11, هما:11, رسل:11, بئس:11, سخر:11, نعم:11, لزم:11, عزز:11, سطر:11, قرء:11, لقب:11, بکر:11, عن:11, کما:11, او:11, عقل:11, سبل:11, کلم:11, قوم:11, جدل:11, عبد:11, خرب:11, بنو:11, هؤلاء:11, غفر:11, حدث:11, لحد:11, بل:11, لو:11, نن:11, ابراهيم:11, شرک:11, رجع:11, فلح:11, عوذ:11, نهر:11, عين:11, زنجبيل:11, بلو:11, اثم:11, جلل:11, دنو:11, ذنب:11, ولد:11, نفس:11, دبب:11, خير:11, شىء:11, طفل:11, نسک:11, اذ:11, مسک:11, اثر:11, نذر:11, مرى:11, سليمان:11, رکب:11, نبز:11, بيت:11, رزق:11, وجه:11, کرم:11, سوى:11, خلد:11, يوم:11, ذا:11, موسى:11, قوى:11, ظهر:10, آدم:10, فرى:10, سبق:10, مزج:10, هدى:10, طين:10, وقى:10, الو:10, صدق:10, عتق:10, توب:10, عرض:10, رسو:10, لقى:10, قلل:10, صفف:10, رفع:10, نصر:10, مثل:10, وذر:10, غدو:10, سوف:10, امم:10, ارض:10, شرق:10, شهد:10, قرف:10, هذا:10, ملل:10, غضب:10, رئى:10, يا:10, بيع:10, طوع:10, وقع:10, علق:10, عمق:10, وفى:10, تلک:10, قهر:10, حرم:10, رجل:10, ارث:10, ورث:10, ولى:10, صمع:10, قرر:10, خبر:10, بعث:10, عجل:10, شدد:10, ذرر:10, سوع:10, حرج:10, رود:10, رجس:10, ليس:10, لمز:10, وجب:10, هدم:10, عرش:10, بغت:10, وضع:10, بهم:10, زکريا:10 | |||
</qcloud> | |||
== کلمات مشتق شده در قرآن == | == کلمات مشتق شده در قرآن == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۴:۲۳
تکرار در قرآن: ۱۸۱(بار)
در حال بارگیری...
قاموس قرآن
علامت گذاشتن. وَسَمَ الشَّىْءَ وَسْماً» يعنى او را علامت گذارى كرد و علامت را سِمَة گويند [قلم:16]. حتما بر بينى او علامت و داغ ذلت مىنهيم. رجوع شود به «خرطوم». [حجر:75]. متوسم آن است كه به علامت نگاه كندو از آن به چيز ديگرى پى ببرد و تفرس كند يعنى در آنچه از اوضاع قوم لوط ياد شد درسها و عبرتهاست به اهل فراست و عاقلان. آنها كه از چيزى به چيزى پى مىبرند درمجمع از امام صادق «عليه السلام» نقل شده «نَحْنُ الْمُتَوَسِّمُونَ...» البته مصداق واقعى و اولى متوسمون آنها عليهم السلام هستند. در كافى در اين باره بابى منعقد فرموده و در آن پنج حديث نقل كرده است و ضمن يكى از آنها از امام باقر «عليه السلام» است كه: «قالَ رَسُولُاللهِ «صلى الله عليه واله» اَتَقُوا فِراسَةَ الْمؤْمِنَ فَأنَّهُ يَنْظُرُبِنُورِاللهِ عَزَّوَجَلَّ...» اين ماده فقط دوبار در قرآن آمده است.
ریشه‌های نزدیک مکانی
سمو ل ه اجل ب ها الله اله من کم هم وله ف ما ربب فى ذکر ک الى انن قول على الا انتم وسم ان لا سبح ثم ى اذا ابو اخر هو کون کلل نبء جىء جرى لم خلق رحم اتى ا حقق قبل قضى الذين نزل عظم انس ائى الذى اوى ايى بين لما نا ملک جعل علم انث کفر کتب حمد لئک قمر اول س حسن الک مريم امن بعد کثر حيى اکل ذى ن هل موت متع شمس بشر يقن عن عبد حدث لحد بل لو نن ابراهيم شرک رجع فلح عوذ نهر عين زنجبيل
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| بِسْمِ | ۱۱۵ |
| بِأَسْمَاءِ | ۱ |
| بِأَسْمَائِهِمْ | ۲ |
| اسْمُهُ | ۵ |
| مُسَمًّى | ۲۱ |
| سَمَّيْتُهَا | ۱ |
| اسْمَ | ۹ |
| اسْمُ | ۵ |
| أَسْمَاءٍ | ۱ |
| سَمَّيْتُمُوهَا | ۳ |
| أَسْمَائِهِ | ۱ |
| أَسْمَاءً | ۱ |
| سَمُّوهُمْ | ۱ |
| لِلْمُتَوَسِّمِينَ | ۱ |
| سَمِيّاً | ۲ |
| الْأَسْمَاءُ | ۴ |
| سَمَّاکُمُ | ۱ |
| الاِسْمُ | ۱ |
| أَسْمَاءٌ | ۱ |
| لَيُسَمُّونَ | ۱ |
| تَسْمِيَةَ | ۱ |
| بِاسْمِ | ۴ |
| سَنَسِمُهُ | ۱ |
| تُسَمَّى | ۱ |
