ریشه وحد: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
(افزودن نمودار دفعات) |
(Added root proximity by QBot) |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
=== قاموس قرآن === | === قاموس قرآن === | ||
راغب گويد: وَحْدَة به معنى انفراد است، واحد در اصل چيزى است كه مطلقا جزيى ندارد، سپس آن در هر موجود بكار مىرود. [بقره:61]. آنگاه كه گفتيد: اى موسى هرگز به يك طعام (من وسلوى) صبر نخواهيم كرد. [بقره:213]. مردم همه يك امت بودند. در آياتيكه «واحد» وصف خداآمده مثل [بقره:163]. [مائده:73]. [رعد:16]. [نحل:51]. ظاهرا مراد واحد عددى است در مقابل خدايان بسيار،مثل [ص:5]. پس مراد از واحد در آيات به همتا نيست چنانكه «اَحَد» در «قُلْ هُوَاللهُ اَحَدٌ» بدان معنى است. در توحيد صدوق باب 3 نقل شده كه ابوجعفر هاشمى از امام جواد «عليهالسلام» از معنى واحد پرسيد امام فرمود: «اَلْمُجْتَمَعُ عَلَيْهِ بِجَميعِ الْاَلْسُنِ بِالْوَحدانِيَّةِ» و در روايت ديگر آيه «وَلَئِنْ سَتَلْتِهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمواتِ وَالْاَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللهُ» را شاهد آورده ولى روايت سوم واحد را «احد» معنى كرده است. راغب گويد: چون واحد وصف خدا آيد معنايش اين است :او كسى است كه تجزى و تكثر در آن راه ندارد. ولى ظاهرا اين سخن مورد نظر قران مجيد نيست آيه اخير و لفظ «اثنين» و ثلاثه مؤيد نظر ما است. وحد: (بروزن فلس) مصدر است به معنى انفراد وتنهايى. [غافر:12]. آن در آيه به معنى «منفرداً» است يعنى اين براى آن است كه چون خدا در حال انفراد و تنهايى و بى شريك خوانده مىشد كافر مىشديد. * [مدثر:11-12]. وحيد به معنى واحد است گفتهاند آن حال است از فاعل «خَلَقْتُ» و وصف خداست يعنى: بگذار مرا با آن بنده كه او را به تنهايى آفريدم و در خلقت او شريكى نداشتم و به او مال فراوان دادم. مشهور است كه آيه فوق با آيات بعدى كه درحدود بيست آيه است در باره وليدبن مغيره نازل شد و تهديد عجيبى در باره او است. | راغب گويد: وَحْدَة به معنى انفراد است، واحد در اصل چيزى است كه مطلقا جزيى ندارد، سپس آن در هر موجود بكار مىرود. [بقره:61]. آنگاه كه گفتيد: اى موسى هرگز به يك طعام (من وسلوى) صبر نخواهيم كرد. [بقره:213]. مردم همه يك امت بودند. در آياتيكه «واحد» وصف خداآمده مثل [بقره:163]. [مائده:73]. [رعد:16]. [نحل:51]. ظاهرا مراد واحد عددى است در مقابل خدايان بسيار،مثل [ص:5]. پس مراد از واحد در آيات به همتا نيست چنانكه «اَحَد» در «قُلْ هُوَاللهُ اَحَدٌ» بدان معنى است. در توحيد صدوق باب 3 نقل شده كه ابوجعفر هاشمى از امام جواد «عليهالسلام» از معنى واحد پرسيد امام فرمود: «اَلْمُجْتَمَعُ عَلَيْهِ بِجَميعِ الْاَلْسُنِ بِالْوَحدانِيَّةِ» و در روايت ديگر آيه «وَلَئِنْ سَتَلْتِهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمواتِ وَالْاَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللهُ» را شاهد آورده ولى روايت سوم واحد را «احد» معنى كرده است. راغب گويد: چون واحد وصف خدا آيد معنايش اين است :او كسى است كه تجزى و تكثر در آن راه ندارد. ولى ظاهرا اين سخن مورد نظر قران مجيد نيست آيه اخير و لفظ «اثنين» و ثلاثه مؤيد نظر ما است. وحد: (بروزن فلس) مصدر است به معنى انفراد وتنهايى. [غافر:12]. آن در آيه به معنى «منفرداً» است يعنى اين براى آن است كه چون خدا در حال انفراد و تنهايى و بى شريك خوانده مىشد كافر مىشديد. * [مدثر:11-12]. وحيد به معنى واحد است گفتهاند آن حال است از فاعل «خَلَقْتُ» و وصف خداست يعنى: بگذار مرا با آن بنده كه او را به تنهايى آفريدم و در خلقت او شريكى نداشتم و به او مال فراوان دادم. مشهور است كه آيه فوق با آيات بعدى كه درحدود بيست آيه است در باره وليدبن مغيره نازل شد و تهديد عجيبى در باره او است. | ||
===ریشه‌های [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud htmlpre='ریشه_'> | |||
احد:100, من:88, ه:71, ف:67, کم:67, ل:66, اله:64, ما:48, لا:47, هم:45, انن:42, ان:41, ب:40, وله:39, الله:35, ى:35, قول:34, الا:30, على:29, ربب:29, هما:29, کون:28, ک:27, ها:25, اذا:24, امم:23, نا:22, لم:22, جعل:20, اتى:20, هو:19, او:18, شىء:18, ا:18, فى:18, علم:18, موت:18, شرک:18, يا:18, نفس:17, الى:17, رسل:17, خلق:17, اذ:17, سمو:16, قهر:16, رئى:16, کلل:16, ابو:16, دعو:16, ذکر:16, ارض:16, بين:16, نحن:16, اخر:16, لو:16, جىء:16, عبد:15, بشر:15, رحم:15, صيح:15, ن:15, دخل:15, شهد:15, لکن:15, قوم:15, يوم:15, امن:15, نن:14, فرق:14, حتى:14, نذر:14, لن:14, هن:14, انس:14, بعث:14, عذب:14, اخذ:14, سلم:14, کفر:14, ملک:14, الذين:14, نزل:13, وثق:13, ذلک:13, هل:13, وحد:13, دکک:13, نظر:13, رجل:13, حضر:13, زوج:13, بنو:13, بعض:13, ابد:13, غفر:13, قد:13, مثل:13, بغى:13, قبل:13, امر:13, حسب:13, عن:13, خير:13, ثبر:13, ايى:13, خلف:13, عمل:12, کبر:12, مول:12, جنن:12, ظهر:12, ضلل:12, غير:12, وجد:12, ثم:12, سمع:12, انا:12, نسو:12, قدر:12, سفر:12, هذه:12, سبح:12, الذى:12, ترک:12, زجر:12, ودد:12, نفخ:12, هدى:12, قتل:12, عند:12, زکو:12, بصر:12, لمس:12, ولد:12, قرء:12, لما:12, سقى:12, بوب:12, مع:12, هى:12, بعد:12, ولى:12, اخو:12, اول:12, ظلم:12, ميل:12, وصى:12, نعج:12, موه:12, صرف:12, ثنى:12, وذر:12, اذن:12, رجع:12, اجر:12, وحى:12, جور:12, قلب:12, حمل:12, وقى:12, نبو:12, سدس:12, تلو:12, نعم:12, قرآن:12, جبل:12, طوع:12, ابراهيم:11, سبق:11, جزى:11, ثلث:11, جلد:11, هلک:11, خشى:11, وقع:11, ربص:11, ملء:11, غوط:11, لفت:11, دون:11, عدل:11, أما:11, سکن:11, سجن:11, اکل:11, تبع:11, عزز:11, غيب:11, حسن:11, زنى:11, وعد:11, انتم:11, صدق:11, ربع:11, رضو:11, لبد:11, حکم:11, ظلل:11, صنو:11, عرض:11, کثر:11, جمع:11, نصف:11, عنب:11, ضرب:11, هذا:11, فتى:11, حيى:11, قرر:11, دبر:11, طعم:11, جمل:11, قرب:11, قنطر:11, کما:11, ام:11, حظر:11, لعل:11, نخل:11, فضل:11, عشر:11, مشى:11, وجه:11, تمم:11, انث:11, تسع:11, طوف:11, ابى:11, بکم:11, اين:11, شهو:11, ضرر:11, نصر:11, اياى:11, کتب:11, شمئز:11, مضى:11, شعر:11, حيث:11, کلا:11, نکح:11, لمح:11, ذا:11, عين:11, صور:11, قرن:11, الک:11, جرم:11, وعظ:11, علو:11, مدد:11, عمر:11, صوب:11, مرء:11, ليل:11, زيل:11, رود:11, يسر:11, حين:11, بلو:11, اسحاق:11, جناح:11, خمر:11, خوف:11, کفو:11, خرج:11, فتو:11, کوکب:11, کلو:11, جنح:11, اسماعيل:11, حجز:11, سهر:11, کفل:11, ودع:11, وفى:11, محمد:11, جدد:11, نهى:11, لوى:11, هؤلاء:11, صبر:11, ورق:11, نشء:11, ذهب:11, لحم:11, قضى:11, صلو:11, ثبت:11, مئى:11, هاتين:11, الف:11, صمد:11, ليس:11, حبب:11, شمس:11, وکء:11, حقق:11, کذب:11, صفف:11, حمد:11, خمد:11, شقق:11, مسک:11, تلک:11, مرض:11, خصم:11, غدر:11, رجو:11, لئک:11, ويل:11, رزق:11, سوف:11, برء:11, لبب:11, طمن:11, قطع:11, برز:11, هشم:11, قمر:11, بلغ:11, سنو:11, فئى:11, حفف:11, ذوا:10, فقر:10, يمن:10, حجج:10, سحر:10, التى:10, هنالک:10, لسن:10, زول:10, سيل:10, فدى:10, صعد:10, کفى:10, خسر:10, موسى:10, نفر:10, سجد:10, صحب:10, کلم:10, وهب:10, طمئن:10, توب:10, رکز:10, حسس:10, فصل:10, ماروت:10, لدى:10, دخر:10, ايان:10, حسر:10, فوق:10, اولاء:10, لقى:10, عهد:10, رهب:10, لبث:10, انت:10, فتن:10, وعى:10, کور:10, هاروت:10, متع:10, فحش:10, سود:10, اوى:10, لحد:10, رجم:10, حفظ:10, نکر:10, کرر:10, عتد:10, عصر:10, غنى:10, شيخ:10, قعد:10, صبح:10, اما:10, مدن:10, سوء:10, خبت:10, بهم:10, هنا:10, وتن:10, اون:10, کرم:10, نجو:10, بثث:10, مريم:10, صفو:10, کسب:10, صفد:10, فئد:10, ثمود:10, حلم:10, ودى:10, نقص:10, شيع:10, دنو:10, بدل:10, شرق:10, لطف:10, فعل:10, قدس:10, صلح:10, آدم:10, عجب:10, طلق:10, بابل:10, خلو:10, سخر:10, عقب:10, ثوب:10, ائى:10, ظنن:10, قبر:10, کظم:10, سئل:10, صوم:10, زرع:10, صلب:10, زحزح:10, مسس:10, فرط:10, خضع:10, حشر:10, فرد:10, زيد:10, بيت:10, کره:10, فىء:10, بغض:10, سلح:10, جرى:10, سئم:10, عيسى:10, ذات:10, بئس:10, شرب:10, ختم:10, رتل:10, سعر:10, ليت:10, ثمن:10, وقر:10, مسيح:10 | |||
</qcloud> | |||
== کلمات مشتق شده در قرآن == | == کلمات مشتق شده در قرآن == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۷:۵۹
تکرار در قرآن: ۱۵۳(بار)
در حال بارگیری...
قاموس قرآن
راغب گويد: وَحْدَة به معنى انفراد است، واحد در اصل چيزى است كه مطلقا جزيى ندارد، سپس آن در هر موجود بكار مىرود. [بقره:61]. آنگاه كه گفتيد: اى موسى هرگز به يك طعام (من وسلوى) صبر نخواهيم كرد. [بقره:213]. مردم همه يك امت بودند. در آياتيكه «واحد» وصف خداآمده مثل [بقره:163]. [مائده:73]. [رعد:16]. [نحل:51]. ظاهرا مراد واحد عددى است در مقابل خدايان بسيار،مثل [ص:5]. پس مراد از واحد در آيات به همتا نيست چنانكه «اَحَد» در «قُلْ هُوَاللهُ اَحَدٌ» بدان معنى است. در توحيد صدوق باب 3 نقل شده كه ابوجعفر هاشمى از امام جواد «عليهالسلام» از معنى واحد پرسيد امام فرمود: «اَلْمُجْتَمَعُ عَلَيْهِ بِجَميعِ الْاَلْسُنِ بِالْوَحدانِيَّةِ» و در روايت ديگر آيه «وَلَئِنْ سَتَلْتِهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمواتِ وَالْاَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللهُ» را شاهد آورده ولى روايت سوم واحد را «احد» معنى كرده است. راغب گويد: چون واحد وصف خدا آيد معنايش اين است :او كسى است كه تجزى و تكثر در آن راه ندارد. ولى ظاهرا اين سخن مورد نظر قران مجيد نيست آيه اخير و لفظ «اثنين» و ثلاثه مؤيد نظر ما است. وحد: (بروزن فلس) مصدر است به معنى انفراد وتنهايى. [غافر:12]. آن در آيه به معنى «منفرداً» است يعنى اين براى آن است كه چون خدا در حال انفراد و تنهايى و بى شريك خوانده مىشد كافر مىشديد. * [مدثر:11-12]. وحيد به معنى واحد است گفتهاند آن حال است از فاعل «خَلَقْتُ» و وصف خداست يعنى: بگذار مرا با آن بنده كه او را به تنهايى آفريدم و در خلقت او شريكى نداشتم و به او مال فراوان دادم. مشهور است كه آيه فوق با آيات بعدى كه درحدود بيست آيه است در باره وليدبن مغيره نازل شد و تهديد عجيبى در باره او است.
ریشه‌های نزدیک مکانی
احد من ه ف کم ل اله ما لا هم انن ان ب وله الله ى قول الا على ربب هما کون ک ها اذا امم نا لم جعل اتى هو او شىء ا فى علم موت شرک يا نفس الى رسل خلق اذ سمو قهر رئى کلل ابو دعو ذکر ارض بين نحن اخر لو جىء عبد بشر رحم صيح ن دخل شهد لکن قوم يوم امن نن فرق حتى نذر لن هن انس بعث عذب اخذ سلم کفر ملک الذين نزل وثق ذلک وحد دکک ابد غفر قد مثل بغى قبل امر حسب عن خير ثبر ايى خلف
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| وَاحِدٍ | ۶ |
| أَحَدُهُمْ | ۳ |
| أَحَدٍ | ۱۶ |
| وَاحِداً | ۵ |
| وَاحِدٌ | ۱۲ |
| أَحَدَکُمُ | ۴ |
| وَاحِدَةً | ۱۸ |
| أَحَدُکُمْ | ۲ |
| إِحْدَاهُمَا | ۵ |
| أَحَدٌ | ۱۳ |
| أَحَدِهِمْ | ۲ |
| وَاحِدَةٍ | ۶ |
| فَوَاحِدَةً | ۱ |
| أَحَدَهُمُ | ۲ |
| إِحْدَاهُنَ | ۱ |
| أَحَداً | ۲۰ |
| أَحَدِهِمَا | ۱ |
| وَحْدَهُ | ۶ |
| إِحْدَى | ۴ |
| أَحَدَ | ۱ |
| أَحَدُهُمَا | ۳ |
| الْوَاحِدُ | ۴ |
| أَحَدُکُمَا | ۱ |
| أَحَدَنَا | ۱ |
| الْوَاحِدِ | ۲ |
| أَحَدَکُمْ | ۱ |
| لِأَحَدِهِمَا | ۱ |
| کَأَحَدٍ | ۱ |
| بِوَاحِدَةٍ | ۱ |
| لَوَاحِدٌ | ۱ |
| وَاحِدَةٌ | ۵ |
| لِأَحَدٍ | ۲ |
| وَحِيداً | ۱ |
| لَإِحْدَى | ۱ |
