ریشه حين: تفاوت میان نسخه‌ها
(افزودن نمودار دفعات) |
|||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
=== قاموس قرآن === | === قاموس قرآن === | ||
وقت. (صحاح) [بقره:36] شما را در زمين تا وقتى قرارگاه و متاع هست [مائده:101] اگر وقت نزول قرآنها از آنها بپرسيد بر شما آشكار و روشن مىشود. راغب گويد: حين: وقت رسيدن و حصول شىء است و آن مبهم است و با مضاف اليه معلوم مىگردد. بعد گويد: به معنى مدت و سال و ان و مطلق زمان مىآيد. ناگفته نماند آنها همه از مصاديق وقت اند. در آيه [انسان:1] گفتهاند: حين به معنى مدّت است . در اقرب گويد: حين به معنى وقت مبهم است به هر زمان صلاحيت دارد كوتاه باشد يا دراز. ولى در مجمع ذيل آيه 36 بقره گفته: بيشتر در زمان دراز به كار مىرود . اين كلمه در قرآن مجيد 34 بار آمده است و يك بار به صورت حينئذ [واقعة:84] كه به معنى «حين اذكان كذا» است و نيز به اسم و فعل هر دو اضافه شده و مقطوع الاضافه نيز آمده مثل [بقره:177]، [نحل:6]، [مؤمنون:54]. * [ص:3] گفتهاند لات همان لا است كه تاء به آن لاحق شده و به معنى ليس است و اسم آن محذوف و حين خبر آن است يعنى: «لَيْسَ الْحينُ حينَ مَناصٍ» آن وقت نجات نيست معنى آيه چنين مىشود: چه بسيار مردمانى كه پيش از آنها هلاك كرديم هنگام هلاكت ناله و استغاثه كردند ولى آن وقت مهلت و نجات نيست. | وقت. (صحاح) [بقره:36] شما را در زمين تا وقتى قرارگاه و متاع هست [مائده:101] اگر وقت نزول قرآنها از آنها بپرسيد بر شما آشكار و روشن مىشود. راغب گويد: حين: وقت رسيدن و حصول شىء است و آن مبهم است و با مضاف اليه معلوم مىگردد. بعد گويد: به معنى مدت و سال و ان و مطلق زمان مىآيد. ناگفته نماند آنها همه از مصاديق وقت اند. در آيه [انسان:1] گفتهاند: حين به معنى مدّت است . در اقرب گويد: حين به معنى وقت مبهم است به هر زمان صلاحيت دارد كوتاه باشد يا دراز. ولى در مجمع ذيل آيه 36 بقره گفته: بيشتر در زمان دراز به كار مىرود . اين كلمه در قرآن مجيد 34 بار آمده است و يك بار به صورت حينئذ [واقعة:84] كه به معنى «حين اذكان كذا» است و نيز به اسم و فعل هر دو اضافه شده و مقطوع الاضافه نيز آمده مثل [بقره:177]، [نحل:6]، [مؤمنون:54]. * [ص:3] گفتهاند لات همان لا است كه تاء به آن لاحق شده و به معنى ليس است و اسم آن محذوف و حين خبر آن است يعنى: «لَيْسَ الْحينُ حينَ مَناصٍ» آن وقت نجات نيست معنى آيه چنين مىشود: چه بسيار مردمانى كه پيش از آنها هلاك كرديم هنگام هلاكت ناله و استغاثه كردند ولى آن وقت مهلت و نجات نيست. | ||
===ریشه‌های [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud htmlpre='ریشه_'> | |||
هم:100, من:94, ل:90, ف:84, فى:77, ها:75, ه:71, کم:67, الى:65, ربب:57, متع:53, قول:49, حتى:47, ب:45, ک:43, عن:37, موت:35, وله:32, بصر:32, الله:32, اله:32, حين:32, علم:31, رئى:31, على:29, سبح:28, ا:28, ان:28, ما:27, سوف:27, لو:27, حمد:26, ارض:26, صبح:26, اذا:25, عذب:25, سمو:24, انن:23, حيى:23, کون:23, قوم:22, مسو:22, لا:22, روح:22, وقى:21, دخل:21, بئس:21, لم:21, سرح:20, رحم:20, حمل:20, جمل:20, فتو:20, الذين:20, ظهر:20, اکل:20, ثوب:20, قرر:19, ثقل:19, الا:19, خرج:19, او:19, ى:19, شىء:19, اول:18, عشو:18, فتى:18, حضر:18, اتى:18, نن:18, اذ:18, ولى:18, بعد:18, نا:18, صدق:18, سجن:18, صبر:17, نذر:17, عتو:16, صلو:16, ثنى:16, امن:16, وضع:16, قلب:16, وکل:16, کفر:16, حسب:16, ليت:16, نوص:16, فجر:16, عجب:16, انس:16, لقى:16, نحن:16, غفل:16, وصى:16, ضرر:16, غشو:16, نظر:16, مع:16, نفس:16, نزل:16, احد:16, اذن:16, کلل:16, مدن:15, غشى:15, حکم:15, ن:15, قرب:15, قرآن:15, انتم:15, وحد:15, حلقم:15, ليل:15, دهر:15, وفى:15, بلد:15, کفف:15, لوت:15, آدم:15, نبء:14, عهد:14, اثث:14, سئل:14, اهل:14, حلق:14, قرء:14, بدو:14, الذى:14, جعل:14, جىء:14, حسن:14, سوء:14, قبل:14, غمر:14, لات:14, امر:14, التى:14, نصر:14, ذوا:14, سجد:13, بلغ:13, هل:13, بين:13, حقق:13, جزى:13, عزز:13, عدل:13, دنو:13, ضلل:13, مدد:13, ندى:13, غلب:13, نقذ:13, ندو:13, شعر:13, ربص:13, وجه:13, ضرب:13, خفى:13, وذر:13, فتن:13, سبل:13, مرر:13, ذکر:12, عدو:12, ثلث:12, وبر:12, دبر:12, ذلک:12, نور:12, اخذ:12, زيد:12, کلم:12, ايى:12, جنن:12, وجد:12, لولا:12, صدر:11, عين:11, عفو:11, توب:11, يا:11, ثمود:11, نجم:11, خزى:11, فرع:11, قرن:11, سرر:11, وعد:11, لعل:11, کذب:11, لکن:11, فرح:11, کرر:11, هدى:11, نوم:11, ائى:11, رجل:11, اخر:11, اوى:11, درى:11, صوف:10, شهد:10, علن:10, مثل:10, حلم:10 | |||
</qcloud> | |||
== کلمات مشتق شده در قرآن == | == کلمات مشتق شده در قرآن == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۴:۳۱
تکرار در قرآن: ۳۵(بار)
«حِین» به معناى وقت، در سوره «یس»، اشاره به پایان زندگى انسان و اجل او است، و بعضى، آن را به پایان جهان تفسیر کرده اند.
قاموس قرآن
وقت. (صحاح) [بقره:36] شما را در زمين تا وقتى قرارگاه و متاع هست [مائده:101] اگر وقت نزول قرآنها از آنها بپرسيد بر شما آشكار و روشن مىشود. راغب گويد: حين: وقت رسيدن و حصول شىء است و آن مبهم است و با مضاف اليه معلوم مىگردد. بعد گويد: به معنى مدت و سال و ان و مطلق زمان مىآيد. ناگفته نماند آنها همه از مصاديق وقت اند. در آيه [انسان:1] گفتهاند: حين به معنى مدّت است . در اقرب گويد: حين به معنى وقت مبهم است به هر زمان صلاحيت دارد كوتاه باشد يا دراز. ولى در مجمع ذيل آيه 36 بقره گفته: بيشتر در زمان دراز به كار مىرود . اين كلمه در قرآن مجيد 34 بار آمده است و يك بار به صورت حينئذ [واقعة:84] كه به معنى «حين اذكان كذا» است و نيز به اسم و فعل هر دو اضافه شده و مقطوع الاضافه نيز آمده مثل [بقره:177]، [نحل:6]، [مؤمنون:54]. * [ص:3] گفتهاند لات همان لا است كه تاء به آن لاحق شده و به معنى ليس است و اسم آن محذوف و حين خبر آن است يعنى: «لَيْسَ الْحينُ حينَ مَناصٍ» آن وقت نجات نيست معنى آيه چنين مىشود: چه بسيار مردمانى كه پيش از آنها هلاك كرديم هنگام هلاكت ناله و استغاثه كردند ولى آن وقت مهلت و نجات نيست.
ریشه‌های نزدیک مکانی
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| حِينٍ | ۱۵ |
| حِينَ | ۱۷ |
| حِينِ | ۱ |
| حِينَئِذٍ | ۱ |
| حِينٌ | ۱ |
