ریشه بلغ: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
__TOC__ | __TOC__ | ||
=== قاموس قرآن === | |||
بُلوغ و بلاغ، يعنى رسيدن به انتها مقصد اعمّ از آنكه مكان باشد يا زمان يا امرى نعيّن و گاهى نزديك شدن به مقصد مراد باشد هر چند به آخر آن نرسد (مفردات) در صحاح آمده: «بلغت المكان بلوغاً و صلتُ اليه و كذلك اذا شارفت عليه... و الابلاغ الايصال و كذلك التبليغ و الاسم منه البلاغ و البلاغ ايضاً الكفاية». راغب با آنكه بلاغ را مصدر ثلاثى گرفته، به معنى تبليغ و كفاية نيز گفته است. [يوسف:22] چون به جوانى رسيد به او حكم و علم عطا كرديم. [بقره:231]. در اينجاست كه گفتهاند: «بلغن» به معنى نزديك شدن به پايان اجل است و گرنه بعد از تمام شدن اجل رجوع جايز نيست. ولى اين سخن درست نيست و ظاهراً مراد از «بَلَغْنَ اَجَلَهُنَّ» تمام شدن اجل است، در اين باره در «اجل» بتفضيل سخن گفتهايم. [طلاق:3] هر كه به خدا توكّل كرد خدا براى او كافى است، حقّا كه خدا براى او كافى است، حقّا كه خدا به كار خود مىرسد و كسى او را منع نمىكند. ضمير «امره» به «اللّه» برمىگردد و «بالغ» لازم است نه متعدّى. [آل عمران:20] گفتيم كه ابلاغ به معنى تبليغ است خواه اسم مصدر باشد چنانكه جوهرى گفته و خواه مصدر از باب تفعيل همانطور كه از راغب نقل شد. على هذا معناى آيه اين است: پس اگر رو گردانند وظيفه تو فقط تبليغ و رساندن است. [انبیاء:106] طبرسى و بيضاوى و راغب «بلاغ» را در آيه كفايت معنى كردهاند، يعنى در اينكه گفته شد بر اهل اخلاص كفايت است. و شايد اين از باب تسميه مسبّب به اسم سبب است زيرا كفايت مسبّب از تبليغ است. | |||
== کلمات مشتق شده در قرآن == | == کلمات مشتق شده در قرآن == | ||
{|class="wikitable sortable" | {|class="wikitable sortable" | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۷: | ||
|بَلِيغاً || ۱ | |بَلِيغاً || ۱ | ||
|- | |- | ||
| | |بَلِّغْ || ۱ | ||
|- | |- | ||
| | |بَلَّغْتَ || ۱ | ||
|- | |- | ||
|بَالِغَ || ۱ | |بَالِغَ || ۱ | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۹: | ||
|الْبَالِغَةُ || ۱ | |الْبَالِغَةُ || ۱ | ||
|- | |- | ||
| | |أُبَلِّغُکُمْ || ۳ | ||
|- | |- | ||
|أَبْلَغْتُکُمْ || ۳ | |أَبْلَغْتُکُمْ || ۳ | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۷: | ||
|بَلَغَتِ || ۳ | |بَلَغَتِ || ۳ | ||
|- | |- | ||
| | |يُبَلِّغُونَ || ۱ | ||
|- | |- | ||
|أَبْلُغُ || ۱ | |أَبْلُغُ || ۱ | ||
نسخهٔ ۲۰ تیر ۱۳۹۳، ساعت ۱۶:۴۹
تکرار در قرآن: ۷۷(بار)
قاموس قرآن
بُلوغ و بلاغ، يعنى رسيدن به انتها مقصد اعمّ از آنكه مكان باشد يا زمان يا امرى نعيّن و گاهى نزديك شدن به مقصد مراد باشد هر چند به آخر آن نرسد (مفردات) در صحاح آمده: «بلغت المكان بلوغاً و صلتُ اليه و كذلك اذا شارفت عليه... و الابلاغ الايصال و كذلك التبليغ و الاسم منه البلاغ و البلاغ ايضاً الكفاية». راغب با آنكه بلاغ را مصدر ثلاثى گرفته، به معنى تبليغ و كفاية نيز گفته است. [يوسف:22] چون به جوانى رسيد به او حكم و علم عطا كرديم. [بقره:231]. در اينجاست كه گفتهاند: «بلغن» به معنى نزديك شدن به پايان اجل است و گرنه بعد از تمام شدن اجل رجوع جايز نيست. ولى اين سخن درست نيست و ظاهراً مراد از «بَلَغْنَ اَجَلَهُنَّ» تمام شدن اجل است، در اين باره در «اجل» بتفضيل سخن گفتهايم. [طلاق:3] هر كه به خدا توكّل كرد خدا براى او كافى است، حقّا كه خدا براى او كافى است، حقّا كه خدا به كار خود مىرسد و كسى او را منع نمىكند. ضمير «امره» به «اللّه» برمىگردد و «بالغ» لازم است نه متعدّى. [آل عمران:20] گفتيم كه ابلاغ به معنى تبليغ است خواه اسم مصدر باشد چنانكه جوهرى گفته و خواه مصدر از باب تفعيل همانطور كه از راغب نقل شد. على هذا معناى آيه اين است: پس اگر رو گردانند وظيفه تو فقط تبليغ و رساندن است. [انبیاء:106] طبرسى و بيضاوى و راغب «بلاغ» را در آيه كفايت معنى كردهاند، يعنى در اينكه گفته شد بر اهل اخلاص كفايت است. و شايد اين از باب تسميه مسبّب به اسم سبب است زيرا كفايت مسبّب از تبليغ است.
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| يَبْلُغَ | ۵ |
| فَبَلَغْنَ | ۲ |
| بَلَغْنَ | ۲ |
| الْبَلاَغُ | ۱۱ |
| بَلَغَنِيَ | ۱ |
| بَلَغُوا | ۲ |
| بَلِيغاً | ۱ |
| بَلِّغْ | ۱ |
| بَلَّغْتَ | ۱ |
| بَالِغَ | ۱ |
| بَلَغَ | ۱۰ |
| بَلَغْنَا | ۱ |
| الْبَالِغَةُ | ۱ |
| أُبَلِّغُکُمْ | ۳ |
| أَبْلَغْتُکُمْ | ۳ |
| بَالِغُوهُ | ۱ |
| أَبْلِغْهُ | ۱ |
| لِيَبْلُغَ | ۱ |
| بِبَالِغِهِ | ۱ |
| بَلاَغٌ | ۲ |
| بَالِغِيهِ | ۱ |
| يَبْلُغَنَ | ۱ |
| تَبْلُغَ | ۱ |
| أَبْلُغَ | ۱ |
| بَلَغَا | ۱ |
| بَلَغْتَ | ۱ |
| يَبْلُغَا | ۱ |
| بَلَغْتُ | ۱ |
| لَبَلاَغاً | ۱ |
| لِتَبْلُغُوا | ۴ |
| يَبْلُغُوا | ۱ |
| بَلَغَتِ | ۳ |
| يُبَلِّغُونَ | ۱ |
| أَبْلُغُ | ۱ |
| بِبَالِغِيهِ | ۱ |
| مَبْلَغُهُمْ | ۱ |
| بَالِغَةٌ | ۲ |
| بَالِغُ | ۱ |
| بَلاَغاً | ۱ |
| أَبْلَغُوا | ۱ |
