خَلاَق
از الکتاب
«خَلاق» در اصل به معناى خلق و خوى نیک است که انسان اکتساب مى کند و گاه به معناى نصیب و بهره نیز آمده است; و در آیه فوق به همین معنا مى باشد. و به گفته «راغب» به معناى فضائل اخلاقى است که انسان کسب مى کند و در اینجابه گفته مرحوم «طبرسى» به معناى نصیب و بهره آمده است (که نتیجه آن فضائل اخلاقى است). «خَلاق» از مادّه «خُلُق» به معناى نصیب و بهره است، به خاطر این که انسان آن را به وسیله اخلاق خود به دست مى آورد (اشاره به این که آنها اخلاق برجسته اى نداشته اند که بتوانند بهره اى براى خود به دست آورند).
ریشه کلمه
- خلق (۲۶۱ بار)
کلمات نزدیک مکانی
وَ فِي الْآخِرَة مِن مَا لا لَه لَهُم مِنْهُم لَبِئْس مَن أُولٰئِک يَقُول قَلِيلا آتِنَا الدّنْيَا رَبّنَا شَرَوْا ثَمَنا اللّه بِه أَيْمَانِهِم اشْتَرَاه يُکَلّمُهُم أَنْفُسَهُم لَو لَمَن بِعَهْد عَلِمُوا کَانُوا يَعْلَمُون لَقَد يَشْتَرُون
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
