تَمْنُن
از الکتاب
«تَمْنُنْ» از مادّه «منّت» در این گونه موارد به معناى سخن و گفتارى است که بیانگر اهمیت نعمتى است که انسان به دیگرى داده است، و از اینجا رابطه آن با مسأله «استکثار» (طلب فزونى) روشن مى شود; چرا که اگر انسان خدمتش را ناچیز بشمرد انتظار پاداشى ندارد، چه رسد به این که فزونى بطلبد، و به این ترتیب، منت گذاردن همیشه سرچشمه «استکثار» است، عملى که ارزش نعمت را به کلّى از بین مى برد.
ریشه کلمه
- منن (۲۷ بار)
