تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۲۲: تفاوت میان نسخه‌ها

سوره «نازعات»، مكّى است و چهل و شش آيه دارد.

بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

وَ النَّزِعَتِ غَرْقاً(۱)

وَ النَّشِطتِ نَشطاً(۲)

وَ السبِحَتِ سبْحاً(۳)

فَالسبِقَتِ سبْقاً(۴)

أَبْصرُهَا خَشِعَةٌ(۹)

فَإِنمَا هِىَ زَجْرَةٌ وَحِدَةٌ(۱۳)

فَقُلْ هَل لَّك إِلى أَن تَزَكى (۱۸)

فَأَرَاهُ الاَيَةَ الْكُبرَى (۲۰)

وَ أَغْطش لَيْلَهَا وَ أَخْرَجَ ضحَاهَا(۲۹)

مَتَعاً لَّكمْ وَ لاَنْعَمِكمْ(۳۳)

يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الانسنُ مَا سعَى (۳۵)

به نام خداوند بخشنده مهربان . به فرشتگانى سوگند كه ارواح مجرمان را به شدت از بدنهايشان بر مى كشند (۱)

و فرشتگانى كه ارواح مؤ منان را با مدارا و نشاط جدا مى سازند (۲).

و سوگند به فرشتگانى كه در سراسر عالم شناورند (۳).

پس به خاطر زودتر به ماموريت رسيدن از يكديگر سبقت مى گيرند (۴).

و سپس به آنهايى سوگند كه امور را تدبير مى كنند (۵).

(كه به طور يقين مبعوث خواهيد شد) در آن روزى كه زلزله هاى وحشتناك همه چيز را به لرزه در مى آورد (۶).

و از پس آن حادثه دومين (صيحه عظيم ) رخ مى دهد (۷).

دلهايى در آن روز سخت هراسان است (۸).

ديدگان صاحب آن دلها از شرم افتاده باشد (۹).

گويند چگونه ما را به حال اول با زمان مى آورند(۱۰).

بعد از آنكه استخوانهايى پوسيده شديم (۱۱).

و نيز گويند حقا اين بازگشتى زيان آميز است (۱۲).

آرى اين بازگشت تنها با يك صيحه عظيم واقع مى شود (۱۳).

كه ناگهان همه مردگان ، روى زمين قرار مى گيرند (۱۴).

آيا داستان موسى به تو رسيد؟ (۱۵).

وقتى پروردگارش از وادى مقدس طوى ندايش داد و گفت : (۱۶).

به سوى فرعون برو كه طغيان كرده است (۱۷).

بگو آيا مى خواهى پاك شوى ؟ (۱۸).

و من تو را به سوى پروردگارت هدايت كنم تا از او بترسى (۱۹).

موسى معجزه بزرگتر را نشانش داد (۲۰).

ولى او تكذيب و سرپيچى كرد (۲۱).

و سپس برگشت تا عليه موسى تلاش كند (۲۲).

منادى فرستاد تا همه جمع شدند (۲۳).

آنگاه گفت من پروردگار بزرگ شما هستم (۲۴).

در نتيجه اين بلند پروازى ، خداى تعالى او را به عذاب دنيا و آخرت بگرفت (۲۵).

و در اين سرگذشت عبرتى است براى مال انديشى كه از سوء عاقبت ترسان است (۲۶).

آيا خلقت شما سخت تر است يا آفرينش آسمان كه خدا بنايش كرده ؟! (۲۷).

و سقف آن را بالا برده و آن را منظم ساخته ؟ (۲۸).

شبش را تاريك و روزش را روشن كرده (۲۹).

و زمين را بعد از آن گسترده (۳۰).

آب و چراگاه در آن بيرون كرده (۳۱).

و كوهها را ريشه دار ساخته (۳۲).

كه همه اينها مايه برخوردارى شما و حيوانات شما است (۳۳).

پس وقتى آن حادثه بزرگ رخ دهد (۳۴).

در آن روزى كه انسان هر چه كرده به ياد مى آورد (۳۵).

و جهنم براى هر صاحب چشمى ظاهر مى شود (چه خواهيد كرد) (۳۶). (در آن روز مردم دو طايفه اند) اما كسى كه طغيان كرده (۳۷).

و زندگى دنيا را ترجيح داد (۳۸).

دوزخ جايش است (۳۹).

و اما كسى كه از موقعيت پروردگارش ترسيده و از هواى نفس جلوگيرى كرده (۴۰).

بهشت جايگاه او است (۴۱).

در اين سوره خبرهاى موكدى از وقوع قيامت آمده ، و از طريق تدبير ربوبى كه نتيجه اش تقسيم شدن مردم به دو طايفه بهشتى و دوزخى است ، بر وقوع آن استدلال كرده ، و در آخر با اشاره به اينكه از رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله و سلم ) مى پرسيدند كه قيامت چه وقت است ؟ و با پاسخ به اين سؤ ال سوره را ختم مى كند، و از سياق اين سوره بر مى آيد كه در مكه نازل شده است .