۱۳٬۸۰۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۲۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←آنان كه در قيامت اجازه سخن داشته، شفاعت مى كنند
| خط ۱۶۷: | خط ۱۶۷: | ||
== آنان كه در قيامت اجازه سخن داشته، شفاعت مى كنند == | == آنان كه در قيامت اجازه سخن داشته، شفاعت مى كنند == | ||
و در اصول | و در اصول كافى، به سند خود، از محمد بن فُضَيل، از ابى الحسن ماضى «عليه السلام» روايت كرده كه گفت: از آن جناب از آيه «يَومَ يَقُومُ الرّوحُ وَ المَلائِكَة صَفّاً لا يَتَكَلّمُون...» پرسيدم، فرمود: به خدا سوگند، ماييم آن هايى كه در قيامت اذن دارند و صواب مى گويند. پرسيدم: وقتى به سخن آييد، چه مى گوييد؟ فرمود: پروردگار خود را ثنا گفته و بر پيامبران درود مى فرستيم، و براى شيعيان خود شفاعت مى كنيم، و پروردگار ما، شفاعت ما را رد نمى كند (تا آخر حديث). | ||
مؤلّف: اين روايت را صاحب مجمع البيان هم، از عياشى نقل كرده، كه او بدون ذكر راويان وسط، از معاوية بن عمّار، از امام صادق «عليه السلام» نقل كرده است. | |||
و اين روايت از باب ذكر بعضى از مصاديق است، و گرنه در روز | و اين روايت از باب ذكر بعضى از مصاديق است، و گرنه در روز قيامت، شفيعان ديگر نيز وجود دارند. مثل ملائكه و انبيا و مؤمنين، البته آن مؤمنينى كه اجازۀ تكلم مى يابند، و باز شهدايى از امت هاى ديگر هستند، كه آنان نيز به حكم نص قرآن كريم و احاديث، اجازه سخن مى يابند. | ||
