۱۳٬۸۰۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۱۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←وجه اين كه از قيامت به «واقعه» تعبير فرمود
| خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
«'''إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ'''»: | «'''إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ'''»: | ||
«وقوع حادثه»، عبارت است از حدوث و پديد آمدن آن، و كلمۀ «واقعه»، صفتى است كه هر حادثه اى را با آن توصيف مى كنند. (مى گويند: واقعه اى رُخ داده، يعنى حادثه اى پديد شده). و مراد از «واقعه» در آيه مورد بحث، واقعۀ قيامت است. و اگر در اين جا به طور مطلق و بدون بيان آمده و نفرموده آن واقعه چيست، تنها فرموده: «چون واقعه رُخ مى دهد»، مثل اين كه شما بگوييد: «هر وقت زيد آمد، چنين و چنان كن»، بدين جهت بوده كه بفهماند «واقعۀ قيامت» آن قدر معروف است كه توضيح آن و ذكر موصوفش مثل اين مى ماند كه در مثال بالا بگويى: «هر وقت زيد بقال آمد، چنين و چنان كن»؛ با اين كه شنوندۀ شما، زيد را به خوبى مى شناسد. و به همين جهت است كه گفته اند: اصلا كلمۀ «واقعه»، يكى از نام هاى قيامت است، که قرآن اين نامگذارى را كرده، همچنان كه نام هاى ديگرى، چون «حاقّه»، و «قارعه»، و «غاشيه»، بر آن نهاده است. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۱۹۶ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۱۹۶ </center> | ||
و جملۀ «إذَا وَقَعَتِ الوَاقِعَةُ»، به طور ضمنى بر معناى شرط هم دلالت دارد، و جا داشت جزاى آن شرط را بيان كند، و بفرمايد: «چون قيامت به پا مى شود»، چه مى شود، ولى جزا را نياورد، تا بفهماند آنچه مى شود، آن قدر عظيم و مهم است كه به بيان نمى گنجد. ولى به هرحال، از سياق آياتى كه در اين سوره اوصاف قيامت را ذكر كرده، فهميده مى شود كه آن جزا چه چيز است، و مردم در آن روز چه وضعى دارند. | و جملۀ «إذَا وَقَعَتِ الوَاقِعَةُ»، به طور ضمنى بر معناى شرط هم دلالت دارد، و جا داشت جزاى آن شرط را بيان كند، و بفرمايد: «چون قيامت به پا مى شود»، چه مى شود، ولى جزا را نياورد، تا بفهماند آنچه مى شود، آن قدر عظيم و مهم است كه به بيان نمى گنجد. ولى به هرحال، از سياق آياتى كه در اين سوره اوصاف قيامت را ذكر كرده، فهميده مى شود كه آن جزا چه چيز است، و مردم در آن روز چه وضعى دارند. | ||
