تفسیر:المیزان جلد۱۸ بخش۴۰: تفاوت میان نسخه‌ها

مگر ما از آفريدن بار نخست عالم خسته شديم ؟ نه همه اين حرفها را مى دانند ولى نسبت به خلقت جديد در قيامت شك دارند (۱۵).

با اينكه ما انسان را آفريديم و مى دانيم چه چيزهايى را دلش وسوسه مى كند و ما از رگ گردن به او نزديكتريم (۱۶).

(كافى است به ياد آرى اين معنا را كه ) دو ماءمور ما در طرف راست و چپ او نشسته اعمال او را مى گيرند (۱۷).

هيچ سخنى در فضاى دهان نمى آورد مگر آنكه در همانجا مراقبى آماده است (۱۸).

و سكرات مرگ كه قضاء حتمى خدا است مى آيد و به انسان گفته مى شود اين همان بود كه براى فرار از آن حيله مى كردى (۱۹).

و چون در صور دميده مى شود به او مى گويند اين است آن روزى كه بدان تهديد مى شدى (۲۰).

و هر فرد كه به عرصه قيامت مى آيد يك نفر از پشت سر او را مى راند و يك نفر هم گواه با او است (۲۱).

به او گفته مى شود اين وضع كه مى بينى در دنيا هم بود اما تو از آن در پرده اى از غفلت بودى ما امروز پرده ات را كنار زديم اينك ديدگانت امروز تيزبين شده است (۲۲).

فرشته موكل بر او مى گويد اينك نامه عمل او نزد من حاضر است (۲۳).

و هر مناع خير و متجاوز و هر كس كه مردم را در راه هدايت متحير مى كرد (۲۵).

همانى كه با خدا، خدايى ديگر گرفته پس داخل عذاب شديد بيفكنيدش ‍(۲۶).

قرين او (شيطان ) مى گويد پروردگارا من او را به طغيان وا نداشتم و ليكن او خودش در ضلالتى بعيد بود (۲۷).

(خطاب مى رسد) نزد من مخاصمه مكنيد كه من قبلا همه شما را هشدار داده بودم (۲۸).

نزد من هيچ سخنى تبديل نمى پذيرند و من نسبت به بندگان ، ستمكار نيستم (و اين عذاب مولود عمل خود آنان است ) (۲۹).

روزى كه به دوزخ مى گوييم آيا پر شدى و مى گويد آيا باز هم هست (۳۰).

روزى كه بهشت را به نزديك متقين مى آورند به فاصله اى كه دور نباشد (۳۱).

اين است آنچه وعده اش را به شما و به هر توبه كارى كه احكام او را حفظ مى كند داده (۳۲).

او را به سلامت داخل بهشت كنيد امروز روز جاودانه است (۳۴).

و ايشان نه تنها هر چه بخواهند در اختيار دارند بلكه چيزهايى در اختيارشان خواهد بود كه از حيطه خواستشان بيرون است (۳۵).

و چه بسيار از امت ها كه قبل از اينان هلاك كرديم با اينكه از اينان نيرومندتر بودند و به داعى فرار از نيستى در بلاد ديگر رخنه مى كردند (۳۶).

به درستى كه در اين معنا تذكرى است براى هر كس كه فهم داشته و گوش ‍ فرا دهد و حاضر باشد (۳۷).

و چگونه تذكر نباشد با اينكه ما آسمانها و زمين و آنچه را بين آن دو است در شش روز بيافريديم و دچار خستگى هم نشديم (۳۸).