۱۳٬۷۳۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۸ بخش۱۶: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←اقوال مختلف مفسرين درباره عذاب دخان (فارتقب يوم تاءتى السماء بدخان مبين ...((
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۲۳: | خط ۲۲۳: | ||
<span id='link146'><span> | <span id='link146'><span> | ||
==اقوال مختلف مفسرين درباره عذاب دخان | ==اقوال مختلف مفسرين درباره عذاب دخان == | ||
مفسرين در اينكه منظور از اين عذاب چيست اختلاف كرده اند: | مفسرين در اينكه منظور از اين عذاب چيست اختلاف كرده اند: | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۲۰۸ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۲۰۸ </center> | ||
بعضى گفته اند: مراد همان قحطى است كه اهل مكه بدان مبتلا شدند، چون بعد از آنكه بر كفر خود و بر آزار رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) و مؤمنين اصرار ورزيدند، رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله وسلم) نفرينشان كرد و عرضه داشت: بار الها آنها را به قحطيى نظير قحطى زمان يوسف گرفتارشان فرما. بدنبال اين نفرين ديگر زمين گياه نرويانيد، و قريش به قحطى شديدى دچار شدند، به طورى كه افراد از شدت گرسنگى گويى دودى جلو چشمشان را گرفته و آسمان را پر از دود مى ديدند. و براى سد جوع مردار و استخوان مى خوردند، تا آنكه نزد رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله وسلم) رفته ، عرضه داشتند: | بعضى گفته اند: مراد همان قحطى است كه اهل مكه بدان مبتلا شدند، چون بعد از آنكه بر كفر خود و بر آزار رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله وسلم) و مؤمنين اصرار ورزيدند، رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله وسلم) نفرينشان كرد و عرضه داشت: بار الها آنها را به قحطيى نظير قحطى زمان يوسف گرفتارشان فرما. بدنبال اين نفرين ديگر زمين گياه نرويانيد، و قريش به قحطى شديدى دچار شدند، به طورى كه افراد از شدت گرسنگى گويى دودى جلو چشمشان را گرفته و آسمان را پر از دود مى ديدند. و براى سد جوع مردار و استخوان مى خوردند، تا آنكه نزد رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله وسلم) رفته ، عرضه داشتند: | ||
اى محمد! تو آمده اى تا بشر را به صله رحم دعوت كنى ، اينك قوم تو و ارحامت دارند مى ميرند، و آنگاه وعده دادند كه اگر اين گرانى و قحطى برطرف شود به وى ايمان خواهند آورد. پس رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) دعا كرد و از خدا خواست تا نعمت را بر آنان فراخ و فراوان كند، و خدا هم دعايش را مستجاب نمود. اما مردم دوباره به كفر قبليشان برگشته ، عهد خود بشكستند. | اى محمد! تو آمده اى تا بشر را به صله رحم دعوت كنى ، اينك قوم تو و ارحامت دارند مى ميرند، و آنگاه وعده دادند كه اگر اين گرانى و قحطى برطرف شود به وى ايمان خواهند آورد. پس رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) دعا كرد و از خدا خواست تا نعمت را بر آنان فراخ و فراوان كند، و خدا هم دعايش را مستجاب نمود. اما مردم دوباره به كفر قبليشان برگشته ، عهد خود بشكستند. | ||
