۱۳٬۷۱۹
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۲۷: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←بحث روايتى (رواياتى در ذيل آيات گذشته)
| خط ۲۵۲: | خط ۲۵۲: | ||
مؤلف: اين حديث، يكى از روايات بسيار زياد و مستفيضى است، كه هم از طرق شيعه و هم سنّى، در مسأله «تبديل سيّئات به حسنات»، از رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله» و امام باقر و امام صادق و امام رضا «عليهم السلام» رسيده است. | مؤلف: اين حديث، يكى از روايات بسيار زياد و مستفيضى است، كه هم از طرق شيعه و هم سنّى، در مسأله «تبديل سيّئات به حسنات»، از رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله» و امام باقر و امام صادق و امام رضا «عليهم السلام» رسيده است. | ||
و در روضه الواعظين، از رسول خدا | و در روضه الواعظين، از رسول خدا «صلى الله عليه و آله» روايت كرده كه فرمود: هيچ مردمى به ياد خدا نمى نشينند، مگر آن كه يك منادى از آسمان، به ايشان ندا مى دهد كه: برخيزيد كه خداى تعالى، گناهانتان را به حسنات مبدّل نموده و همۀ آن ها را بيامرزيد. | ||
و در كافى، به سند خود، از ابى الصباح، از ابى عبداللّه «عليه السلام» روايت كرده كه در ذيل جملۀ «لَا يَشهَدُونَ الزُّور» فرمود: مقصود از «زور»، غنا است. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۳۴۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۳۴۴ </center> | ||
شده و قمى آن را، هم با سند و هم بدون سند روايت كرده است . | مؤلف: و در مجمع گفته: اين روايت از ابى جعفر و ابى عبداللّه «عليهما السلام» نقل شده و قمى آن را، هم با سند و هم بدون سند روايت كرده است. | ||
و در عيون، به سند خود، از محمّد بن ابى عباد - كه معروف بوده به رقص و نوشيدن شراب مويز - روايت كرده كه گفت: از حضرت رضا «عليه السلام»، از رقصيدن پرسيدم. | |||
فرمود: اهل حجاز، درباره آن فتوايى دارند، وليكن رقصيدن، خود، يكى از مصاديق باطل و لهو است، كه حكمش اگر شنيده باشى، قرآن كريم بيان كرده و فرموده است: «وَ إذَا مَرُّوا بِاللَّغوِ مَرُّوا كِرَاماً». | |||
و در روضه كافى، به سند خود، از ابى بصير روايت كرده كه گفت: از امام صادق «عليه السلام»، از معناى آيه: «وَ الَّذِينَ إذَا ذُكِّرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِم لَم يَخِرُّوا عَلَيهَا صُمّاً وَ عُميَاناً» پرسيدم. فرمود: معنايش اين است كه: با بصيرت آن را مى پذيرند، نه كوركورانه و با شك. | |||
و در | و در تفسير جوامع الجامع، از امام صادق «عليه السلام» روايت كرده، كه در ذيل جملۀ «وَ اجعَلنَا لِلمُتَّقِينَ إمَاماً» فرمود: منظور آيه شريفه، ماييم. | ||
مؤلف: در اين باره، روايات بسيارى رسيده است و نيز روايات ديگرى هست، كه آيه را به صورت «وَ اجعَل لَنَا مِنَ المُتَّقِينَ إمَاماً» قرائت فرموده اند. | |||
و در | و در الدر المنثور است كه ابن ابى حاتم و ابونعيم، در كتاب حليه، از ابوجعفر روايت كرده اند كه فرمود: مقصود از «صبر»، در آيه «أُولَئِكَ يُجزَونَ الغُرفَةَ بِمَا صَبَرُوا»، صبر در برابر فقر در دنياست. | ||
و در مجمع البيان، از عياشى و او، به سند خود، از يزيد بن معاويه روايت آورده كه گفت: از امام باقر «عليه السلام» پرسيدم: بسيار قرآن خواندن خوب است، يا بسيار دعا كردن؟ | |||
فرمود: بسيار دعا كردن بهتر است. آنگاه اين آيه را قرائت كردند. | |||
مؤلف: ليكن به نظر ما، انطباق آيه با مضمون روايت، روشن نيست. | |||
و در تفسير | و در تفسير قمى، در روايت ابى الجارود، از امام ابى جعفر «عليه السلام» آمده كه در معناى جملۀ «قُل مَا يَعبَؤُا بِكُم رَبِّى لَولَا دُعَاؤُكُم» فرموده: يعنى پروردگار من با شما چه معامله كند، با اين كه او را تكذيب كرديد و به زودى گريبانگيرتان خواهد شد. | ||
