تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۲۷: تفاوت میان نسخه‌ها

«'''وَ الَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سجَّداً وَ قِيَاماً'''»:

كلمه «بيتوته» به معناى ادراك شب است - چه بخوابد يا نخوابد - و كلمه «'''لربهم '''» متعلق است به كلمه «سجدا» و دو كلمه «سجد» و «قيام» جمع ساجد و قائم است و مراد از اين بيتوته در شب در حال سجده و حال ايستاده اين است كه: شب را به عبادت خدا به آخر مى رسانند، كه يكى از مصاديق عبادتشان همان نماز است كه هم افتادن به خاك جزء آن است و هم به پا ايستادن .

و معناى آيه اين است كه : بندگان رحمان كسانى هستند كه شب را درك مى كنند در حالى كه براى پروردگار خود سجده كنندگان و يا به پا ايستادگانند - يعنى پشت سر هم سجده مى كنند و برمى خيزند -، ممكن هم هست كه مراد تهجد به نوافل شب باشد.

كلمه «'''غرام '''» به معناى شدت و مصيبتى است كه دست از سر آدمى بر ندارد و همواره ملازم او باشد. بقيه الفاظ آيه روشن است .

ضمير در صدر آيه به كلمه «'''جهنم '''» بر مى گردد و دو كلمه «مستقر» و «مقام» دو اسم مكان از استقرار و اقامت هستند. و بقيه الفاظ آيه روشن است .