۱۳٬۷۸۶
ویرایش
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
<center> «'''بیان آیه'''» </center> | <center> «'''بیان آیه'''» </center> | ||
اين سوره پيرامون مسأله توحيد و تنزيه خداى تعالى از هر شريكى كه تصور شود، مى باشد، و با اين كه در اين مورد بحث مى كند، اما مسأله تسبيح خدا را بر مسأله حمد و ثناى او غلبه داده، و بيشتر به قسم دوم پرداخته است، همچنان كه ابتداى آن را با جملۀ «سُبحَانَ الّذِى أسرَى بِعَبدِهِ...» شروع كرده و در خلال سوره هم، پى در پى، تسبيح او را تكرار نموده، يك جا فرموده: «سُبحَانَهُ وَ تَعَالَى عَمَّا يَقُولُون»، و جايى ديگر فرموده: «قُل سُبحَانَ رَبِّى». و يا فرموده: «وَ يَقُولُونَ سُبحَانَ رَبِّنَا...»، و حتّى در آيه اى كه سوره به آن ختم مى شود نيز، معناى تسبيح خداى را متذكر گرديده و او را بر تنزّهش از داشتن شريك و ولىّ و اتخاذ فرزند ستوده و فرموده است: «وَ قُلِ الحَمدُ لِلّهِ الَّذِى لَم يَتَّخِذ وَلَداً وَ لَم يَكُن لَهُ شَرِيكٌ فِى المُلك وَ لَم يَكُن لَهُ وَلِىٌّ مِنَ الذُّلّ وَ كَبِّرهُ تَكبِيراً». | اين سوره پيرامون مسأله توحيد و تنزيه خداى تعالى از هر شريكى كه تصور شود، مى باشد، و با اين كه در اين مورد بحث مى كند، اما مسأله تسبيح خدا را بر مسأله حمد و ثناى او غلبه داده، و بيشتر به قسم دوم پرداخته است، همچنان كه ابتداى آن را با جملۀ «سُبحَانَ الّذِى أسرَى بِعَبدِهِ...» شروع كرده و در خلال سوره هم، پى در پى، تسبيح او را تكرار نموده، يك جا فرموده: «سُبحَانَهُ وَ تَعَالَى عَمَّا يَقُولُون»، و جايى ديگر فرموده: «قُل سُبحَانَ رَبِّى». | ||
و يا فرموده: «وَ يَقُولُونَ سُبحَانَ رَبِّنَا...»، و حتّى در آيه اى كه سوره به آن ختم مى شود نيز، معناى تسبيح خداى را متذكر گرديده و او را بر تنزّهش از داشتن شريك و ولىّ و اتخاذ فرزند ستوده و فرموده است: «وَ قُلِ الحَمدُ لِلّهِ الَّذِى لَم يَتَّخِذ وَلَداً وَ لَم يَكُن لَهُ شَرِيكٌ فِى المُلك وَ لَم يَكُن لَهُ وَلِىٌّ مِنَ الذُّلّ وَ كَبِّرهُ تَكبِيراً». | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۴ </center> | ||
<span id='link2'><span> | <span id='link2'><span> |
ویرایش