بِنَخْل
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
درخت خرما. در واحد و جمع استعمال مىشود مثل [ق:10]. كه به قرينه وصف در جمع بكار رفته و مثل [قمر:20]. واحد آن نَخْلَة است نحو [مريم:23]. جمع آن نخيل مىباشد [مؤمنون:19]. به قولى نخيل اسم جمع است طبرسى ذيل آیه 266 بقره. نَخْل را جمع نَخْلَة گفته و گويد: اصل نخل به معنى بيختن و الك كردن آرد است و به قولى درخت خرما را از آن نخل گويند كه خالص شده مانند خالص شدن مغز از قشر بوسيله الك كردن در قاموس و اقرب معناى اولى نخل را تصفيه گفته است ايضا قاموس نخل و نَخيل را جمع نَخْلَة مىداند، در پايان ناگفته نماند كه مذكر و مونث هر دو آمده است مانند [حاقة:7]. [قمر:20].
کلمات نزدیک مکانی
وَ جَعَلْنَا حَفَفْنَاهُمَا بَيْنَهُمَا أَعْنَاب زَرْعا مِن کِلْتَا جَنّتَيْن الْجَنّتَيْن لِأَحَدِهِمَا آتَت أُکُلَهَا رَجُلَيْن مَثَلا
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
