اللّؤْلُؤ
«لؤلؤ» و «مرجان» دو وسیله جالب زینتى است و در طب و معالجه بیمارى ها نیز مورد استفاده قرار مى گیرد، ضمناً مال التجاره و کالاى خوبى است که از آن عوائد زیادى به دست مى آید، و روى همین جهات، به عنوان دو نعمت در آیات فوق به آن اشاره شده است.
اما «لؤلؤ» که در فارسى آن را «مروارید» گویند، دانه شفاف و قیمتى است که در درون «صدف» در اعماق دریاها پرورش مى یابد، و هر قدر درشت تر باشد، گرانبهاتر است، و در طب موارد استعمال گسترده اى دارد، اطباى پیشین داروهایى از آن براى تقویت قلب و اعصاب، و برطرف کردن انواع خفقان، و حالت ترس و وحشت، و تقویت کبد، و رفع بدبوئى دهان، و سنگهاى کلیه و مثانه و یرقان، تهیه مى کردند، حتى در بیمارى هاى چشم نیز از آن استفاده مى نمودند.
ریشه کلمه
- لولو (۶ بار)
قاموس قرآن
مرواريد. در قاموس گويد: «اَللُّلؤْلُؤُ: الدُّرُ» و در «درر» گويد: درّ به ضمّ اول لؤلؤ عظيم است يعنى مرواريد درشت. مراد از آن همان مرواريد است كه ازدريا صيد مىشود. [رحمن:22]. از آن دو دريا مرواريد و مرجان به دست مىآيد. [واقعة:23-22]. [حج:23]. [فاطر:33]. در باره آيه «يَخْرُجُ مِنْهُمَاالُّلؤْلُؤُوَ الْمَرجانَ» روايتى هست كه در «برزخ» ديده شود. لؤلؤ مجموعا شش بار در قرآن بكار رفته يكى در باره مرواريد دنيا دوبار در وصف خدمه بهشت، يكبار در وصف زنان بهشتى و دوبار در زينت اهل جنت.
