الفاتحة ٥

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۲۴ توسط 127.0.0.1 (بحث) (افزودن سال نزول)


ترجمه

(پروردگارا!) تنها تو را می‌پرستیم؛ و تنها از تو یاری می‌جوییم.

[بار الها] تنها تو را مى‌پرستيم و تنها از تو يارى مى‌جوييم
[بار الها] تنها تو را مى‌پرستيم، و تنها از تو يارى مى‌جوييم.
(پروردگارا) تنها تو را می‌پرستیم، و از تو یاری می‌جوییم و بس.
[پروردگارا!] تنها تو را می پرستیم وتنها از تو کمک می خواهیم.
تنها تو را مى پرستيم و تنها از تو يارى مى‌جوييم.
[خداوندا] تنها تو را می‌پرستیم و تنها از تو یاری می‌خواهیم‌
تو را ميپرستيم و بس و از تو يارى ميخواهيم و بس.
تنها تو را می‌پرستیم و تنها از تو یاری می‌طلبیم.
تنها تو را می‌پرستیم، و تنها تو را (به) کمک می‌طلبیم
خدایا تو را پرستش کنیم و از تو یاری خواهیم‌


الفاتحة ٤ آیه ٥ الفاتحة ٦
سوره : سوره الفاتحة
نزول : ٣ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٥
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«إیَّاکَ»: تو را.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - تنها خداوند شایسته و بایسته پرستش است. إیاک نعبد تقدیم مفعول (إیاک) بر فعل (نعبد) دلالت بر حصر دارد.

۲ - ربوبیت خدا بر هستى، رحمانیت و رحیمیت او و مالکیتش بر روز قیامت، دلیل شایستگى او براى پرستش رب العلمین. الرحمن الرحیم. ملک یوم الدین. إیاک نعبد

۳ - باور به ربوبیت خدا، رحمت آفرینى و مالکیتش بر روز جزا، وادار کننده آدمى به پرستش او رب العلمین. الرحمن الرحیم. ملک یوم الدین. إیاک نعبد

۴ - شناخت خدا و صفات او، راه دستیابى به توحید عبادى است. الحمد للّه رب العلمین ... إیاک نعبد

۵ - اندیشه هاى آدمى، پایه و اساس اعمال و رفتار اوست. الحمد للّه رب العلمین. الرحمن الرحیم. ملک یوم الدین. إیاک نعبد

۶ - نادیده انگاشتن خویش در محضر خدا، از آداب پرستش اوست. إیاک نعبد به کارگیرى «ما» به جاى «من» گاهى براى اظهار عظمت است و گاهى براى پرهیز از انانیت و خودبینى. قرینه هاى کلامى تعیین کننده مراد است و در اینجا به مناسبت عبودیت، پرهیز از انانیت و خودبینى مقصود است. لذا «نعبد» به صورت متکلم مع الغیر آمده است.

۷ - ایمان به خدا و صفات او، مایه باور به حضور همگان در پیشگاه اوست. الحمد للّه رب العلمین ... إیاک نعبد تغییر اسلوب کلام در سوره حمد، یعنى التفات از غیبت به خطاب حاوى نکاتى است، از جمله اینکه آدمى پیش از آگاه شدن به صفات خدا - مانند ربوبیت او بر هستى و ... - گویا احساس نمى کند که خداوند بر همه چیز حاضر و ناظر است; ولى پس از باور به ربوبیت او و سایر صفاتش، خود و دیگران را در محضر خدا مى یابد و او را در همه شؤونات حاضر مى بیند.

۸ - احساس حضور در پیشگاه خداوند از آداب عبادت است. إیاک نعبد از جمله نکته هاى التفات از غیبت به خطاب در سوره حمد، بیان ادب عبادت و دعاست; یعنى، شایسته است انسان به هنگام پرستش و دعا احساس کند که در پیشگاه خداوند حاضر است.

۹ - شایسته دانستن خدا براى عبادت و امید به رحمتهاى او، از انگیزه هاى پرستش خداست. الحمد للّه رب العلمین. الرحمن الرحیم ... إیاک نعبد مطرح ساختن عبادت خدا پس از توصیف او به ربوبیت، رحمانیت، رحیمیت و مالکیت روز جزا، بیانگر انگیزه هاى پرستش است; یعنى، چون خدا رب است، شایسته پرستش است و چون مردم به رحمت او نیازمندند، باید عبادتش کنند وبدان جهت که از عذاب آخرت مى هراسند، باید او را بپرستند.

۱۰ - ترس از عذابهاى اخروى و امید به پاداشهاى جهان آخرت، از انگیزه هاى آدمى براى عبادت خدا ملک یوم الدین. اءیّاک نعبد

۱۱ - شناخت خدا و صفات او، مایه نادیده انگاشتن خویش در پیشگاه خداوند است. الحمد للّه ... إیاک نعبد و إیاک نستعین

۱۲ - یکتا پرستى همگان، آرمان موحدان است. إیاک نعبد آوردن «نعبد» (ما عبادت مى کنیم) به جاى «أعبد» (من عبادت مى کنم) مى تواند اشاره به خواسته هر انسان موحدى باشد; یعنى، او با گفتن جمله «ما عبادت مى کنیم» بیان مى دارد که خواهان یکتا پرستى همگان است.

۱۳ - تنها حقیقتى که شایسته یارى جستن مى باشد، خداوند است. و إیاک نستعین

۱۴ - انسان در پرستش خدا و خلوص در آن، نیازمند امداد الهى است. إیاک نعبد و إیاک نستعین متعلق «نستعین» همه وظایفى است که از سوره حمد مى توان استفاده کرد و از آنها لزوم یکتا پرستى است که از «إیاک نعبد» به دست مى آید; یعنى: نستعینک على عبادتک و خلوصها.

۱۵ - انسان در عین دارا بودن اختیار در عبادت خدا، بدون اعانت او بر انجام آن توانا نیست. إیاک نعبد و إیاک نستعین

۱۶ - حمد و ستایش خدا، تنها با یارى او امکان پذیر است. الحمد للّه ... إیاک نستعین از وظایفى که از سوره حمد استفاده مى شود، لزوم ستایش خداوند است. بنابراین مى توان گفت این معنا نیز متعلق «نستعین» است; یعنى: نستعینک على ان نحمدک.

۱۷ - شناخت ربوبیت خدا بر تمام هستى و باور به رحمانیت و رحیمیت او و مالکیتش بر روز جزا، تنها با امداد الهى امکان پذیر است. الحمد للّه رب العلمین ... إیاک نستعین شناخت ربوبیت خدا و ... از تکالیفى است که مى توان آن را از سوره حمد برداشت کرد. لذا آنها نیز متعلق «نستعین» مى باشند; یعنى: نستعینک على ان نعرف ربوبیتک و ... .

۱۸ - انسان نیازمند یارى خداوند در تمامى امور خویش است. إیاک نستعین برخى برآنند که متعلق «نستعین» یعنى مورد استعانت، ذکر نشده تا حکایت از همه امور داشته باشد ; یعنى: نستعینک على امورنا کلها.

۱۹ - خداوند، توانا بر انجام تمامى خواسته هاى بندگان است. و إیاک نستعین برداشت فوق لازمه این معناست که مراد از استعانت، استعانت در همه امور باشد.

۲۰ - شناخت خداوند و صفات او (رب العالمین و ...)، آدمى را به توحید افعالى رهنمون خواهد کرد. إیاک نستعین چون جمله «إیاک نستعین» پس از توصیف خداوند به «رب العالمین» و ... آمده، بیانگر این است که شناخت خداوند، با آن صفات یاد شده، آدمى را به این مرحله مى رساند که غیر خدا را ناتوان ببیند و در نتیجه به توحید افعالى برساند.

۲۱ - باور همگان به توحید افعالى، آرمان موحدان است. إیاک نستعین به کارگیرى «نستعین» (استعانت مى جوییم) به جاى «أستعین» (استعانت مى جویم)، مى تواند اشاره به برداشت فوق باشد.

روایات و احادیث

۲۲ - از امام رضا (ع) روایت شده: ... «إیاک نعبد» رغبة و تقرب إلى اللّه تعالى ذکره و إخلاص له بالعمل دون غیره و «إیاک نستعین» إستزادة من توفیقه و عبادته و إستدامة لما أنعم اللّه علیه و نصره ...;[۱] ... «إیاک نعبد» ابراز رغبت و تقرب جستن عبد به سوى خداى تعالى و اظهار اخلاص در عمل براى اوست و نه غیر او و «إیاک نستعین» در خواست زیاده توفیق خدا و زیاده عبادت او و درخواست ادامه نعمتهاى داده شده و یارى خداوند است ...».

موضوعات مرتبط

  • آفرینش: تدبیر آفرینش ۲، ۱۷
  • استمداد: استمداد از خدا ۱۳، ۲۲
  • امیدوارى: امیدوارى به پاداش اخروى ۱۰; امیدوارى به رحمت خدا ۹
  • انانیّت: اجتناب از انانیّت ۶
  • انسان: اختیار انسان ۱۵; خواسته هاى انسان ۱۹; عجز انسان ۱۵; نیازهاى انسان ۱۴، ۱۸
  • انگیزش: عوامل انگیزش ۳، ۹، ۱۰
  • ایمان: آثار ایمان به خدا ۳، ۷; ایمان به توحید ۲۱; ایمان به خدا ۱۷; ایمان به ربوبیت خدا ۳; ایمان به رحمت خدا ۳; ایمان به صفات خدا ۷; ایمان به مالکیت خدا ۳; متعلق ایمان ۳، ۷
  • ترس: آثار ترس از عذاب ۱۰; ترس از عذاب اخروى ۱۰
  • تزکیه: عوامل تزکیه ۱۱
  • تفکر: آثار تفکر ۵
  • تقرب: عوامل تقرب ۲۲
  • توحید: توحید افعالى ۲۱; زمینه توحید افعالى ۲۰; زمینه توحید عبادى ۴; گسترش توحید ۱۲; گسترش افعالى ۲۱
  • توفیقات: توفیق خداشناسى ۱۷; توفیق عبادت ۱۴، ۱۵، ۲۲; درخواست توفیق ۲۲
  • جهان بینى: جهان بینى ایدئولوژى ۳، ۴، ۷، ۹، ۱۰، ۱۱
  • حمد: زمینه حمد خدا ۱۶
  • خدا: آثار امدادهاى خدا ۱۶، ۱۷; آثار خدا شناسى ۴، ۱۱، ۲۰; اختصاصات خدا ۱، ۱۳; امدادهاى خدا ۱۵; ربوبیت خدا ۲، ۱۷; رحمانیت خدا ۲، ۱۷; رحیمیت خدا ۲، ۱۷; قدرت خدا ۱۹; مالکیت اخروى خدا ۲، ۳; محضر خدا ۶، ۷، ۸، ۱۱; مهربانى خدا ۲
  • رفتار: پایه هاى رفتار ۵
  • عبادت: آداب عبادت ۶، ۸; اختیار در عبادت ۱۵; اخلاص در عبادت ۱۴; حضور قلب در عبادت ۸; دلایل عبادت خدا ۲; زمینه عبادت ۹، ۱۰; عبادت خدا ۱، ۹، ۱۰; عوامل عبادت ۳
  • عمل: اخلاص در عمل ۲۲
  • قیامت: مالک قیامت ۲، ۱۷
  • موحدان: آرمان موحدان ۱۲، ۲۱
  • نعمت: درخواست نعمت ۲۲
  • نیازها: نیاز به امدادهاى خدا ۱۴، ۱۸

منابع

  1. ↑ من لایحضره الفقیه، ج ۱، ص ۲۰۴، ح ۱۲ ; نور الثقلین، ج ۱، ص ۱۹، ح ۸۱.
برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=الفاتحة_٥&oldid=98506»