الصافات ١٤: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=و گاهی که بینند آیتی به مسخره گیرند | |-|معزی=و گاهی که بینند آیتی به مسخره گیرند | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الصافات | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الصافات | نزول = [[نازل شده در سال::3|٣ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::14|١٤]] | قبلی = الصافات ١٣ | بعدی = الصافات ١٥ | کلمه = [[تعداد کلمات::5|٥]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«آیَةً»: دلیل و برهان. معجزه. «یَسْتَسْخِرُونَ»: دیگران را به مسخره کردن دعوت می‌کنند. در سخریّه مبالغه و زیاده‌روی می‌کنند. | «آیَةً»: دلیل و برهان. معجزه. «یَسْتَسْخِرُونَ»: دیگران را به مسخره کردن دعوت می‌کنند. در سخریّه مبالغه و زیاده‌روی می‌کنند. | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۵:۱۷
ترجمه
| الصافات ١٣ | آیه ١٤ | الصافات ١٥ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«آیَةً»: دلیل و برهان. معجزه. «یَسْتَسْخِرُونَ»: دیگران را به مسخره کردن دعوت می‌کنند. در سخریّه مبالغه و زیاده‌روی می‌کنند.
تفسیر
- آيات ۱۲ - ۷۰ سوره صافات
- حكايت استهزاء مشركين آيات خدا و دعوت پيامبر را و استبعادشان رستاخير خود و پدرانشانرا
- اشاره به وجه تسميه قيامت به يوم الفصل
- مراد از الذين ظلموا در آيه : احشرواالذين ظلموا...
- ازواج و ماكانوا يعبدون من دون الله
- وجه تعبير به هدايت در فاهدوهم الى صراط الجحيم
- مراد از سؤ ال در وقنوهم انهم مسؤ ولون سؤ ال از چيست ؟
- اعتراض كفار به بزرگان و رهبران خود در قيامت كه شما باعث گمراهى ما بوديد و جوابرؤ ساى كفر به پيروان خود
- تابع و متبوع در عذاب مشتركند
- مقصود از عبادالله المخلصين و اينكه رزق معلوم دارند و...
- توصيف شراب بهشتى و حوريانى كه براى مخلصين آماده مى شود.
- گفتگوى اهل بهشت با يكديگر
- شجره زقوم و وصف آن
- رواياتى درباره مسؤ ول بودن انسان ، و درذيل برخى آيات گذشته
نکات آیه
۱ - مشرکان صدر اسلام، هر معجزه ملموس و روشنى را به شدّت مورد استهزا قرار داده و ایمان نمى آوردند. (و إذا رأوا ءایة یستسخرون) مقصود از «ءایة» معجزه است و متهم کردن آن به سحر از سوى مشرکان (در آیه بعد) مؤید همین مطلب است. گفتنى است «یستسخرون» به معناى «یسخرون» است و آمدن آن با «سین» و «تا» براى مبالغه مى باشد.
۲ - مشرکان صدر اسلام، مردمى لجوج و حق ناپذیر بودند. (و إذا رأوا ءایة یستسخرون) تمسخر معجزه الهى - که امرى ملموس و روشن مى باشد - گویاى حقیقت یاد شده است.
۳ - دعوت مشرکان از یکدیگر براى به تمسخر گرفتن معجزات الهى (و إذا رأوا ءایة یستسخرون) آمدن فعل «یستسخرون» به قالب باب استفعال، مى تواند حاکى از حقیقت یاد شده باشد.
موضوعات مرتبط
- مشرکان: استهزاهاى مشرکان صدراسلام ۱; حق ناپذیرى مشرکان صدراسلام ۱، ۲; لجاجت مشرکان صدراسلام ۲
- معجزه: استهزاى معجزه ۱; دعوت به استهزاى معجزه ۳
