الصافات ١٤٢: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=پس فرو بردش ماهی و او بود نکوهیده‌
|-|معزی=پس فرو بردش ماهی و او بود نکوهیده‌
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره الصافات | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::142|١٤٢]] | قبلی = الصافات ١٤١ | بعدی = الصافات ١٤٣  | کلمه = [[تعداد کلمات::5|٥]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره الصافات | نزول = [[نازل شده در سال::3|٣ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::142|١٤٢]] | قبلی = الصافات ١٤١ | بعدی = الصافات ١٤٣  | کلمه = [[تعداد کلمات::5|٥]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«الْحُوتُ»: نوعی ماهی بزرگ. «مُلِیمٌ»: گناهکار. مستحقّ سرزنش. کسی که کاری کند یا حرفی بزند که سزاوار سرزنش و درخور لومه شود.
«الْحُوتُ»: نوعی ماهی بزرگ. «مُلِیمٌ»: گناهکار. مستحقّ سرزنش. کسی که کاری کند یا حرفی بزند که سزاوار سرزنش و درخور لومه شود.

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۵:۱۷


ترجمه

(او را به دریا افکندند) و ماهی عظیمی او را بلعید، در حالی که مستحقّ سرزنش بود!

[او را به دريا افكندند] و ماهى او را لقمه كرد، در حالى كه او ملامتگر [خويش‌] بود
[او را به دريا افكندند] و عنبرماهى او را بلعيد در حالى كه او نكوهشگر خويش بود!
و ماهی دریا او را به کام فرو برد و او در خور ملامت بود.
پس آن ماهی بزرگ او را بلعید، در حالی که سزاوار سرزنش بود.
ماهى ببلعيدش و او در خور سرزنش بود.
و ماهی [بزرگ /نهنگ‌] او را فرو بلعید و او در خور ملامت بود
پس آن ماهى او را بلعيد و او در خور سرزنش بود- يا ملامت‌كننده خود بود-.
ماهی او را بلعید، در حالی که مستحقّ ملامت بود (و می‌بایست در برابر کاری که کرده بود، زندانی شود).
(او را به دریا افکندند.) پس (آن) ماهی بزرگ او را بلعید، در حالی که او نکوهش کننده‌ی (خود) بود!
پس فرو بردش ماهی و او بود نکوهیده‌


الصافات ١٤١ آیه ١٤٢ الصافات ١٤٣
سوره : سوره الصافات
نزول : ٣ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٥
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«الْحُوتُ»: نوعی ماهی بزرگ. «مُلِیمٌ»: گناهکار. مستحقّ سرزنش. کسی که کاری کند یا حرفی بزند که سزاوار سرزنش و درخور لومه شود.


تفسیر

نکات آیه

۱ - بلعیده شدن یونس(ع) به وسیله ماهى بزرگ، پس از افکنده شدن او به دریا (فالتقمه الحوت و هو ملیم) «إلتقام» (مصدر «التقم») به معناى بلعیدن است و «حوت» هر چند در مطلق ماهى - چه بزرگ باشد و چه کوچک - به کار مى رود; اما کاربرد آن در ماهى بزرگ بیشتر است و در آیه شریفه نیز به همین معنا به کار رفته است.

۲ - حضرت یونس(ع) به جهت خروج عجولانه از میان قوم خود، سزاوار سرزنش شد. (إذ أبق إلى الفلک ... فالتقمه الحوت و هو ملیم) «ملیم» (اسم فاعل از «ألام») به معناى «دخل فى الملامة» (ملامت شد) است ; چنان که به کسى که وارد حرم شد، گویند: «أحرم» و یا این که همزه «ألام» براى صیرورت است; یعنى، «صار ذا ملامة» (مستحق ملامت گردید).

۳ - بلعیده شدن یونس به وسیله ماهى، نتیجه خروج عجولانه او از میان مردم و ادامه ندادن رسالت خود در میان آنان بود. (إذ أبق إلى الفلک ... فالتقمه الحوت و هو ملیم)

موضوعات مرتبط

  • یونس(ع): آثار فرار یونس(ع) ۲، ۳; زمینه سرزنش یونس(ع) ۲; قصه یونس(ع) ۱، ۲، ۳; یونس(ع) در شکم ماهى ۱، ۳

منابع