نمایش مبدأ برای الزمر ٤١

{{قاب | متن = '''[[شامل این کلمه::إِنّا|إِنَّا]] [[شامل این ریشه::ان‌| ]][[شامل این ریشه::نا| ]][[شامل این کلمه::أَنْزَلْنَا|أَنْزَلْنَا]] [[کلمه غیر ربط::أَنْزَلْنَا| ]] [[شامل این ریشه::نزل‌| ]][[ریشه غیر ربط::نزل‌| ]][[شامل این کلمه::عَلَيْک|عَلَيْکَ‌]] [[شامل این ریشه::على‌| ]][[شامل این ریشه::ک‌| ]][[شامل این کلمه::الْکِتَاب|الْکِتَابَ‌]] [[کلمه غیر ربط::الْکِتَاب| ]] [[شامل این ریشه::کتب‌| ]][[ریشه غیر ربط::کتب‌| ]][[شامل این کلمه::لِلنّاس|لِلنَّاسِ‌]] [[کلمه غیر ربط::لِلنّاس| ]] [[شامل این ریشه::انس‌| ]][[ریشه غیر ربط::انس‌| ]][[شامل این ریشه::ل‌| ]][[ریشه غیر ربط::ل‌| ]][[شامل این کلمه::بِالْحَق|بِالْحَقِ‌]] [[کلمه غیر ربط::بِالْحَق| ]] [[شامل این ریشه::ب‌| ]][[ریشه غیر ربط::ب‌| ]][[شامل این ریشه::حقق‌| ]][[ریشه غیر ربط::حقق‌| ]][[شامل این کلمه::فَمَن|فَمَنِ‌]] [[شامل این ریشه::ف‌| ]][[شامل این ریشه::من‌| ]][[شامل این کلمه::اهْتَدَى|اهْتَدَى‌]] [[کلمه غیر ربط::اهْتَدَى| ]] [[شامل این ریشه::هدى‌| ]][[ریشه غیر ربط::هدى‌| ]][[شامل این کلمه::فَلِنَفْسِه|فَلِنَفْسِهِ‌]] [[کلمه غیر ربط::فَلِنَفْسِه| ]] [[شامل این ریشه::ف‌| ]][[ریشه غیر ربط::ف‌| ]][[شامل این ریشه::ل‌| ]][[ریشه غیر ربط::ل‌| ]][[شامل این ریشه::نفس‌| ]][[ریشه غیر ربط::نفس‌| ]][[شامل این ریشه::ه‌| ]][[ریشه غیر ربط::ه‌| ]][[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::مَن|مَنْ‌]] [[شامل این ریشه::من‌| ]][[شامل این کلمه::ضَل|ضَلَ‌]] [[کلمه غیر ربط::ضَل| ]] [[شامل این ریشه::ضلل‌| ]][[ریشه غیر ربط::ضلل‌| ]][[شامل این کلمه::فَإِنّمَا|فَإِنَّمَا]] [[کلمه غیر ربط::فَإِنّمَا| ]] [[شامل این ریشه::انن‌| ]][[ریشه غیر ربط::انن‌| ]][[شامل این ریشه::ف‌| ]][[ریشه غیر ربط::ف‌| ]][[شامل این ریشه::ما| ]][[ریشه غیر ربط::ما| ]][[شامل این کلمه::يَضِل|يَضِلُ‌]] [[کلمه غیر ربط::يَضِل| ]] [[شامل این ریشه::ضلل‌| ]][[ریشه غیر ربط::ضلل‌| ]][[شامل این کلمه::عَلَيْهَا|عَلَيْهَا]] [[کلمه غیر ربط::عَلَيْهَا| ]] [[شامل این ریشه::على‌| ]][[ریشه غیر ربط::على‌| ]][[شامل این ریشه::ها| ]][[ریشه غیر ربط::ها| ]][[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::مَا|مَا]] [[شامل این ریشه::ما| ]][[شامل این کلمه::أَنْت|أَنْتَ‌]] [[کلمه غیر ربط::أَنْت| ]] [[شامل این ریشه::انت‌| ]][[ریشه غیر ربط::انت‌| ]][[شامل این کلمه::عَلَيْهِم|عَلَيْهِمْ‌]] [[شامل این ریشه::على‌| ]][[شامل این ریشه::هم‌| ]][[شامل این کلمه::بِوَکِيل|بِوَکِيلٍ‌]] [[کلمه غیر ربط::بِوَکِيل| ]] [[شامل این ریشه::ب‌| ]][[ریشه غیر ربط::ب‌| ]][[شامل این ریشه::وکل‌| ]][[ریشه غیر ربط::وکل‌| ]]'''}}
{| class="ayeh-table mw-collapsible mw-collapsed"
	  !کپی متن آیه
|-
|إِنَّا أَنْزَلْنَا عَلَيْکَ‌ الْکِتَابَ‌ لِلنَّاسِ‌ بِالْحَقِ‌ فَمَنِ‌ اهْتَدَى‌ فَلِنَفْسِهِ‌ وَ مَنْ‌ ضَلَ‌ فَإِنَّمَا يَضِلُ‌ عَلَيْهَا وَ مَا أَنْتَ‌ عَلَيْهِمْ‌ بِوَکِيلٍ‌
|}
'''ترجمه '''
<tabber>
مکارم شیرازی=ما این کتاب (آسمانی) را برای مردم بحق بر تو نازل کردیم؛ هر کس هدایت را پذیرد به نفع خود اوست؛ و هر کس گمراهی را برگزیند، تنها به زیان خود گمراه می‌گردد؛ و تو مأمور اجبار آنها به هدایت نیستی.
|-|بهرامپور=|ما اين كتاب را به حق براى [هدايت‌] مردم بر تو نازل كرديم. پس هر كس هدايت پذيرد به سود خود اوست و هر كس بيراهه رود، تنها به زيان خودش گمراه مى‌شود و تو بر آنها نگهبان نيستى
|-|فولادوند=ما اين كتاب را براى [رهبرى‌] مردم به حق بر تو فروفرستاديم. پس هر كس هدايت شود، به سود خود اوست، و هر كس بيراهه رود، تنها به زيان خودش گمراه مى‌شود، و تو بر آنها وكيل نيستى.
|-|الهی قمشه‌ای=(ای رسول) این کتاب الهی را ما به حقّ برای (هدایت) خلق بر تو فرستادیم، اینک هر که هدایت یافت نفع آن و هر که به گمراهی شتافت زیان آن بر شخص اوست و تو (پس از تبلیغ رسالت و اتمام حجّت) دیگر وکیل خلق و نگهبان امّت (از قهر حقّ) نخواهی بود.
|-|انصاریان=ما این کتاب را برای [هدایت] مردم به حقّ و راستی بر تو نازل کرده ایم؛ پس هر که هدایت یافت، به سود خود هدایت یافته و هر که گمراه شد، فقط به زیان خود گمراه می شود؛ و تو بر آنان نگهبان و کارساز نیستی،
|-|آیتی=ما اين كتاب را به حق براى هدايت مردم بر تو نازل كرديم. پس هر كس كه هدايت يافت به سود خود اوست، و هر كه گمراه شد به زيان خود به گمراهى افتاده و تو وكيل آنها نيستى.
|-|خرمشاهی=ما کتاب [قرآن‌] را به حق برای مردم بر تو فرستادیم، پس هر کس که رهیاب شود، همانا به سود خویش رهیاب شده است، و هر کس بیراه می‌رود، همانا به زیان خویش بیراه رفته است، و تو نگهبان آنان نیستی‌
|-|مجتبوی=همانا ما اين كتاب را براستى و درستى براى مردمان بر تو فرو فرستاديم پس هر كه راه يافت به سود خود اوست، و هر كه گمراه شد جز اين نيست كه به زيان خود گمراه مى‌شود و تو بر آنها گماشته و نگهبان نيستى.
|-|خرمدل=ما کتاب (قرآن) را که مشتمل بر حق و حقیقت است بر تو نازل کرده‌ایم تا آن را به مردمان برسانی. هر کس (از آن درس برگیرد و) هدایت پذیرد، به نفع خود او است، و هر کس (از آن دوری گزیند و) گمراه گردد، به زیان خود سرگردان و ویلان شود (وظیفه‌ی تو تنها ابلاغ و انذار است) و تو مواظب و مراقب ایشان نمی‌باشی (تا اعمالشان را بپائی و افعالشان را زیر نظر بداری). 
|-|صادقی تهرانی=ما همانا (این) کتاب را برای (هدایت) مردم به تمامی حق بر تو فرو فرستادیم. پس هرکس هدایت شود، به سود خود اوست، و هر کس گمراه شود به زیان خودش گمراه می‌شود. و تو بر آنها وکیل نیستی.
|-|معزی=همانا فرستادیم بر تو کتاب را برای مردم به حقّ پس آنکو رهبری شود برای خویش است و آنکه گمراه شود جز این نیست که گمراه شود بر خویش و نیستی تو بر ایشان وکیل‌
|-|english=<div id="qenag">We sent down upon you the Book for mankind in truth. He who follows guidance does so for the good of his soul. And he who strays in error does so to its detriment. You are not their overseer.</div>
|-|</tabber>
<div class="audiotable"> 
 <div id="quran_sound">ترتیل: <sound src="http://dl.bitan.ir/quran/parhizgar/039041.mp3"></sound></div>
 <div id="trans_sound">ترجمه: <sound src="http://dl.bitan.ir/quran/makarem/039041.mp3"></sound></div>
</div>
{{آيه | سوره = سوره الزمر | نزول = [[نازل شده در سال::13|١ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::41|٤١]] | قبلی = الزمر ٤٠ | بعدی = الزمر ٤٢  | کلمه = [[تعداد کلمات::20|٢٠]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
«لِلنَّاسِ»: برای مردم. برای ابلاغ به مردم. «بِالْحَقِّ»: مشتمل بر حق و حقیقت است و باطل بدان راه ندارد. «یَضِلُّ عَلَیْهَا»: به زیان خود گمراه می‌گردد. «وَکِیلٍ»: (نگا: انعام /  و و  یونس /  هود / ، یوسف / ، قصص / ).

__TOC__

=== آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک) === 
<div id='arabicrel'>
[[الرعد ٤٠ | وَ إِنْ‌ مَا نُرِيَنَّکَ‌ بَعْضَ‌...]] (۰) 

[[هود ١٢ | فَلَعَلَّکَ‌ تَارِکٌ‌ بَعْضَ‌ مَا...]] (۲)  
</div>

== تفسیر ==
<tabber>
المیزان=
{{ نمایش فشرده تفسیر|
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۳۱#link261 | آيات ۳۸ - ۵۲ سوره زمر]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۳۲#link262 | احتجاج عليه مشركان بر وحدانيت خداى تعالى، در خلقت و ربوبيت]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۳۲#link263 | چگونگی قبض روح آدمی به وسیلۀ خداوند و فرشتگان او]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۳۲#link266 | اشاره به اين كه شفيع حقيقى، تنها خداوند است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۳۲#link267 | شرح عذاب سخت منکران معاد، در قيامت]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۳۲#link268 | انسان ناسپاس، چون خدا نعمتى به او می دهد، مى گويد: این، از هنرمندی خودم است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۳۳#link269 | پاسخ خداوند، به انسان های ناسپاس و کفران پیشه]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۳۳#link270 | بحث روايتى]]

}}
|-|نمونه=
{{ نمایش فشرده تفسیر|
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۹_بخش۷۵#link211 | آيه و ترجمه]]
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۹_بخش۷۵#link212 |  تفسير:]]
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۹_بخش۷۶#link213 |  نكته ها:]]
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۹_بخش۷۶#link214 | ۱ - جهان اسرار آميز خواب]]
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۹_بخش۷۶#link215 | ۲ - ((خواب )) در روايات اسلامى]]

}}
|-| تفسیر نور=

===تفسیر نور (محسن قرائتی)===

{{ نمایش فشرده تفسیر|
إِنَّا أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ فَمَنِ اهْتَدى‌ فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَإِنَّما يَضِلُّ عَلَيْها وَ ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ «41»

همانا ما براى (هدايت) مردم كتاب (آسمانى قرآن) را به حقّ بر تو نازل كرديم، پس هر كه هدايت را پذيرفت به سود خود اوست و هر كه گمراه شد، پس بى شك بر ضرر نفس خويش (قيام كرد و) گمراهى را برگزيد و تو وكيل بر مردم نيستى (تا با اجبار آنان را هدايت كنى).

===نکته ها=== 

بر خلاف كسانى كه گمان مى‌كنند مطالبى بر پيامبر اسلام القا مى‌شد و آن حضرت آن مطالب را با عبارات خود به مردم القا مى‌كرد، قرآن، عين كلماتِ كتاب را، نازل شده از غيب مى‌داند. «إِنَّا أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ»

===پیام ها===

1- قرآن در زمان پيامبر به صورت كتاب بوده است. «أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ»

2- نزول كتاب براى همه مردم است. «لِلنَّاسِ»

3- هم مطالب قرآن سراپا حقّ است و هيچ گونه تحريف و باطلى در آن راه نيافته است و هم نزول چنين كتابى، لازم و سزاوار و حقّ است. «بِالْحَقِّ»

4- انسان در انتخاب راه آزاد است. «فَمَنِ اهْتَدى‌- مَنْ ضَلَّ»

5- خدا و رسول به ايمان ما نيازى ندارند. فَمَنِ اهْتَدى‌ فَلِنَفْسِهِ‌ ...

6- وظيفه‌ى پيامبر ابلاغ است، نه اجبار. (حتّى انبيا حقّ تحميل عقيده ندارند). «وَ ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ»

7- هدايت واقعى و كامل تنها در سايه كتاب آسمانى است. إِنَّا أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ‌ ...

فَمَنِ اهْتَدى‌

8- خداوند پيامبرش را در برابر سرسختى كفّار، دلدارى و تسلّى مى‌دهد. «وَ ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ»

تفسير نور(10جلدى)، ج‌8، ص: 176
}}

|-|
اثنی عشری=

===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)===

{{نمایش فشرده تفسیر|


إِنَّا أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ فَمَنِ اهْتَدى‌ فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَإِنَّما يَضِلُّ عَلَيْها وَ ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ (41)

جلد 11 - صفحه 248

إِنَّا أَنْزَلْنا عَلَيْكَ‌: بدرستى كه ما نازل فرموديم بر تو، الْكِتابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِ‌: اين كتاب را كه قرآن است براى هدايت تمام مردمان به راستى و درستى، يا به سبب بيان حق، چه مناط مصالح معاش و معاد است. فَمَنِ اهْتَدى‌ فَلِنَفْسِهِ‌: پس هر كه قبول كند هدايت قرآن را و بر وفق آن عمل كند، پس مر نفس او راست فايده و پاداش عمل به آن. وَ مَنْ ضَلَّ فَإِنَّما يَضِلُّ عَلَيْها: و هر كه گمراه شود بسر پيچى و تمرد و عمل ننمودن به آن، پس جز اين نيست گمراه شده بر نفس خود؛ يعنى نتيجه گمراهى كه وبال و نكال و عقاب است به او باز گردد. وَ ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ‌: و نيستى تو اى پيغمبر بر ايشان نگهبان، يعنى اجبار كننده ايشان به ايمان و حافظ آن بر قلوب آنان بر وجهى كه نگذارى از حق منصرف و در ضلالت افتند، زيرا اين از تحت اختيار تو بيرون است بلكه بر تو فقط ابلاغ است و مبناى تكليف بر اختيار باشد نه اجبار تا مستحق ثواب و عقاب شوند.


}}
|-|
روان جاوید=
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)===
{{نمایش فشرده تفسیر|
إِنَّا أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ فَمَنِ اهْتَدى‌ فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَإِنَّما يَضِلُّ عَلَيْها وَ ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ (41) اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِينَ مَوْتِها وَ الَّتِي لَمْ تَمُتْ فِي مَنامِها فَيُمْسِكُ الَّتِي قَضى‌ عَلَيْهَا الْمَوْتَ وَ يُرْسِلُ الْأُخْرى‌ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (42) أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ شُفَعاءَ قُلْ أَ وَ لَوْ كانُوا لا يَمْلِكُونَ شَيْئاً وَ لا يَعْقِلُونَ (43) قُلْ لِلَّهِ الشَّفاعَةُ جَمِيعاً لَهُ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (44) وَ إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَ إِذا ذُكِرَ الَّذِينَ مِنْ دُونِهِ إِذا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ (45)

ترجمه‌

همانا ما فرستاديم بر تو كتابرا براى مردمان بحق پس كسيكه هدايت يافت پس بر نفع خود او است و هر كه گمراه شد پس جز اين نيست كه گمراه ميشود بزيان خود و نيستى تو بر آنها كارگزار

خدا ميگيرد جانها را هنگام مرگ آنها و آنرا كه نمرده است در خواب آن پس نگاه ميدارد آنرا كه حكم كرد بر آن بمرگ و رها ميكند ديگرى را تا وقتى نامبرده شده همانا در اين هر آينه آيتها است براى گروهى كه تفكر ميكنند

آيا گرفتند غير از خدا شفيعانى بگو آيا و اگر چه باشند كه مالك نمى‌شوند چيزى را و نه درك ميكنند

بگو براى خدا است شفاعت تمامى مر او را است پادشاهى آسمانها و زمين پس بسوى او برگردانيده ميشويد

و چون ياد شود خدا بتنهائى مشمئز و گرفته ميشود دلهاى آنها كه ايمان نمى‌آورند بآخرت و چون ياد شوند آنها كه غير از اويند آنگاه آنها شاد ميشوند

تفسير

خداوند متعال قرآن كريم را بر پيغمبر اكرم نازل فرمود براى‌

----

جلد 4 صفحه 500

هدايت و نيل بندگان خود بخير و سعادت دنيا و آخرتشان پس كسيكه راه يافت و موفّق شد بتصديق قولى و عملى آن كه در آيات سابقه گوشزد شد بر نفع و صلاح خود قيام و اقدام نموده و كسيكه اعراض و كناره گيرى نمود و گمراه شد پس آن گمراهى بر ضرر و زيان دنيا و آخرت او تمام شده و پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم مسئوليّتى در اين باب ندارد چون او و كيل و كفيل و رقيب و نگهبان و نگهدار مردم از خطا و خلاف نبوده و نيست و نميتواند مردم را اجبار و اكراه بقبول هدايت و دين اسلام نمايد چون قدرت تامّه مخصوص بحق و ايمان اجبارى فائده ندارد خدا است داراى چنين قدرتيكه ميگيرد و قبض مينمايد جانهاى اهل عالم را در وقت مرگشان بتمامى و آن مقدار از جانى را كه نميميرد و بكلى قطع علاقه از بدن نميكند در وقت خواب رفتن آنها و پس از گرفتن جانها نگهميدارد آن جانى را كه حكم فرموده است بر آن بمردن و قطع نمودن علاقه خود را از بدن بتمامى و ميفرستد آنمقدار از جانى را كه قطع ننموده است علاقه خود را از بدن واقعا اگر چه قطع نموده ظاهرا باز ببدن تا مدّتيكه مقدّر فرموده براى بقاء در دنيا و تصرّف آن در بدن و اين از عجايب قدرت الهى است كه جانى را كه از عالم غيب آمده و تعلّق تدبيرى ببدن دارد بقدريكه عقل و شعور و ادراك دارد بگيرد و بقدريكه تنفّس و حسّ و حركت داشته باشد باقى بگذارد و اگر كسى فكر كند يقين ميكند كه اينكار جز از قادر يگانه كه در قدرت و ساير صفات كمال مثل و مانند ندارد ساخته نيست عيّاشى ره از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه هيچ كس نيست كه بخوابد مگر آنكه نفس او بآسمان عروج مينمايد و روح او در بدنش باقى ميماند و ما بين آن دو رشته‌ئى مانند شعاع خورشيد موجود است پس اگر خداوند اذن دهد در قبض ارواح اجابت ميكند روح نفس را و اگر اذن دهد خدا در ردّ روح اجابت ميكند نفس روح را و اين است معناى قول خداوند اللّه يتوفّى الانفس حين موتها تا آخر پس آنچه به‌بيند نفس در ملكوت سماوات آن تعبير دارد و آنچه به‌بيند در بين آسمان و زمين آن خيالات شيطانى است و تعبير ندارد و وجه آنكه قبض روح گاهى نسبت بخدا داده ميشود و گاهى بملك الموت و گاهى بملائكه در سوره نساء گذشت و از ابن عباس ره نقل شده كه مراد از نفس جهت عقل و تميز است و مراد از روح منشأ تنفّس و حركت و؟؟؟ در

----

جلد 4 صفحه 501

آنستكه مشركين مكّه بتها را كه جمادات بى‌شعور و ادراكى بيش نيستند شفيعان خود قرار دادند بايد از آنها سؤال نمود كه آنها با آنكه هيچ قدرت و اراده و اختيارى ندارند و مالك و متصرّف در چيزى نمى‌باشند ميتوانند شفاعت كنند از پرستش كنندگان خودشان با آنكه هيچ كس بدون اذن خدا قادر بر شفاعت نيست و هر شفاعتى در هر وقت و از هر كس صادر شود اختيارش با خدا است كه بايد قبلا اجازه داده باشد و بعدا قبول فرمايد و سلطنت حقّه حقيقيّه در آسمانها و زمين با او است و برگشت تمام خلق بحكم و فرمان او است و بايد روزى در پيشگاه او حاضر شوند و بپاداش اعمال خود برسند و عجب‌تر از همه آنستكه كفّار قريش وقتى گفتگو از خداوند يگانه پيش مى‌آيد دلهاشان مشمئز و گرفته و رويشان منقبض و درهم و نفوسشان متنفّر و ملول ميگردد و وقتى صحبت بتها و هوا پرستان دنيا طلب در ميان مى‌آيد منبسط و مسرور و فرحناك و شادمان ميشوند بطوريكه آثار مسرّت از چهره آنها ظاهر ميگردد و از بعضى روايات استفاده ميشود مشمئز و گرفته شدن آنها از ذكر اولياء خدا كه آل محمّد عليهم السّلامند و انبساط و سرورشان بذكر كسانيكه غصب حق ايشانرا نمودند و العلم عند اللّه تعالى و اوليائه و ظاهرا مراد از رد روح باذن خدا در روايت عياشى ابقاء آن در بدن است.
}}
|-|
اطیب البیان=
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)===
{{نمایش فشرده تفسیر|
إِنّا أَنزَلنا عَلَيك‌َ الكِتاب‌َ لِلنّاس‌ِ بِالحَق‌ِّ فَمَن‌ِ اهتَدي‌ فَلِنَفسِه‌ِ وَ مَن‌ ضَل‌َّ فَإِنَّما يَضِل‌ُّ عَلَيها وَ ما أَنت‌َ عَلَيهِم‌ بِوَكِيل‌ٍ (41)

بدرستي‌ ‌که‌ ‌ما نازل‌ فرموديم‌ ‌براي‌ ‌شما‌ كتاب‌ ‌را‌ بجهت‌ انتفاع‌ ناس‌ و انزال‌ كتاب‌ بحق‌ ‌است‌ ‌پس‌ كسي‌ ‌که‌ قبول‌ هدايت‌ كرد ‌پس‌ بنفع‌ نفس‌ ‌خود‌ كرده‌ و كسي‌ ‌که‌ گمراه‌ شد ‌پس‌ جز ‌اينکه‌ نيست‌ ‌که‌ گمراه‌‌-‌ شدن‌ ‌او‌ ‌بر‌ ضرر نفس‌ ‌خود‌ بوده‌ و نيستي‌ تو ‌بر‌ ‌آنها‌ وكيل‌ و عهده‌دار إِنّا أَنزَلنا عَلَيك‌َ الكِتاب‌َ قرآن‌ مجيد ‌که‌ ‌در‌ مدت‌ بيست‌ و دو سال‌ ‌از‌ اول‌ بعثت‌ ‌تا‌ حين‌ رحلت‌ نجوما نازل‌ شد سوره‌ بسوره‌ ‌آيه‌ بآيه‌ چنانچه‌ ميفرمايد وَ قال‌َ الَّذِين‌َ كَفَرُوا لَو لا نُزِّل‌َ عَلَيه‌ِ القُرآن‌ُ جُملَةً واحِدَةً كَذلِك‌َ لِنُثَبِّت‌َ بِه‌ِ فُؤادَك‌َ وَ رَتَّلناه‌ُ تَرتِيلًا فرقان‌ آيه 34 و تعبير بعلي‌ و نفرمود لك‌ ‌براي‌ اينست‌ ‌که‌ ‌از‌ عالم‌

جلد 15 - صفحه 319

بالا نازل‌ ‌شده‌ ‌که‌ مفهوم‌ نزول‌ ‌هم‌ همين‌ ‌است‌ و فرق‌ ‌بين‌ لام‌ ‌که‌ ‌از‌ ‌براي‌ نفع‌ ‌است‌ و ‌علي‌ ‌که‌ ‌براي‌ ضرر ‌است‌ ‌در‌ جايي‌ ‌که‌ متعلق‌ تاب‌ ‌هر‌ دو ‌را‌ داشته‌ ‌باشد‌ مثل‌ نفس‌ ‌که‌ ميفرمايد فلنفسه‌ و عليها و اما جايي‌ ‌که‌ متعلق‌ نفع‌ فقط دارد و هيچ‌ ضرري‌ ندارد بعلي‌ ‌هم‌ تعبير ميشود مثل‌ صل‌ ‌علي‌ ‌محمّد‌ و آله‌ ‌ يا ‌ متعلق‌ ضرر صرف‌ دارد بلام‌ ‌هم‌ تعبير ميشود مثل‌ و ‌لهم‌ عذاب‌ اليم‌.

لِلنّاس‌ِ ‌که‌ غرض‌ ‌از‌ نزول‌ كتاب‌ هدايت‌ ناس‌ ‌است‌ ‌که‌ إِن‌َّ هذَا القُرآن‌َ يَهدِي‌ لِلَّتِي‌ هِي‌َ أَقوَم‌ُ اسراء آيه 9 بسعادت‌ دارين‌ و نجات‌ نشئتين‌.

بِالحَق‌ِّ ‌که‌ ‌از‌ جانب‌ ‌خدا‌ آمده‌ و موافق‌ حكم‌ و مصالح‌ ‌است‌ و مشتمل‌ ‌بر‌ جميع‌ منافع‌ و خالي‌ ‌از‌ ‌هر‌ گونه‌ عيب‌ و نقص‌ ‌است‌.

فَمَن‌ِ اهتَدي‌ فَلِنَفسِه‌ِ ‌هر‌ ‌که‌ بهره‌برداري‌ كرد ‌از‌ ‌اينکه‌ كتاب‌ و بدستورات‌ و فرامين‌ ‌او‌ عمل‌ نمود و ‌از‌ منهيات‌ ‌او‌ منتهي‌ شد و بمعارف‌ ‌او‌ معتقد شد و بمتشابهات‌ ‌او‌ تفسير برأي‌ نكرد و بالجمله‌ متمسك‌ بقرآن‌ شد و ‌او‌ ‌را‌ احد ثقلين‌ دانست‌ و هدايت‌ شد باين‌ كتاب‌ ‌پس‌ بنفع‌ خودش‌ تمام‌ ميشود و سعادت‌ دارين‌ و نجات‌ ‌از‌ مهالك‌ نشئتين‌ پيدا ميكند.

وَ مَن‌ ضَل‌َّ فَإِنَّما يَضِل‌ُّ عَلَيها و ‌هر‌ ‌که‌ ‌اينکه‌ كتاب‌ ‌را‌ مهجور كرد و عقب‌ سر انداخت‌ ‌که‌ ميفرمايد وَ قال‌َ الرَّسُول‌ُ يا رَب‌ِّ إِن‌َّ قَومِي‌ اتَّخَذُوا هذَا القُرآن‌َ مَهجُوراً فرقان‌ آيه 32 و بآراء ‌خود‌ تأويلاتي‌ نمود و بدستورات‌ ‌او‌ عمل‌ نكرد و ‌از‌ منهيات‌ ‌او‌ منتهي‌ نشد و بفرامين‌ و احكام‌ ‌او‌ اعتنايي‌ نكرد و ‌در‌ ضلالت‌ افتاد خودش‌ ‌خود‌ ‌را‌ بضلالت‌ انداخته‌ و ‌بر‌ ضرر نفس‌ ‌خود‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ ‌که‌ ‌در‌ معرض‌ عقوبات‌ و مضار و عذابهاي‌ اخروي‌ و محروم‌ ‌از‌ منافع‌ ‌آن‌ درآورده‌.

وَ ما أَنت‌َ عَلَيهِم‌ بِوَكِيل‌ٍ تو بوظيفه ‌خود‌ ابلاغ‌ فرمودي‌ ديگر عهده‌دار ‌آنها‌ نيستي‌.
}}
|-|
برگزیده تفسیر نمونه=

===برگزیده تفسیر نمونه===
{{نمایش فشرده تفسیر|
]

(آیه 41)- بعد از ذکر دلائل توحید، و بیان سرگذشت مشرکان و موحدان، در این آیه این حقیقت را توضیح می‌دهد که پذیرش و عدم پذیرش شما سود و زیانش متوجه خودتان است، و اگر پیامبر صلّی اللّه علیه و اله در این زمینه اصرار می‌ورزد نه 

ج4، ص233

به خاطر نفعی است که عائد او شود، بلکه صرفا انجام وظیفه الهی است، می‌فرماید:

«ما این کتاب (آسمانی) را برای مردم به حق نازل کردیم» (إِنَّا أَنْزَلْنا عَلَیْکَ الْکِتابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ).

«هر کس هدایت را پذیرد به نفع خود اوست، و هر کس گمراهی را برگزیند تنها به زیان خود گمراه می‌گردد» (فَمَنِ اهْتَدی فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَإِنَّما یَضِلُّ عَلَیْها).

«و تو مأمور اجبار آنها به هدایت نیستی» وظیفه تو تنها ابلاغ و انذار است (وَ ما أَنْتَ عَلَیْهِمْ بِوَکِیلٍ).
}}

|-|تسنیم=
{{ نمایش فشرده تفسیر|
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]]
}}

|-|</tabber>

== نکات آیه == 

۱ - قرآن، کتابى الهى و آسمانى است; نه بشرى <span id='arabicinline'>'''(إنّا أنزلنا علیک الکتب)'''</span>
تصریح و تأکید خداوند بر الهى بودن قرآن - با آن که ادعاى آورنده اش (پیامبراسلام) نیز همین بود - مى تواند به این خاطر باشد که تمامى مخالفان اسلام، این کتاب را بشرى و ساخته و پرداخته پیامبر(ص) مى دانستند. 

۲ - کتابت و تدوین قرآن، پس از نزول آن در حیات پیامبراسلام(ص) <span id='arabicinline'>'''(إنّا أنزلنا علیک الکتب)'''</span>
اطلاق کتاب (نوشته و نگارش یافته) بر قرآن، یا بدان جهت بوده که آیه هاى آن پس نزول نوشته مى شده است و یا توصیه اى است از جانب خداوند که باید به صورت نوشته درآید. هر دو فرض مى تواند گویاى برداشت بالا باشد. 

۳ - نزول کتاب (قرآن) از سوى خداوند، عملى هدفدار و امرى لازم و شایسته براى بشر <span id='arabicinline'>'''(إنّا أنزلنا علیک الکتب للناس بالحقّ)'''</span>
برداشت یاد شده بر این اساس استوار است که «بالحقّ» متعلق به «أنزلنا» باشد. کلمه «حقّ» - در برابر باطل (پوچ و بیهوده) - به معناى کار به جا، شایسته و هدفمند است. بنابراین نزول قرآن، امرى هدفمند و شایسته و بایسته براى بشر بوده است. 

۴ - قرآن، کتابى است سراسر حق و به دور از مطالب نادرست و تخیلات باطل <span id='arabicinline'>'''(إنّا أنزلنا علیک الکتب للناس بالحقّ)'''</span>
برداشت یاد شده بر این دیدگاه استوار است که «بالحقّ» متعلق به ظرف مستقر و حال براى «الکتاب» باشد. 

۵ - ارائه حق و شناساندن آن به مردم، فلسفه نزول قرآن <span id='arabicinline'>'''(إنّا أنزلنا علیک الکتب للناس بالحقّ)'''</span>

۶ - قرآن، کتابى براى عموم مردم است; نه ویژه گروهى خاص. <span id='arabicinline'>'''(إنّا أنزلنا علیک الکتب للناس بالحقّ)'''</span>
برداشت یاد شده از تعبیر «للناس» (براى مردم) استفاده شده است. 

۷ - قرآن، کتابى سودمند براى بشر و در جهت منافع و مصالح او است. <span id='arabicinline'>'''(إنّا أنزلنا علیک الکتب للناس)'''</span>
برداشت یاد شده با توجه به لام در «للناس» است که متضمن معناى انتفاع مى باشد. 

۸ - قرآن، کتابى نازل شده براى هدایت و راهنمایى مردم. <span id='arabicinline'>'''(فمن اهتدى فلنفسه)'''</span>

۹ - منفعت و بهره هدایت، تنها متوجه خود هدایت یافتگان است. <span id='arabicinline'>'''(فمن اهتدى فلنفسه)'''</span>

۱۰ - هدایت یافتن و سود بردن از قرآن، براى تمامى طیف هاى اجتماعى جامعه بشرى، ممکن و میسر است. <span id='arabicinline'>'''(إنّا أنزلنا علیک الکتب للناس بالحقّ فمن اهتدى فلنفسه)'''</span>

۱۱ - ضرر و زیان گمراهى، تنها متوجه خود گمراهان است. <span id='arabicinline'>'''(و من ضلّ فإنّما یضلّ علیها)'''</span>

۱۲ - خدا، تنها فراهم آورنده وسایل و زمینه هاى هدایت به قرآن است و مردم در پذیرش و عدم پذیرش آن آزاد و مختاراند. <span id='arabicinline'>'''(إنّا أنزلنا علیک الکتب ... فمن اهتدى فلنفسه و من ضلّ فإنّما یضلّ علیها)'''</span>

۱۳ - انسان، موجودى آزاد و مختار و مسؤول هدایت و گمراهى خویش <span id='arabicinline'>'''(فمن اهتدى فلنفسه و من ضلّ فإنّما یضلّ علیها)'''</span>

۱۴ - پذیرش قرآن و عمل به راهنمایى هاى آن هدایت است و رد و انکار آن گمراهى و ضلالت. <span id='arabicinline'>'''(فمن اهتدى فلنفسه و من ضلّ فإنّما یضلّ علیها)'''</span>

۱۵ - تنها در سایه کتاب آسمانى قرآن، هدایت حقیقى و کامل میسر است. <span id='arabicinline'>'''(فمن اهتدى فلنفسه و من ضلّ فإنّما یضلّ علیها)'''</span>

۱۶ - خداوند، پیامبر(ص) را کفیل و قیّم ایمان و کفر مردم قرار نداده است. <span id='arabicinline'>'''(فمن اهتدى فلنفسه و من ضلّ فإنّما یضلّ ... و ما أنت علیهم بوکیل)'''</span>

۱۷ - مسؤولیت پیامبراسلام(ص)، تنها رساندن و ابلاغ پیام خداوند به مردم است; نه اجبار آنان به پذیرش آن. <span id='arabicinline'>'''(إنّا أنزلنا علیک الکتب للناس ... و ما أنت علیهم بوکیل)'''</span>

۱۸ - هیچ کس حتى پیامبر(ص) حق ندارد عقیده و دین خویش را - هر چند بر حق باشد - بر دیگران تحمیل کند. <span id='arabicinline'>'''(إنّا أنزلنا علیک الکتب للناس بالحقّ ... و ما أنت علیهم بوکیل)'''</span>

۱۹ - دلجویى خداوند از پیامبر(ص)، در برابر حق ستیزى و هدایت ناپذیرى کافران و مشرکان <span id='arabicinline'>'''(و ما أنت علیهم بوکیل)'''</span>

== موضوعات مرتبط == 

*'''انسان:''' آزادى انسان ۱۳; اختیار انسان ۱۲، ۱۳; مسؤولیت انسان ۱۳; مصالح انسان ۷; ویژگیهاى انسان ۱۳; هدایت انسان ۸ 
*'''ایمان:''' آثار ایمان به قرآن ۱۴ 
*'''حق:''' اهمیت تشخیص حق ۵ 
*'''خود:''' زیان به خود ۱۱; منفعت به خود ۹ 
*'''دین:''' نفى اکراه در دین ۱۷، ۱۸ 
*'''عقیده:''' آزادى عقیده ۱۲، ۱۸ 
*'''قرآن:''' آثار تکذیب قرآن ۱۴; اهمیت قرآن ۷; اهمیت نزول قرآن ۳; تاریخ قرآن ۲; تنزیه قرآن ۴; جمع قرآن ۲; جهان شمولى قرآن ۶; حقانیت قرآن ۴; عمومیت هدایتگرى قرآن ۱۰; فلسفه نزول قرآن ۳، ۵، ۸; فواید قرآن ۷; قرآن از کتب آسمانى ۱; قرآن در دوران محمد(ص) ۲; کتابت قرآن ۲; منشأ نزول قرآن ۱; نقش قرآن ۱۵; وحیانیت قرآن ۱; ویژگیهاى قرآن ۴، ۶، ۷، ۸، ۱۰; هدایتگرى قرآن ۸، ۱۲، ۱۵ 
*'''کافران:''' حق ستیزى کافران ۱۹; هدایت ناپذیرى کافران ۱۹ 
*'''گمراهى:''' آثار فردى گمراهى ۱۱; زمینه گمراهى ۱۳; زیان گمراهى ۱۱; عوامل گمراهى ۱۴ 
*'''محمد(ص):''' تبلیغ محمد(ص) ۱۷; دلدارى به محمد(ص) ۱۹; محدوده مسؤولیت محمد(ص) ۱۶، ۱۷، ۱۸ 
*'''مشرکان:''' حق ستیزى مشرکان ۱۹; هدایت ناپذیرى مشرکان ۱۹ 
*'''هدایت:''' آثار هدایت ۹; زمینه هدایت ۱۲، ۱۳; عوامل هدایت ۸، ۱۴، ۱۵   

==منابع==
<div style="font-size:smaller"><references/></div>

[[رده:آزادى انسان]][[رده:اختیار انسان]][[رده:مسؤولیت انسان]][[رده:مصالح انسان]][[رده:ویژگیهاى انسان]][[رده:هدایت انسان]][[رده:آثار ایمان به قرآن]][[رده:اهمیت تشخیص حق]][[رده:زیان به خود]][[رده:منفعت به خود]][[رده:نفى اکراه در دین]][[رده:آزادى عقیده]][[رده:آثار تکذیب قرآن]][[رده:اهمیت قرآن]][[رده:اهمیت نزول قرآن]][[رده:تاریخ قرآن]][[رده:تنزیه قرآن]][[رده:جمع قرآن]][[رده:جهان شمولى قرآن]][[رده:حقانیت قرآن]][[رده:عمومیت هدایتگرى قرآن]][[رده:فلسفه نزول قرآن]][[رده:فواید قرآن]][[رده:قرآن از کتب آسمانى]][[رده:قرآن در دوران محمد]][[رده:کتابت قرآن]][[رده:منشأ نزول قرآن]][[رده:نقش قرآن]][[رده:وحیانیت قرآن]][[رده:ویژگیهاى قرآن]][[رده:هدایتگرى قرآن]][[رده:حق ستیزى کافران]][[رده:هدایت ناپذیرى کافران]][[رده:آثار فردى گمراهى]][[رده:زمینه گمراهى]][[رده:زیان گمراهى]][[رده:عوامل گمراهى]][[رده:تبلیغ محمد]][[رده:دلدارى به محمد]][[رده:محدوده مسؤولیت محمد]][[رده:حق ستیزى مشرکان]][[رده:هدایت ناپذیرى مشرکان]][[رده:آثار هدایت]][[رده:زمینه هدایت]][[رده:عوامل هدایت]]
[[رده:آیات قرآن]] [[رده:سوره الزمر ]]

{{#seo:
|title=آیه 41 سوره زمر
|title_mode=replace
|keywords=آیه 41 سوره زمر,زمر 41,إِنَّا أَنْزَلْنَا عَلَيْکَ‌ الْکِتَابَ‌ لِلنَّاسِ‌ بِالْحَقِ‌ فَمَنِ‌ اهْتَدَى‌ فَلِنَفْسِهِ‌ وَ مَنْ‌ ضَلَ‌ فَإِنَّمَا يَضِلُ‌ عَلَيْهَا وَ مَا أَنْتَ‌ عَلَيْهِمْ‌ بِوَکِيلٍ‌,آزادى انسان,اختیار انسان,مسؤولیت انسان,مصالح انسان,ویژگیهاى انسان,هدایت انسان,آثار ایمان به قرآن,اهمیت تشخیص حق,زیان به خود,منفعت به خود,نفى اکراه در دین,آزادى عقیده,آثار تکذیب قرآن,اهمیت قرآن,اهمیت نزول قرآن,تاریخ قرآن,تنزیه قرآن,جمع قرآن,جهان شمولى قرآن,حقانیت قرآن,عمومیت هدایتگرى قرآن,فلسفه نزول قرآن,فواید قرآن,قرآن از کتب آسمانى,قرآن در دوران محمد,کتابت قرآن,منشأ نزول قرآن,نقش قرآن,وحیانیت قرآن,ویژگیهاى قرآن,هدایتگرى قرآن,حق ستیزى کافران,هدایت ناپذیرى کافران,آثار فردى گمراهى,زمینه گمراهى,زیان گمراهى,عوامل گمراهى,تبلیغ محمد,دلدارى به محمد,محدوده مسؤولیت محمد,حق ستیزى مشرکان,هدایت ناپذیرى مشرکان,آثار هدایت,زمینه هدایت,عوامل هدایت,آیات قرآن سوره الزمر 
|description=إِنَّا أَنْزَلْنَا عَلَيْکَ‌ الْکِتَابَ‌ لِلنَّاسِ‌ بِالْحَقِ‌ فَمَنِ‌ اهْتَدَى‌ فَلِنَفْسِهِ‌ وَ مَنْ‌ ضَلَ‌ فَإِنَّمَا يَضِلُ‌ عَلَيْهَا وَ مَا أَنْتَ‌ عَلَيْهِمْ‌ بِوَکِيلٍ‌
|image=Wiki_Logo.png
|image_alt=الکتاب
|site_name=الکتاب
}}