الذاريات ٢٩
ترجمه
| الذاريات ٢٨ | آیه ٢٩ | الذاريات ٣٠ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«صَرَّةٍ»: فریاد. واویلا (نگا: هود / ). «صَکَّتْ»: سیلی زد. چک زد. «عَجُوزٌ عَقِیمٌ»: (نگا: هود / ).
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۲۰ - ۵۱ سوره ذاريات
- اقسام آياتى كه در انفس انسان ها هست و بر يكتايى خداوند در ربوبيت دلالت مى كند
- وجوه مختلف در اينكه فرمود: ((و فى السماء رزقكم و ما تدعون ))
- احتمال اينكه مقصود از آسمان در آيه شريفه غيب باشد نيز ممكن است
- گفتارى درباره كافى بودن رزق براى روزى خواران
- داستان وارد شدن ملائكه ماءمور به هلاك ساختن قوم لوط ابراهيم (ع ) و آنچه بين ميزبان و ميهمانان گذشت
- آيتى كه خداوند با عذاب قوم لوط و هلاكتشان بر جاى گذاشت
- اشاره به هلاكت فرعون و لشكريانش و هلاكت عاد، ثمود و قوم نوح (ع )
- معناى آيه : ((و السماء بنيناها بايد و انا لموسعون ))
- (روايتى درباره آيات انفسى ، رزق ، يد داشتن خدا، و خلق زوجين از هر چيز و...)
- رواياتى از معصومين عليهم السلام در بيان ويژگيهاى خلقت خداوند
نکات آیه
۱ - حضور همسر ابراهیم(ع)، در جمع آن حضرت و میهمانان ایشان (و بشّروه بغلم علیم . فأقبلت امرأته فى صرّة ... و قالت عجوز عقیم)
۲ - فریاد همسر ابراهیم(ع) و سیلى زدن وى به صورت خویش، با شنیدن بشارت اعطاى فرزند به ایشان (فأقبلت امرأته فى صرّة) «صرّة» به معناى فریاد و «صکّ» به معناى ضربه شدید است. «صکّت وجهها»; یعنى، سیلى سختى به صورت خویش نواخت.
۳ - هیجان، تعجب و ناباورى شدید همسر ابراهیم، از بارورى پس از پیرى و عمرى نازایى (فأقبلت امرأته فى صرّة فصکّت وجهها و قالت عجوز عقیم)
۴ - همسر ابراهیم، فردى کهنسال و نازا به هنگام بشارت فرزنددار شدنش (فأقبلت امرأته ... و قالت عجوز عقیم)
روایات و احادیث
۵ - «و فى المجمع، فى تفسیر قوله تعالى، «فأقبلت امرأته فى صرّة»... و قیل فى جماعة عن الصادق(ع);[۱] در مجمع البیان، در تفسیر سخن خداوند «فأقبلت امرأته فى صرّة» آمده است... و گفته شده که معناى «فى صرّة» فى جماعة است [یعنى زن او در بین جماعتى جلو آمد ]و این معنا از امام صادق(ع) روایت شده است».
موضوعات مرتبط
- ابراهیم(ع): بشارت به ابراهیم(ع) ۲، ۴; قصه ابراهیم(ع) ۱، ۲، ۳، ۴; همسر ابراهیم(ع) ۱، ۲، ۳، ۴
- پیرى: تعجب از باردارى در پیرى ۳
- ساره: پیرى ساره ۴; تعجب ساره ۳; ساره در مجلس ملائکه ۱; سیلى ساره ۲; عقیمى ساره ۳، ۴; فریاد ساره ۲، ۵
منابع
- ↑ مجمع البیان، ج ۹، ص ۲۳۸; نورالثقلین، ج ۵- ، ص ۱۲۷، ح ۳۹.
