آل عمران ١٤٨: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
QRobot edit
(افزودن سال نزول) |
(QRobot edit) |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۴_بخش۳#link1 | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۴_بخش۳#link1 | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۳_بخش۵۵#link98 | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۳_بخش۵۵#link98 | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
«148» فَآتاهُمُ اللَّهُ ثَوابَ الدُّنْيا وَ حُسْنَ ثَوابِ الْآخِرَةِ وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ | |||
پس خداوند پاداش دنيا و پاداش نيك آخرت را به آنان عطا كرد و خداوند نيكوكاران را دوست مى‌دارد. | |||
===نکته ها=== | |||
ممكن است مراد از پاداش دنيوىِ رزمندگان، ثابت قدمى و پيروزى و مراد از ثواب آخروى آنان، مغفرتِ گناهان باشد. | |||
===پیام ها=== | |||
1- ميان پاداش‌هاى دنيوى و اخروى تفاوت فراوان است. «وَ حُسْنَ ثَوابِ الْآخِرَةِ» در بهره‌هاى دنيوى، تلخى‌هايى نيز وجود دارد، ولى ثواب آخرت، به تمامى نيكى وخير است. | |||
2- دعا، جهاد، صبر، استغفار، ايمان و توكّل به خداوند كه در آيات قبل آمده بود، از عوامل محبوبيّت نزد خداوند است. «وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ» | |||
تفسير نور(10جلدى)، ج1، ص: 624 | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
فَآتاهُمُ اللَّهُ ثَوابَ الدُّنْيا وَ حُسْنَ ثَوابِ الْآخِرَةِ وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ (148) | |||
تفسير اثنا عشرى، ج2، ص: 270 | |||
چون اين جماعت به اخلاص تمام دعا نمودند، اجابت دعاى آنها را فرمايد: | |||
فَآتاهُمُ اللَّهُ ثَوابَ الدُّنْيا: پس عطا فرمود ايشان را خداوند به بركت دعا و استغفار و صبر بر ابتلائات، جزاى دنيا را، يعنى نصرت بر دشمنان و يافتن غنايم. وَ حُسْنَ ثَوابِ الْآخِرَةِ: و نيكوئى ثواب آخرت را، يعنى مغفرت و نعيم جنت و وصول به روضات رضوان و رضاى خالق منان. | |||
نكته: تخصيص ثواب آخرت را به حسن، اشعار است به مزيد ثواب بر قدر استحقاق. و اشاره به آنكه نزد حق تعالى ثواب آخرتى منظور است نه پاداش دنيائى. | |||
وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ: و خدا دوست مى‌دارد نيكوكاران را، يعنى صابران بر تكاليف شرعيه از نماز و روزه و حج و جهاد و امر به معروف و نهى از منكر، يعنى لازمه دوستى كه احسان و انعام خاصه است، در باره نيكوكاران منظور مى‌فرمايد. | |||
بيان: محسنين سه قسم هستند: | |||
1- كسانى كه احسان به خود نمايند، يعنى بدن خود را از گروگان آتش جهنم بيرون آرند به توحيد و پرهيز از شرك و فسق و فجور و ارتكاب محرمات الهى. | |||
2- آنانكه سعى نمايند به ارشاد و هدايت بندگان خدا، و اين مرتبه عظمى، و از شعب منصب علياى نبوّت مى‌باشد؛ و لذا حضرت رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم به حضرت امير المؤمنين عليه السّلام فرمايد: يا علىّ لئن يهتدى بك احد خير لك من الدّنيا و ما فيها «1». يعنى: يا على، اگر هر آينه هدايت شود به سبب تو يك فردى، بهتر است از دنيا و آنچه در آنست. | |||
3- كسانى كه احسان به ديگران نمايند به عوارضات دنيا و اينهم گر چه | |||
---- | |||
«1» المحجّة البيضاء جلد اوّل، صفحه 19 (بعضى از راويان، مخاطب رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله را «معاذ» نقل كرده‌اند) | |||
تفسير اثنا عشرى، ج2، ص: 271 | |||
مستوجب ثواب است، لكن بدان مرتبه نخواهد رسيد. | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
فَآتاهُمُ اللَّهُ ثَوابَ الدُّنْيا وَ حُسْنَ ثَوابِ الْآخِرَةِ وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ (148) | |||
ترجمه | |||
پس داد آنها را خدا جزاى دنيا و جزاى خوب آخرت و خدا دوست دارد نيكوكاران را.. | |||
تفسير | |||
پس خداوند براى خضوع و استغفار و التجاء آنها بدرگاه ربوبيت بآنها در دنيا عطا فرمود عزت و غنيمت و نصرت و شهرت بخير را و در آخرت ايمنى از عذاب و فوز بنعيم ابدى و بهشت عدن را و اين جزا خوب است و اهميت دارد و جزاى دنيوى هر چه باشد در مقابل جزاى اخروى قدر و قيمتى ندارد چون ناقص و موقت | |||
---- | |||
جلد 1 صفحه 511 | |||
است و خدا دوست دارد نيكوكارانرا در اقوال و افعالشان كه عزت اسلام و مسلمين را به ثبات قدم در جهاد حفظ كردند و بخود و برادران دينى‌شان نيكوئى نمودند. | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
فَآتاهُمُ اللّه‌ُ ثَوابَ الدُّنيا وَ حُسن‌َ ثَوابِ الآخِرَةِ وَ اللّه‌ُ يُحِبُّ المُحسِنِين‌َ (148) | |||
پس خداوند بآنها عنايت فرمود ثواب دنيا و نيكو ثواب در آخرت و خداوند دوست دارد احسان كننده‌گان را. | |||
جلد 4 - صفحه 385 | |||
در موضوع ثواب بسياري گفتند جزاي عمل خير است بنحو استحقاق و اينکه كلام صحيح نيست زيرا احدي حقي بر خداوند پيدا نميكند و لو تمام اعمال بشر بدرجه اعلا از او صادر شود از ايمان و اخلاق و عبادات زيرا تمام اينها بتوفيق حق است و خداوند منّت بر آنها گذارده که موفق شدند قُل لا تَمُنُّوا عَلَي‌َّ إِسلامَكُم بَل‌ِ اللّه‌ُ يَمُن‌ُّ عَلَيكُم أَن هَداكُم لِلإِيمان‌ِ إِن كُنتُم صادِقِين‌َ حجرات آيه 17. | |||
بلي اعمال برّ قابليت ميآورد که تفضل الهي نسبت بآنها حسن پيدا كند و بي‌مورد نباشد و البته خداوند تفضل ميفرمايد و وعده، هم داده و تخلف نخواهد كرد چون خلف وعده قبيح است و از او سر نميزند. | |||
و بعضي ديگر اضافه كردند قيد بنحو تعظيم و تجليل را و لذا منحصر دانستند بثواب آخرت و مثوبات دنيوي را گفتند اطلاق ثواب بر آنها مجاز و بعنايت است اينکه هم تمام نيست زيرا اصل استحقاق که ممنوع شد فرع و قيد آن بطريق اولي كل‌ّ نعمك ابتداء. | |||
پس معناي ثواب همان تفضلات و نعمي است که خداوند در دنيا و آخرت ببندگانش عنايت ميفرمايد، بلي در مفهوم ثواب اخذ شده که بازاء عمل خيري باشد لذا بفاء تفريع آورد و فرمود: | |||
فَآتاهُمُ اللّه‌ُ ثَوابَ الدُّنيا نعمتهاي الهي در دنيا بسيار است وَ إِن تَعُدُّوا نِعمَت‌َ اللّه‌ِ لا تُحصُوها نحل آيه 18، و اكثر آنها در اثر اعمال صالحه است مثل طول عمر، سعه رزق، صحت بدن، توفيق هدايت و امثال اينها و دفع بليات و ساير نكبات و از جمله آنها عزّت و شرافت و عظمت و برتري كفار و معاندين است. | |||
وَ حُسن‌َ ثَوابِ الآخِرَةِ مثوبات آخرت تماما حسن است و لكن ذي مراتب است، و مراد از حسن ثواب درجه اعلاي آنها است. | |||
وَ اللّه‌ُ يُحِبُّ المُحسِنِين‌َ احسان يا بنفس است که عبارت از ايمان و تكميل | |||
جلد 4 - صفحه 386 | |||
اخلاق و اطاعت و بنده‌گي باتيان اعمال صالحه است، يا بغير است مثل دست‌گيري از فقراء و مستمندان و ايتام و ارامل و صله ارحام و ساير انفاقات مالي يا هدايت و ارشاد و قضاء حوائج مؤمنين بدست و زبان و قدم و امثال اينها يا ملاحظه احترامات و شئونات مؤمنين بالاخص علماء اعلام و غير اينها، يا خدمت بدين از اعلاي كلمه اسلام و ترويج شعائر مذهبي و تشييد اركان ديني که تمام اينها حسن است و فاعل آن محسن است و خداوند دوست ميدارد چنين بنده‌گاني را يعني معامله ميكند با آنها معامله دوست با دوست و الّا محبت و عداوت در خداوند راه ندارد زيرا محل حوادث نيست و تغيير از لوازم امكان است در ساحت واجب راه ندارد. | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
] | |||
(آیه 148)- آنها با این طرز تفکر و عمل به زودی پاداش خود را از خدا می‌گرفتند «لذا خداوند هم پاداش این جهان که فتح و پیروزی بر دشمن بود و هم پاداش نیک آن جهان را به آنها داد» (فَآتاهُمُ اللَّهُ ثَوابَ الدُّنْیا وَ حُسْنَ ثَوابِ الْآخِرَةِ). | |||
و در پایان آیه آنها را جزء نیکوکاران شمرده و می‌فرماید: «خدا نیکوکاران را دوست دارد» (وَ اللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ). | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
