نتایج جستجو

ان أهل الکتب ... لادخلنهم جنت النعیم) ۸- بهره مند شدن از نعمتهاى بهشتى در گرو ایمان و تقوا (و لو ان أهل الکتب ءامنوا و اتقوا لکفرنا عنهم سیئاتهم و لادخلنهم

بیان حقایق، پرتویى از ربوبیّت خداوند (الحق من ربّک) ۴ - تربیت و سازندگى، در گرو بیان حقایق (الحق من ربّک) از آنجا که خداوند، «ربّ» (تربیت کننده) است، حق را

پیوند بین افراد جامعه ایمانى داشته باشد. ۱۱- حفاظت از مرزهاى کشور اسلامى، در گرو صبر و شکیبایى مسلمانان (یا ایّها الّذین امنوا اصبروا و صابروا و رابطوا) بر

مضطرب است. جَزُوعاً ... مَنُوعاً ... إِلَّا الْمُصَلِّينَ‌ 7- آثار نماز در گرو مداومت بر آن است. «الَّذِينَ هُمْ عَلى‌ صَلاتِهِمْ دائِمُونَ» إِلاَّ الْمُصَلِّينَ

استفاده شده است. ۷- استقامت و پایدارى توده مردم بر ایمان و عقاید دینى خود، در گرو تأمین نیازهاى مادى و معنوى آنان (قالوا نرید ان نأکل منها و تطمئن قلوبنا) ۸-

لازم است. «أَدْعُوا رَبِّي وَ لا أُشْرِكُ بِهِ أَحَداً» 12- سود واقعى در گرو هدايت است و كسى كه راه رشد را نپذيرد ضرر كرده است. آرى در برابر رشد چيزى جز

جلد 9 - صفحه 241 سوگند خداوند واقع شده‌اند. حيات بشر، حيوانات و گياهان در گرو باران است و بادها در جابجا نمودن ابرها، تعديل هوا و لقاح گياهان نقش مهمى دارند

از شهادت و مرگ در راه خدا را مذمت کرده و از سویى تمام سعادت (بهشت) را در گرو مبارزه دانسته، ارزش والاى جهاد و شهادت به دست مى آید. ۹- اشتیاق مؤمنان به

رَسُولَهُ» «1». ميزان‌الحكمة، حديث 9776. جلد 2 - صفحه 33 3- سعادت و رستگارى، در گرو حركت در مسير الهى است، نه كام‌گيرى بيشتر از ارث. «ذلِكَ الْفَوْزُ» تِلْكَ

اثر ايمان و عمل صالح مى‌تواند حتى از فرشتگان برتر باشد.) 7- بهترين شدن در گرو ايمان است و بدترين‌ها اهل كفرند. (در كلمه‌ «هُمْ» معناى انحصار است) أُولئِكَ

استحفظوا من کتب اللّه) ۱۴- احیاى کتب آسمانى و حراست آنها از تبدیل و تحریف، در گرو حکم و قضاوت بر اساس آنهاست. (یحکم بها النبیون ... و الربنیون و الاحبار بما

الهى تلاش کنند. (إن أُرید إلاّ الإصلح ما استطعت) ۲۳- اصلاح جوامع بشرى ، در گرو گرایش آنان به توحید و یکتاپرستى و رعایت عدل و انصاف در مبادلات و امور اقتصادى

الکتب ... فاحکم بینهم بما أنزل اللّه) ۱۶- نفوذ و اعتبار قوانین و داوریها در گرو پى ریزى آنها بر اساس تعالیم قرآن است. (و انزلنا الیک الکتب ... فاحکم بینهم

باشد، اعلام رسمیت آیینهاى یاد شده است. ۹ - رسیدن به پاداشهاى گران قدر الهى در گرو ایمان به خدا، باور به قیامت و انجام اعمال صالح است. (من ءامن باللّه ... فلهم

(يعنى بميرى) و در رهائى آن بكوش جونان كه در جستن روزى مى‏كوشى، زيرا خويشتن را گرو كردار خود دارى. و نيز آن حضرت عليه السّلام فرمود: خويشتن را از آنچه زيانش

شد. (لا تأکلوا الرّبوآ ... لعلّکم تفلحون) آیه شریفه، فلاح و رستگارى را در گرو تقواپیشگى و پرهیز از ربا دانسته است. (چون «لعلّ»، علاوه بر اینکه متعلق به

لازم است. «أَدْعُوا رَبِّي وَ لا أُشْرِكُ بِهِ أَحَداً» 12- سود واقعى در گرو هدايت است و كسى كه راه رشد را نپذيرد ضرر كرده است. آرى در برابر رشد چيزى جز

انثى و هو مؤمن) ۵- بهره مندى مردم از پاداشهاى الهى و ورودشان به بهشت، در گرو ایمان و عمل صالح است، نه جنسیت و انتساب به مذهب یا فرقه اى خاص. (و من یعمل

دارد، ولى باطل پوچ و بى‌وزن است. فَلا نُقِيمُ‌ ... وَزْناً 3- سرنوشت انسان در گرو اعمال خودش است. جَزاؤُهُمْ‌ ... بِما كَفَرُوا 4- سرانجام كفرو مسخره كردن آيات

این صورت مراد از «فلاح»، پیروزى در جنگ است. ۴- سعادت و رستگارى مؤمنان در گرو جهاد و کثرت یاد خداست. (إذا لقیتم فئة فاثبتوا و اذکروا اللّه کثیرا لعلکم تفلحون)