نتایج جستجو

دعّاً: دفعه دفعاً عنيفاً» و اساس البلاغه نقل شده «دعّ اليتيم» يعنى يتيم را به ظلم و جفا دفع كرد و از خود راند. معنى آيه اوّل چنين است: مكذّب بدين كسى است كه

بَعْدَ ظُلْمِهِ فَأُولئِكَ ما عَلَيْهِمْ مِنْ سَبِيلٍ «41» و كسانى كه بعد از ظلم ديدنشان (براى رفع آن) يارى مى‌طلبند بر آنان راه (نكوهشى) نيست. جلد 8 - صفحه

بركت خود را از زرع و ميوه‌جات و معادن تماما. و زمانى كه در احكام ظلم كنند، معاونت بر ظلم و دشمنى نمايند. و زمانى كه نقض عهد خداى تعالى و رسول نمايند، دشمن

قلب ايمان نمى‏آوردو به حق تسليم نمى‏شود، ولى علت اين كار همان كفر و تعدّى و ظلم است چون كسى در اين كارها پيوسته باشد متعاقب آن خداوند دلش را مهر مى‏زند و

شامل این کلمه جحد (۱۲ بار) انكار با علم (صحاح) [نمل:14] آيات مارا از روى ظلم و سركشى انكار و تكذيب كردند ولى دلهايشان به آنها يقين داشت . اين آيه يكى از

لا کلل ف ها شىء ب انن عمل هن لن کتب ان الا علم ايى کم على نعم اتى ربب رحم ظلم حزب کذب ذوق قد لدى وجد وقى فى توب عبد کبر انس نا امم لبث امد طلق بين نهر ضرب

شود. * [نجم:52]. به نظرم «اَطْغى» ذكر عام بعد از خاص است كه طغيان اعم از ظلم است. * [مائده:64]. در اين آيه در ذكر خاص بعد از عام است كه مفر اخصّ از طغيان

تجاوز از حد و اندازه (اقرب) راغب گويد: از آن با جور تعبير آورده‏اند در نهايه ظلم و دورى از حق گفته است. [ص:22]. ميان ما به حق داورى كن و حكم به جور نكن و از

وله فى علم ک لو الى اذا الا کثر مثل بل يا کتب ذلک على سمع او امن انتم ربب ظلم نا سمو هذه ثم بعد قلب ى لم وقى اخذ بين صدق عجب شىء خير وعد صمم اولاء حتى انس

کم ى لم ب يوم قنط لما اللائى صحب قدر رسل کون امن عقل حتى ظنن حيض فسق عمل ظلم ذلکم قبر خلص لقى اخو جمع نجو دين زلم لو شکل يوسف نسو قوم امر نا نعم خير ربب

الى عن رحم بين انتم ابو الذى امر کفر هو علم ن انا ذکر خلص اتى ذا بصر رسل ظلم کلل قد خبر اول قدر نزل صلح رزق يوم هما بنو شرک دين ارض شکر وقى دعو سبح هذا

آیات شامل این کلمه ظلم‌ (۳۱۵ بار) تاريكى. جمع آن ظلمات است [بقره:19]. راغب گفته از جهل و شرك و فسق به ظلم تعبير آوردند چنان كه از علم و توحيد و عدل به

تهدیدهاى خدا ۱۶; دعوتهاى خدا ۱۲ زن: تساوى زن و مرد ۹; شکنجه زنان مؤمن ۹; ظلم به زنان مؤمن صدراسلام ۱۱ عذاب: اهل عذاب ۱، ۲; عذاب سخت ۲، ۱۶; عذاب شدید ۳;

)) و بيان اينكه ترس موسىعليه السّلام مذموم نبوده است توضيح درباره ((الا من ظلم ثم بدل حسنا...)) تفسیر آیات يا مُوسى‌ إِنَّهُ أَنَا اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ

عفوِ ظالم اثر تربيتى دارد، بايد عفو كرد و هرجا سكوت، موجب ذلّت مظلوم و تقويت ظلم است بايد فرياد زد. انتقام و قصاص، «حقّ» است و عفو و گذشت، «فضل». به فرموده‌ى

فرمود به كفر، و در آيه ثانيه وصف به ظلم، و در آيه ثالثه وصف به فسق. به جهت آنست كه كفر ايشان به جهت انكار آنست، و ظلم ايشان به جهت حكم بر خلاف امر الهى،

اول ازف ها الله دون اله هذا يوم اذ ه هم وله قلب ذا لدى حسب سرع حنجر کظم ما ظلم

صوب ترف ما ثوب حنث حرث کان ذلک روح مرء عظم غشى فعل قوم وجه سمع ى غشو تلو ظلم مثل نفس ک دعو ا الا اول اذا دنو ب بشر اذن غلم جزى ذنب عجز غفر عقم حيى موت

امن کفر اول جعل دخل هدى رسل کتب ذکر الذى ثم س الا امر صلح ا قرء اخذ کسب غفر ظلم يسر خلف بعد نور وجد شقق بين مع لم هذا نصر اخر بل عذب خلق ولى قوم طوع ط صوب

گفتن عاجز و ناتوان است. در حال بارگیری... صمم لا هم عمى الله وله اله على ف ظلم فى شىء عقل اوى الذين ايى کلل وحد بصر نا ندى وجه قدر هما ب لو احد من ندو جهنم